စိတ္သည္ ျမင္ႏိုင္ခဲ၏။ သိမ္ေမြ႕၏။ မိမိႏွစ္သက္ရာ အာ႐ံုကို အာ႐ံုျပဳေလ႔ရွိ၏။ ပညာရွိသည္ မိမိ၏စိတ္ကို ေစာင့္ထိန္းရ၏။ အကယ္၍သာ... မိမိ၏စိတ္ကို ေစာင့္ထိန္းႏိုင္ခဲ႔ေသာ္ ထိုစိတ္သည္ ခ်မ္းသာကို ေဆာင္၏။
(ဓမၼပဒ-သာသနာေတာ္၌ ၿငီးေငြ႕ေသာ ရဟန္တစ္ပါး ၀တၴဳ)
ရျခင္းအေၾကာင္းတရား(၄) ပါး...
ပညာရွိထံ၊ ႐ိုက်ိဳးႏြံ၍၊ နည္းခံသင္မွ၊ ပညာရ၏။
ထၾကြလံု႔လ၊ ဥ႒ာနျဖင့္၊ လံု႔လရွိမွ၊ ဥစၥာရ၏။
မခြႏႈတ္လွ်ာ၊ မွန္ကန္စြာလွ်င္၊ သစၥာတည္မွ၊ ေက်ာ္ေစာရ၏။
ကိုယ္ကဥစၥာ၊ စြန္႔လႊတ္ကာလွ်င္၊ ေမတၱာေရွး၍၊ ေပးကမ္းတတ္မွ၊
ကုသိုလ္ရ၏။
(မဃေဒ၀လကၤာ)
ထၾကြလံု႔လ၊ ဥ႒ာနျဖင့္၊ လံု႔လရွိမွ၊ ဥစၥာရ၏။
မခြႏႈတ္လွ်ာ၊ မွန္ကန္စြာလွ်င္၊ သစၥာတည္မွ၊ ေက်ာ္ေစာရ၏။
ကိုယ္ကဥစၥာ၊ စြန္႔လႊတ္ကာလွ်င္၊ ေမတၱာေရွး၍၊ ေပးကမ္းတတ္မွ၊
ကုသိုလ္ရ၏။
(မဃေဒ၀လကၤာ)
Subscribe to:
Posts (Atom)