"အေမး အေျဖ(၄)"

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ ရင္ေငြ႕ေတာ္ခုိလႈံျပီး ကုိယ္စားေတာ္ တည္ထားခဲ့ပါေသာ မဟာျမတ္မုနိ ရုပ္ပြားေတာ္သည္ အထက္ျမန္မာျပည္ နာမည္ၾကီးျမဳိ႕ေတာ္မွာလား၊ ရခုိင္ျပည္နယ္မွာလားဆုိတာကုိ ဗဟုသုတအေနနဲ႕ ေျပာၾကားေပးပါအုံး ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ေမာင္ေမာင္ထုိက္


ဒီေမးခြန္းအေၾကာင္းက သမိုင္းမွာ အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာၾကတာေတြ ရွိပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ စာေတြက အေထာက္အထား မခိုင္လံုပဲ စာေရးသူေတြရဲ႕ ကိုယ္ပုိင္ သေဘာထားေၾကာင့္ ကြဲလြဲတာမ်ိဳးလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ အခု စာဖတ္သူေမးထားတဲ့ အေၾကာင္းကလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာေနၾကတဲ့ ရာဇ၀င္ပါ။ ဗဟုသုတ ဆုိေပမယ့္လည္း တကယ့္လက္ေတြ႕မွာ အမွန္ကုိသိျမင္ထားဖုိ႔ အေရးႀကီးတာေၾကာင့္ က်ေနာ့္ အေနနဲ႔ အတတ္ႏုိင္ဆံုး လြဲမွားမႈ မျဖစ္ရေအာင္ ေရးလိုက္ရပါတယ္။ က်ေနာ့္ထက္ အခ်က္အလက္ ပိုမိုစံုလင္ေအာင္သိတဲ့ စာဖတ္သူရွိခဲ့ရင္ ေ၀ဖန္ အၾကံျပဳ ေရးသားေပးခဲ့ဖို႔ ေတာင္းဆုိပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။

ေမးလာတဲ့ ေမးခြန္းေတြကုိ ေျဖဖို႔ ဆံုးျဖတ္ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ အျခား အေၾကာင္းအရာေတြပါ ေရးသားရင္ ပိုေကာင္းမယ္လို႔ စဥ္းစားမိပါတယ္။ စာဖတ္သူ ေမးထားတဲ့ မဟာျမတ္မုနိ ရုပ္ပြားေတာ္သည္ ဘယ္ေနရာမွာ ရွိတယ္ ဆုိတာထက္ တကယ္ပဲ ရင္ေငြ႕ေတာ္လံႈၿပီး ဘုရားရင္ သက္ရွိထင္ရွားရွိစဥ္က ထုလုပ္ခဲ့တာ မွန္ရဲ႕လား ဆုိတာ စဥ္းစားစရာျဖစ္လာတယ္။ ရခိုင္ျပည္နယ္ဘက္ က်ေတာ့လည္း သူတုိ႔ဆီက တကယ့္ အစစ္လို႔ ေျပာၾကတယ္။ မႏၲေလးမွာက်ေတာ့လည္း သူတုိ႔က အစစ္လို႔ေျပာျပန္တယ္။ ဒါကေတာ့ လူေတြအေျပာေပါ့။


မဟာျမတ္မုနိ ရုပ္ပြားေတာ္ သမုိင္း ဗီြစီဒီမွာ ရခိုင္ျပည္နယ္ကုိ ဒုတိယတည္ေထာင္တဲ့ စႏၵသူရိယဘုရင္ လက္ထက္မွာ သြန္းလုပ္ခဲ့တယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ ဘုရားရွင္ကိုယ္တုိင္က မိမိရင္ေငြ႕ေတာ္ကုိ (၇)လက္ခုပ္ထည့္ ေတာ္မူကာ ညီေတာ္မဟာမုနိလို႕ အမည္ေပးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ဘုိးေတာ္ပဒံုမင္း လက္ထက္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕မင္းႏွင့္ အတူ သားေတာ္စကုမင္း၊ ကာမမင္းတို႔ကုိ (၁၆.၁၀.၁၇၈၄) ရက္ေန႔မွာ အမရပူရၿမိဳ႕ကေန ထြက္ခြာေစၿပီ မဟာျမတ္မုနိ ရုပ္ပြားေတာ္ကုိ ရခိုင္ကေန မႏၲေလးကို ပင့္ေဆာင္ခဲ့တယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ ဒီေတာ့ မႏၲေလးက အစစ္လို႔ ဆုိၾကတာျဖစ္မွာေပါ့။ က်ေနာ့္ အေနနဲ႔ေတာ့ ဘယ္ရုပ္ပြားေတာ္က အတုအစစ္ ဆုိတာကုိ မဆံုးျဖတ္တတ္ပါဘူး။ ဘယ္ဟာက ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ရုပ္ပြားေတာ္လို႔ ျမင္လိုက္တာနဲ႔ ကိုယ္ရဲ႕ ႏွလံုးသားမွာ ဘုရားရွင္ကုိ သက္ရွိထင္ရွားရွိသလို ႏွလံုးသြင္းၿပီး ေျခမေတာ္ကုိ နဖူးဦးတုိက္ ရွိခိုးသလို စိတ္ထဲမွာထားၿပီး ၾကည္ညိဳပါတယ္။
ဓမၼေစတီ ဆရာေတာ္ေဟာတဲ့ တရားေတြနာၾကည့္တဲ့ အခါမွာ အဲဒီအေၾကာင္း ရွင္းထားတာကုိ မွတ္သားခဲ့ဖူးပါတယ္။ ကမာၻေပၚမွာ ဘုရားရုပ္ပြားေတာ္မ်ားကုိ AD-57 နဲ႔ AD-100 ၾကားမွာ ေပၚခဲ့တာပါ။ ၂၉ ဆက္ေျမာက္ စႏၵာသူရိယဘုရင္သည္ AD-149 မွာ မဟာျမတ္မုနိ ရုပ္ပြားေတာ္ သြန္းလုပ္ခဲ့တယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ ဒီေတာ့ စဥ္းစားၾကည့္လို႔ ရပါတယ္။ ဘုရားရွင္ သက္ရွိထင္ရွားရွိစဥ္က သြန္းလုပ္ခဲ့ျခင္းဆုိတာ မျဖစ္ႏုိင္တဲ့ အခ်က္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ရင္ေငြ႕ေတာ္ လံႈတယ္ဆုိတာလည္း မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ဘုရားရွင္က BC-543 မွာ ပရိနိဗၺာန္ စံ၀င္ခဲ့တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ရုပ္ပြားေတာ္ ေပၚလာတဲ့ အခ်ိန္သည္ ေနာက္က်ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ ရင္ေငြ႕ေတာ္လႈံတယ္ ဆိုတဲ့ေနရာမွာ က်ေနာ္တို႔ သိထားရမွာက ဘုရားရွင္သည္ သတၱ၀ါေတြအေပၚမွာ မဟာက႐ုဏာနဲ႔ ၾကည့္႐ႈ ဆံုးမေတာ္မူပါတယ္။ ရင္ေငြ႕ေတာ္ မလံႈလဲ ပင္ကိုယ္ က႐ုဏာဓာတ္က ႀကီးမားၿပီးသားပါ။
သုေတသနနယ္ပယ္က ႀကိဳးစားရွာေဖြစံုစမ္းတဲ႔အခါ ခရစ္ႏွစ္ (၇၆) ထက္ေစာၿပီး ျမန္မာျပည္မွာ ဘယ္ဘုရား ရုပ္ထုမွ မရွိပါ။ အဲဒီလိုပဲ သီရိဓမၼာေသာက (အေသာကမင္း၊ BC-274-232) ထက္ေစာၿပီး ဘယ္ေစတီ၊ ပုထိုးမွ မရွိဘူးပါ။ (ေဒါက္တာသန္းထြန္း ေရးတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံကို ေထရ၀ါဒ သာသနာ ေရာက္ရွိျပန္႔ပြားလာပံု စာအုပ္မွာ ဖတ္ၾကည့္ရင္ သိႏုိင္ပါတယ္)။ ဒါဆုိရင္ မဟာျမတ္မုနိ ရုပ္ပြားေတာ္နဲ႔ ပတ္သတ္လို႔ သံသယ ျဖစ္စရာ မလိုေလာက္ေတာ့ဘူး ထင္ပါတယ္။
ေနာက္တခု စဥ္းစားၾကည့္ရမွာက အခု မဟာျမတ္မုနိ ရုပ္ပြားေတာ္မွာ ရွိေနတဲ့ မင္း၀တ္တန္စာေတြကုိ မင္းတုန္းမင္း လက္ထက္မွာ တပ္ဆင္ခဲ့တယ္လို႔ မွတ္သားရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က ဘုရားရွင္သည္ ထီးနန္းစည္းစိမ္ အားလံုးကုိေတာင္ စြန္႔ၿပီး ေတာထြက္ခဲ့တာပဲ ဒါေတြ လွဴေနဖို႔ မလိုဘူးလို႔ ဆုိၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ဘုရင္ကလည္း ဘုရင္ရဲ႕ ျမင့္ျမတ္တဲ့ မင္း၀တ္တန္ဆာနဲ႔ ပူေဇာ္တယ္လို႔ ဆုိၾကတယ္။ ဒါေတြသည္လည္း အျမင္နဲ႔ ခံယူခ်က္ မတူတဲ့ လူေတြၾကားမွာ အျငင္းပြားစရာ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။
ေမးခြန္းနဲ႔ ပတ္သတ္လို႔ က်ေနာ္ေျဖေပးထားတာကုိ မရွင္းတာရွိလည္း ျပန္ေမးပါ။
ဘုရားရွင္ ေနာက္ဆံုး သုဘဒၵပရိဗိုဇ္ကို တရားေဟာအၿပီး ေညာင္ေစာင္းထက္မွာ ေလ်ာင္းလ်က္ တပည့္ သံဃာ၀င္ေတြကုိ မိမိအေပၚ အျပစ္ျမင္ရင္ ေျပာၾကဖုိ႔၊ တရားေတာ္ေတြမွာ ယုံမွား သံသရာ ရွိရင္ ေမးၾကဖို႔ အခြင္႔ေပးပါတယ္။ တပည့္သံဃာ၀င္တစ္ဦး တစ္ေယာက္ကမွ ဘုရားအေပၚ အျပစ္စိုးစဥ္းမွ် မျမင္ၾကေၾကာင္း၊ တရား၌ ယုံမွား သကၤာ မ႐ွိၾကေၾကာင္း ျပန္ေလွ်ာက္ၾကတယ္။ အဲဒီေနာက္မွ ဘုရားရွင္က မွတ္သားဖြယ္ စကားေလးခြန္း ေျပာခဲ႔ပါတယ္။
(၁) ဘုရားကို ဆြမ္း၊ သကၤန္း၊ ပန္း၊ ဆီမီး၊ ေရခ်မ္း အစ႐ွိေသာ အာမိသပူဇာျဖင္႔ ပူေဇာ္သကၠာရ ျပဳျခင္းထက္ တရားကို ျမတ္ႏိုးမႈကသာလြန္ေကာင္းမြန္ေၾကာင္း၊
(၂) ေျပာဆိုဆုံးမ၍ မရသူအား ေကာင္းမေကာင္း လမ္းညႊန္ဆုံးမမႈ မျပဳေတာ႔ဘဲ လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားျခင္း ျဗဟၼဒဏ္ ထားရန္၊
(၃) ဘုရားအစား တရားႏွင္႔၀ိနည္းကို ဆရာအျဖစ္ ကိုးကြယ္ရန္၊
(၄) ၀ိနည္းအငယ္မ်ားကို ျပင္ဆင္ခြင္႔အာဏာကို သံဃာ႔ထံ ေပးအပ္ေၾကာင္း တို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘုရားရဲ႕ စကားအတုိင္း လုိက္နာက်င့္ၾကံတဲ့ သူသည္ ဘုရားကို အမြန္ျမတ္ဆံုး နည္းနဲ႔ ပူေဇာ္ေနတာပါလို႔ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။ ဘုရားကုိ ရွိခိုး၊ ေရႊသကၤန္းကပ္၊ အလွဴေငြ ထဲ့၀င္ေနၾကာတာေတြသည္ ကုသုိလ္ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘုရားအၾကိဳက္ ပူေဇာ္ျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္ေသးပါ။ မိမိအၾကိဳက္ ကုသုိလ္ လိုခ်င္လို႔ လုပ္ေနျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ကို အၿမဲတမ္း ကန္ေတာ့ေနတဲ့ ၀ကၠလိ မေထရ္ကုိ ဘုရားက တရားအားမထုတ္လို႔ ႏွင္ထုတ္လိုက္တယ္။ ဘုရားရွင္ အၾကိဳက္ပူေဇာ္ဖို႔က ေနာက္ဆံုးမွာၾကားခဲ့ စကားတခြန္းနဲ႔ပဲ လံုေလာက္ပါတယ္။
“ခ်စ္သားတုိ႔ … ႐ုပ္နာမ္ ခႏၶာ သခၤါရ တရားတုိ႔သည္ ပ်က္စီးျခင္း သေဘာရွိၾကတယ္။ မေမ့မေလ်ာ့ ၿမဲၿမံတဲ့ သတိတရားနဲ႔ ေနထုိင္ၾကပါကုန္ေလာ့ …”
အ႐ိုးရွင္းဆံုးေျပာရရင္ ပ်က္ဆီးေနတဲ့ သခၤါရ တရားေတြကုိ သတိနဲ႔ေစာင့္ၾကည့္ လို႔ဆုိခဲ့တာပါ။ ဒါသည္ ၀ိပႆနာ အားထုတ္ခိုင္းတာပါပဲ။ ဒါမွလည္း ဘုရားရွင္ကုိ အျမင့္ျမတ္ဆံုး ပူေဇာ္ရာ ေရာက္ပါတယ္။ တရားအားမထုတ္ပဲ မည္သည့္ ရုပ္ပြားေတာ္၊ ေစတီေတာ္မွာပဲ ပူေဇာ္ရွိခို္းေနပေစ ဘုရား မႏွစ္သက္ပါ။ သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနတာေတာင္ တရားအားမထုတ္တဲ့ သူကုိ ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္တုိင္ ႏွင္ထုတ္ခဲ့တာပဲ။ ဒီေတာ့ မိမိတို႔ေတြက အဓိက အလုပ္ကုိ အရင္ဆံုး လုပ္ဖို႔ပဲ လိုပါလိမ့္မယ္။

ေကာင္းက်ိဳလိုရာ ဆႏၵ ျပည့္၀ႏုိင္ၾကပါေစ…
ေလးစားစြာျဖင့္…
ေအာင္ဦး