သဒၶါဓိက ဗုဒၶဘာသာ...

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြသည္ ဘာသာ၀င္အရေျပာရရင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ျဖစ္လာခဲ့ရင္ ဘုရားသာသနာေတာ္နဲ႔ၾကံဳေနတဲ့ ကာလမွာ ကမၼႆကတ (ကံ၊ ကံ၏အက်ိဳးကို ယံုၾကည္ေသာဉာဏ္) ႏွင့္ သစၥာႏုေလာမိကဉာဏ္(သစၥာသိတဲ့ဉာဏ္) ရေအာင္ႀကိဳးစားႏုိင္မွသာလွ်င္ အထက္တန္းစားဗုဒၶဘာသာ၀င္ ျဖစ္ပါမယ္။ သဒၶါဓိကဗုဒၶ


ဘာသာ ဆုိသည္မွာ သဒၶါတရားကိုအရင္းခံၿပီး ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာရတနာျမတ္သံုးပါး ကိုယံုၾကည္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ပါတယ္။ ကိုးကြယ္ရာမွာ သဒၶါတရားႏွင့္ပညာဉာဏ္ အတြဲညီ ရပါမယ္။ သဒၶါးတရားလြန္ကဲ ပညာနည္းကအလြဲယံုၾကည္မႈ ျဖစ္တက္ပါတယ္။ ပညာမပါေတာ့ အရာရာတုိင္းကို ယံုၾကည္လြယ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ ဘုရားရွင္၏ ၀ါဒက ၀ိဘဇၨ၀ါဒ ျဖစ္ပါတယ္။ (ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္ႏွင့္ေ၀ဖန္ပုိင္းျခားရသည့္၀ါဒ ျဖစ္ ပါတယ္)။ ယံုၾကည္မႈလြန္ကဲ ၿပီး ဘိုးေတာ္၊ ဘြားေတာ္၊ နတ္ေတြကုိယံုၾကည္မိရင္ ဒိ႒ိျဖစ္ပါမယ္။ မိမိကအမွားလုပ္ေနရင္ထုိအမွားကို ျပင္ႏိုင္ရပါမယ္။ သိၿပီးေတာ့ျပင္ႏုိင္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ကုိ တိဟိတ္ပုဂၢိဳလ္ဟု ေခၚပါ တယ္။ တိဟိတ္ဆုိတာက အေမာဟ(ပညာ) ျပ႒ာန္းပါတယ္။ တိဟိတ္ပုဂၢိဳလ္က ဒီဘ၀မွာ ဘဲ တရားရႏိုင္ပါတယ္။ မိမိသည္ တိဟိတ္လား၊ ဒိြဟိတ္လားဆုိတာ ကုိယ့္ကိုကုိယ္ျပန္ၿပီး ေမးၾကည့္ရင္ သိႏိုင္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ရွိပါတယ္။ တစ္ေယာက္ကႏြားလိုက်င့္တယ္၊ ေနာက္တစ္ေယာက္က ေခြးလိုက်င့္ၾကံၾက တယ္။ ထုိအက်င့္ေတြဟာ တရားမရႏိုင္ပါဘူး။ သူတုိ႔ေတြက်င့္တာ ႏွစ္ေပါင္း(၃၃)ႏွစ္ ၾကာလာေသာ္လည္း ဘာတရားမွမရၾကဘူး။ သူတုိ႔ဆရာႀကီးေတြေျပာသလိုတစ္ခုမွ ျဖစ္မလာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္တုိင္ပင္ၿပီး ဘုရားထံေလွ်ာက္ၾကားပါတယ္။ ဘုရားက ႏြားလိုက်င့္ၿပီးေသရင္ ႏြားျဖစ္မယ္။ ႏြားလိုက်င့္တာက ပစၥဳပၸန္မွာလည္း စီးပြားတက္မယ္၊ သံသရာမွလည္းလြတ္ေျမာက္မယ္ ဆုိတဲ့အယူကို မစြန္႔ဘဲန႔ဲဆုိရင္ ႏြားဘ၀ကေသရင္ အ၀ီဇိငရဲ က်မယ္လို႔ေဟာေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ပညာမြဲေတာ့ လြဲတက္ပါတယ္။ သဒၶါႏွင့္ ပညာညွိႏိႈင္းၿပီးမွ ယံုၾကည္ၾကဖို႔လိုပါတယ္။ သဒၶါေနာက္က ပညာပါရင္ အဲဒီသဒၶါတရား သည္ နိဗၺာန္ထိပို႔ေဆာင္ႏိုင္ပါတယ္။ ယခုလည္း မိမိယံုၾကည္ခ်က္ကို ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ အေပၚမွာသာ မထားဘဲ နတ္ေတြအေပၚမွာ လည္းထားရွိေနၾကပါတယ္။ ေသခ်ာစဥ္းစာၾကည့္ရင္ (၃၇)မင္းနတ္ အားလံုးဟာအေသဆုိးနဲ႔ေသခဲ့ၾကတာပါ။ အစြဲႀကီးၿပီးေတာ့ ၿပိႆာေတြျဖစ္ေနတဲ့သူေတြဘဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတြကို ယံုၾကည္ေနမယ္ဦး ဆုိရင္ေတာ့ မိမိဘယ္လိုျဖစ္မယ္ဆုိတာ မိမိကို္ယ္တုိင္သိသင့္ပါၿပီ။ နတ္နဲ႔မဂၤလာေဆာင္တယ္ဆုိတာက ရွိပါေသးတယ္။ အဲဒီနတ္ကေတာ္အမ်ိဳးသမီးမွာလည္း အမ်ိဳးသားရွိကရွိၿပီးသားပါ။ ဘယ္လို ျဖစ္မယ္ဆုိတာ စဥ္းစားၾကည့္ရင္သိႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေတြကအင္မတန္ကို မွားေနၾကတာေတြ ပါ။ ေျပာမယ္ဆုိရင္ ေရးလို႔ပင္ကုန္မွာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ဒီလိုအယူမွားေတြ၊ အေမြဆုိးေတြကို ေနာက္ပိုင္းလူငယ္ေတြမွာ မျဖစ္ၾကရန္ မိမိတုိ႔က ေျပာျပေပးႏိုင္ရပါမယ္။ မိမိတို႔ယံုၾကည္မႈေတြရဲ႕ေနာက္မွာ ပညာမပါေတာ့ အလြဲလြဲ၊ အမွားမွားေတြျဖစ္ၾကရပါ တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေရးသားထားသည္ကိုပင္ မိမိဉာဏ္ႏွင့္ ဆံုးျဖတ္ၿပီးမွ ယံုပါ။ ကံႏွင့္ ကံ၏ အက်ိဳးေပးကို ယံုၾကည္ရင္ ဘိုးေတာ္ေတြ၊ နတ္ေတြကုိ ပူေဇာ္ေနစရာမလိုေတာ့ပါဘူး။ ဘုရားကိုးဆူပူေဇာ္တာ ေတြလည္းရွိၾကပါတယ္။ ဘုရားကိုပူေဇာ္တာျဖစ္လို႔ ကုသိုလ္ေတာ့ ျဖစ္ပါတယ္္။ သို႔ေပမယ့္ မသန္႔ရွင္းပါဘူး။ ဘုရားကိုးဆူပူေဇာ္တာဟာ ေထရ၀ါဒမွက်င့္စဥ္ တစ္ရပ္လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ဘုရားကိုပဲ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း ပူေဇာ္လိုက္ပါ။ ဘယ္ကစသလဲ ဆိုေတာ့။ ေ၀သာလီျပည္ ကပ္ဆိုက္ေတာ့ ျပည္သူေတြက နတ္မင္းႀကီးကုိးပါးက လုပ္ထား တာဆုိၿပီး နတ္မင္း ႀကီးကုိးပါးကုိပူေဇာ္ဖို႔အတြက္ ဗလိနတ္စာပူေဇာ္ပြဲဆိုျပီး သတၱ၀ါကိုးေကာင္၊ ကုိးမ်ိဳးနဲ႔ပူေဇာ္ၾကတာပါပဲ။ ဘုရားကိုး ဆူစင္မွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က အလယ္က၊ ေဘးမွာ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္မ်ား။ ထပ္ၿပီးေတာ့ ၀န္းရံထားတာက နတ္မင္းႀကီးကိုးပါး။ ထက္ၿပီးပါပါေသးတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္မ်ားျဖစ္တဲ႔ တိရိစာၦန္ကိုးေကာင္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကို ေရာေႏွာျပီး စင္တစ္ခုတည္းမွာ ျဗဟၼဏေတြနဲ႔ေရာျပီး ကိုးကြယ္တာ မ ျဖစ္သင့္ပါဘူး။ ဘယ္ဘုရားေလးက ဘယ္မွာေနဆုိတာမ်ိဳး စသျဖင့္ဘုရားကိုးဆူဆရာက ဘုရားဆရာလိုလို ဆရာလုပ္ေနပါတယ္။ ရြတ္ဖတ္ေနတာကလည္း ေဘးကင္းေအာင္ႀကီးပဲ။ ပုဏၰားေတြရဲ႕ေလသံနဲ႔ေျပာတာပါ။ ဒါေတြက ပညာမပါလုိ႔ ျဖစ္ေနရတာပါ။ ကိုးန၀င္းမိုးလင္းမွ သိမယ္ဆိုတာလည္း အေတာ္ကုိစြဲေနၾကပါတယ္။ ကိုးန၀င္းစိတ္တာကို မေကာင္းဘူး၊ ကုသိုလ္မရဘူး ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ န၀င္းေတြ၊ ဥဳံ၊ ေၾသာင္းေတြဆုိတာ ေထရ၀ါဒမွာ မရွိပါဘူး။ ျမန္မာေတြက ကိုးဂဏန္းကုိၾကိဳက္ေတာ့ လူ႕အႀကိဳက္လိုက္လုပ္ ေနၾကသလိုပါဘဲ။ ဗုဒၶဂုဏ္ေတာ္ကို တစ္ေခါက္ပဲရရ စိတ္ထဲမွာ သန္႔သန္႔ေလးပြားလိုက္ပါ။ ဗုဒၶႏုႆတိျဖစ္ေအာင္ ပြားမ်ားၾကပါ။ မိမိႏွစ္သက္တဲ့ ဂုဏ္ေတာ္ကို အခ်ိန္ေနရာ မေရြးပြားမ်ားႏိုင္ပါတယ္။ ျပႆဒါး၊ ရက္ရာဇာေရြးစရာမလိုပါဘူး။ ဘုရားရွင္က ပုဗၺာဏွသုတ္မွာ ကိုယ္၊ ႏႈတ္၊ စိတ္ (၃)ပါးကို ေကာင္းမြန္ျမင္႔ျမတ္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနထိုင္လွ်င္ အခ်ိန္တိုင္းဟာ ေကာင္းေသာနကၡတ္၊ ေကာင္းေသာနိမိတ္မ်ားသာ ျဖစ္ေနမည္႔ အေၾကာင္း ရတနာ (၃)ပါးကို အေျခခံတိုင္တည္ သစၥာတရားကို ေဖာ္က်ဴးေဟာၾကားခဲ့ျဖစ္ပါတယ္။ ထို႕ေၾကာင့္မိမိတုိ႔ ရွိႏွင့္ထားေသာ သဒါၶတရားကုိ ပညာဉာဏ္ႏွင့္ အတြဲညီစြာ ကုိးကြယ္၊ အားထုတ္ႏိုင္မွသာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ျဖစ္ရက်ိဳးနပ္ပါလိမ့္မည္။


စာဖတ္သူမ်ား အသိဉာဏ္ ပညာတိုးပြားကာ၊ အက်င့္တရားလိုက္ပါ၍ နိဗၺာန္သို႔ မ်က္ ေမွာက္ျပဳႏိုင္ၾကပါေစ။

1 comment:

Anonymous said...

က်ေနာ္ၾကိဳက္တဲ့စကားေလးက "ကၽြန္ေတာ္ေရးသားထားသည္ကိုပင္ မိမိဉာဏ္ႏွင့္ ဆံုးျဖတ္ၿပီးမွ ယံုပါ။ " ဆိုတာပါ....