“သိရွိလိုက္နာ လူမ်ားစြာ”

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္ စံလြန္ေတာ္မူျပီဆုိတဲ့ စကားကိုၾကားေသာအခါမွာ ကိေလသာ မကင္းေသးတဲ့ ရဟန္းတို႔က လူးလိမ္႔ငိုေၾကြးၾကတယ္။ ကိေလသာကင္းျပီးေသာ ရဟန္းတို႔က “သခၤါရတရား တို႔သည္ အျမဲ မရွိကုန္၊ ဤသခၤါရ တရား၌ ျမဲျခင္းသေဘာကိုဘယ္မွာ ျပဳအံနည္း” ဟု စိတ္ကို ေျဖၿပီး ဓမၼသံေ၀ဂ ယူၾကပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ သုဘဒၵဆုိတဲ့ ေတာထြက္ရဟန္းၾကီးက “ငါ႔ရွင္တို႔၊ မငိုၾကကုန္လင္႔။ အငိုတိတ္ၾကကုန္ေလာ႔။ ယခု အခါ ငါတို႔သည္ ရဟန္းၾကီးေဂါတမ၏ လက္ေအာက္မွေကာင္းစြာ လြတ္ေျမာက္ၾကေပျပီ။ ရဟန္းၾကီး ေဂါတမသည္ ငါတို႔ကို အရာရာခ်ဳပ္ျခယ္ခဲ႔၏။ ယခုမူကား ငါတို႔ျပဳလိုရာကို ျပဳၾကကုန္အံ့။ မျပဳလုပ္ အပ္သည္ကို မျပဳဘဲ ေနၾကကုန္အံ” ဟုဆိုပါတယ္။ ေတာထြက္ရဟန္းၾကီး သုဘဒၵရဲ႕ စကားေတြကုိ အရွင္ မဟာကႆဖ ၾကားရတဲ့ အခ်ိန္မွာ မ်ားစြာအံၾသတုန္လႈပ္ေတာ္မူမိပါတယ္။
“ေၾသာ္… ေျပာမွေျပာရက္ ပါေလ၊ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္စံသည္မွာ ခုႏွစ္ရက္မွ်သာရွိိေသး၏။ ျမတ္စြာဘုရားသခင္ ပင္ပန္းၾကီးစြာ ၾကိဳးစားအားထုတ္၍ တည္ေထာင္ခဲ႔ရေသာ သာသနာျဖစ္ပါလွ်က္ သာသနာ႔ ရန္ဆူး ရန္ေညွာင္႔ ေပၚေပါက္လာပံုမွာ ျမန္ဆန္လွေျခ၏ တကား။ သာသနာ႔ အေလွးအမႊား သာသနာ႔ အမွိုက္ သရိုက္တို႔သည္ အလြန္လွ်င္ျမန္စြာ ေပၚေပါက္လာေခ်ဘိ၏။ ဤရဟန္းယုတ္သည္ ကာလရွည္ ၾကာ၍ သေဘာ တူရာအေဖာ္အေပါင္းကို ရခဲ႔ေသာ္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကို ဆုတ္ယုတ္ႏိုင္ေစရာ၏” ဟုလည္း ဓမၼသံေ၀ဂ ျဖစ္ေတာ္မူပါတယ္။


အဲဒီေနာက္ အရွင္မဟာကႆဖ မေထရ္က ဤသို႔အၾကံျဖစ္ေတာ္မူပါတယ္။
“အကယ္၍ ငါသည္ ဤေတာထြက္ရဟန္းၾကီးကို သကၤန္းခၽြတ္၊ ပိတ္ျဖဴပတ္ကာ လူ၀တ္လဲေစ၍ သာသနာ႔ေဘာင္မွႏွင္ထုတ္ျငားအံ၊ ေဂါတမဘုရား၏ အေလာင္းေတာ္ပင္ မီးသျဂၤိဳဟ္မူ မျပဳရေသးပါဘဲလွ်က္ ေဂါတမဘုရား၏ တပည္႔မ်ားသည္ ျငင္းခံုခိုက္ရန္ျဖစ္ေနၾကကုန္ျပီဟု လူအမ်ားကဲ႔ရဲ႕စရာ ျဖစ္ခ်ိမ္႔မည္။ အခိုက္အတန္းအားျဖင္႔ ဆိုင္းငံထားဦးအံ။ ျမတ္စြာဘုရားေဟာေတာ္မူခဲ႔ေသာ တရားေဒသနာေတာ္တို႔သည္ မသီကံုး ရေသးေသာ ပန္းပံုၾကီးသဖြယ္ျဖစ္ေနေသး၏။ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွ ေလတိုက္ခတ္လာပါမူ ပန္းပြင္မ်ား ဖရိုဖရဲျပန္႔ၾကဲလြင္႔ပါ ေပ်ာက္ပ်က္ကုန္ေလရာ၏။ ထို႔နည္းတူ အခ်ိန္ကာလ ၾကာေညာင္းေသာအခါ ၀ိနည္း သိကၡာပုဒ္မ်ားမွ သိကၡာပုဒ္တခုခ်င္း၊ ႏွစ္ခုခ်င္း ေပ်ာက္ေလရာ၏။ သုတၱန္တရား၊ အဘိဓမၼာတရားတို႔သည္လည္း တေျဖးေျဖး ေပ်ာက္ေလရာ၏။ ထိုအခါ ဗုဒၶသာသနာကြယ္ပသည္ မည္၏။ ဤသို႔သာသနာမကြယ္ပေစရန္ ဓမၼႏွင္႔ ၀ိနယကို သဂၤါယနာတင္အံ။ ထိုသို႔ သဂၤါယနာ တင္ျပီးေသာအခါ၌မူ ဓမၼႏွင္႔၀ိနယ တို႔သည္ ခိုင္ခံေသာ ၾကိဳးျဖင္႔ သီကံုးထားေသာ ပန္းပြင္႔တို႔ကဲသို႔ ခိုင္ျမဲလတၱံ႔။ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ အဓြန္႔ရွည္စြာ ခိုင္ခံတည္ျမဲေစရန္ သဂၤါယနာတင္ျခင္းအမူ႔ကို မလြဲမေသြျပဳရေပမည္”။ အဲဒီေနာက္ အရွင္မဟာကႆပ ဦးေဆာင္ၿပီး ပထမဆံုး အႀကိမ္သဂၤါယနာတင္ပြဲကုိ ရာဇၿဂိဳလ္ျပည္မွာ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါသည္ ၀ိနည္းေတာ္ကုိ ထိခိုက္ေသာ စကားေတြ ေျပာၾကားခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာရတာပါ။
ဘုရားရွင္သတ္မွတ္ခဲ့ေသာ ၀ိနည္းေတာ္ဆုိသည္မွာ လူမႈ႔ေဘာင္အရၾကည့္ရင္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ စည္းကမ္းေတြလို႔ ဆုိလိုႏုိင္ပါတယ္။ စည္ကမ္းသည္ လူ၏တန္ဖိုး ဆုိသလို ၀ိနည္းသည္လည္းပဲ သာသနာ၏ အသက္ပင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ၀ိနည္းေတာ္ကုိ ေဖာက္ဖ်က္ရင္ ရဟန္းမ်ား အျပစ္ျဖစ္ရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ လူေတြရဲ႕ မသိတတ္မႈေၾကာင့္ ရဟန္းမွာ အျပစ္ျဖစ္ရတာမ်ိဳးေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ လူေတြကုိယ္တုိင္ ၀ိနည္း ေတာ္ကုိသိၿပီး ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္တတ္မွသာ သင့္ေတာ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါ႔ေၾကာင့္ ၀ိနည္းကုိ လူေတြလည္း သိ သင့္ပါတယ္။ အဘိဓမၼာသင္တန္းေတြကုိ တတ္ၿပီး အဘိဓမၼာကုိ သိရွိႏ႔ွံစပ္တဲ့ လူေတြရွိပါတယ္။ အဘိဓမၼာ တရားသည္ ပိဋကတ္သံုးပံုမွာ သာမန္လူေတြ နားလည္ဖုိ႔ခက္တဲ့ တရားေတာ္ပါ။ အင္မတန္ ေလးနက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၀ိနည္းကုိေတာ့ မေက်ာ္ႏုိင္ပါ။ ၀ိနည္းကုိ စြန္႔ၿပီး အဘိဓမၼာပဲ သင္မယ္ဆုိလို႔ မရပါဘူး။ ဒါ့အျပင္ သုတၱန္ တရားေတြကုိလည္း သိဖုိ႔လိုပါတယ္။ တရားရဖုိ႔ အတြက္ ဘုရားရွင္သည္ တရားေတြကုိ နည္းလမ္းမ်ိဳးစံု နဲ႔ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တာပါ။ ပိဋကတ္သံုးပံုကို အႏွစ္ခ်ဳပ္လိုက္ရင္ ဓမၼခႏၶာ ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ ရပါတယ္။ ဓမၼခႏၶာဆုိတာက တရားအစုေလး တခုပါ။ ဓမၼခႏၶာ တခုစီသည္ သစၥာထုိက္ပါတယ္။ အဲဒီ ဓမၼခႏၶာ တခုသည္ပင္ နိဗၺာန္ေရာက္ေအာင္ထိ ပို႔ေဆာင္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နိဗၺာန္ေရာက္ေအာင္ အားထုတ္ဖုိ႔ အတြက္ မိမိတုိ႔နဲ႔ သင့္ေတာ္တဲ့ တရားနည္း တခုကုိ သိရွိက်င့္ၾကံတာနဲ႔ လံုေလာက္ပါတယ္။ ဥပမာ… ပရိတ္ႀကီး (၁၁)သုတ္ကုိ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ရင္ ကုသုိလ္ရျခင္း၊ အႏၲရာယ္ကင္းျခင္း စတဲ့ အက်ိဳးေတြ ရရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဒါသည္ သာမာန္ ရြတ္တဲ့ အဆင့္ပါ။ ပရိတ္ေတာ္ထဲကပါတဲ့ တရားနည္းေတြအတုိင္း လိုက္နာ က်င့္ၾကံရင္ နိဗၺာန္ေရာက္ေအာင္ပင္ ေက်းဇူး ျပဳနုိင္ပါတယ္။ ဒီအတြက္ေၾကာင့္ အခ်ိန္ရတာနဲ႔ တရားနာၾကဖို႔ အၾကံျပဳပါတယ္။ အခ်ိန္မရဘူး၊ အလုပ္ေတြရႈပ္တာလို႔ ႏွလံုးသြင္းေတာ့မယ္ဆုိရင္ တဆက္တည္းမွာပဲ “အားလို႔ ေသသြားတဲ့ မသာ မရွိေသး ပါ့လား” ဆုိတာ သတိသံေ၀ဂရၿပီး တေန႔ကုိ အနည္းဆံုး တရား ၁ပုဒ္ေတာ့ နာၾကားၾကပါ။ တရားနာေနတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ ကုသိုလ္ စိတ္ျဖစ္ေနပါၿပီ။ တရားအားထုတ္တယ္ဆုိတာ ကိေလသာေတြ နည္းပါးကုန္ဆံုးဖုိ႔ က်င့္ၾကံျခင္းလို႔ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။ ႏွလံုးသြင္းမွန္စြာနဲ႔ တရားနာေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကုသိုလ္စိတ္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ကိေလသာ မျဖစ္ပါ။ ကိေလသာ နည္းပါးေနတဲ့ အလုပ္ျဖစ္တာေၾကာင့္ တရားနာတာသည္ပင္ တရားအား ထုတ္ေနတာပါပဲ။ ဒီအခ်က္ကုိ သိေစခ်င္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က တရား ၁နာရီ နာဖုိ႔ထက္ ဗီဒီယုိဇာတ္ကား တစ္ကားကုိ ၾကည့္ခ်င္ၾကပါတယ္။ ေကာင္းမႈ အလုပ္ဆုိတာ မလုပ္ခ်င္လည္း လုပ္ရမယ္။ စိတ္မပါလည္း လုပ္ေနသင့္တယ္။ ၀ိရိယထားၿပီး ျပဳလုပ္ရင္းမွ ေကာင္းမႈနဲ႔ ေမြ႕ေလ်ာ္ေပ်ာ္လာတတ္တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ အစေတာ့ ၀ိရိယထားၿပီး တရားနာရမွာေပါ့။ ေနာက္ဆုိရင္ အက်င့္ျဖစ္လာၿပီး တရားပဲ နာခ်င္တဲ့ စိတ္မ်ိဳး ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။ တရားေတြနာရင္းနဲ႔မွ သိလာတဲ့ အသိအတုိင္း ေန႔စဥ္ ေနထုိင္စဥ္မွာ က်င့္ၾကံသြားရင္ ဘ၀မွာေန တတ္လာပါတယ္။
မိမိတုိ႔္က တရားေတာ္ေတြကုိ နာၾကား က်င့္ၾကံျခင္း မျပဳလုပ္ရင္ သာသနာေတာ္ရဲ႕ အႏွစ္သာရကုိ သိရွိခံစားႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ထုိ႔အတူ မိမိတုိ႔ ႏွလံုးသားမွာလည္း ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ဆုိတဲ့ ရတနာျမတ္ သံုးပါးကုိ ပစ္ပယ္ထားရာ ေရာက္ေနတတ္ပါတယ္။ သတိ သံေ၀ဂရၾကပါေစ။
ဘုရားရွင္လက္ထက္က ေကာသမၺီၿမိဳ႕မွာ ဓမၼကထိကရဟန္းနဲ႔ စာခ်ရဟန္း၊ ရဟန္း ႏွစ္ပါး အာပတ္သင့္ရာက အျငင္းပြါးၾကၿပီး တပည့္ေတြပါ ပါလာၿပီးေနာက္ ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္တုိင္ တားျမစ္လို႔မရတာေၾကာင့္ ပါလိေလယ်က ေတာကုိၾကြၿပီး ၀ါကပ္ေတာ္မူရပါတယ္။ ၀ါကၽြတ္မွ သာ၀တၳိျပည္ကုိ ၾကြပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေကာသမၺြီျပည္ သားေတြက … ရဟန္းေတြ ေႏွာက္ယွက္လို႔ ဘုရားရွင္ အရပ္တစ္ပါးကုိ ေျပာင္းသြားရတယ္၊ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ ဘုရားကုိ မဖူးေတြ႕ရေအာင္ ဒီကုိယ္ေတာ္ေတြ ျပဳလုပ္တယ္လို႔ ဆုိကာ ဆြမ္းေလာင္းျခင္း၊ အရိုအေသေပးျခင္း မျပဳလုပ္ ေတာ့ဘူး။ ဒီေတာ့ ရဟန္းေတြ ဆြမ္းအခက္အခဲျဖစ္ရတယ္။ ထုိ႔အတြက္ေၾကာင့္ ဘုရားရွိတဲ့ သာ၀တၳိကုိ သြားၾကေလတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က်မွ အာပတ္သင့္တဲ့ ရဟန္းလည္း အာပတ္သင့္တာ အမွန္ျဖစ္ေၾကာင္း ၀န္ခံၿပီး သံဃာေတြညီညြတ္စြာန႔ဲ ဗုဒၶထံမွာ အဖူးေျမာ္၀င္ၾကပါတယ္။
ထုိ၀တၳဳမွာ ဂိုဏ္းကြဲေနေသာ သံဃာေတြကုိ ဘုရားရွင္ကုိယ္တိုင္ ဆံုးမလို႔ မရေပမယ့္ လူအမ်ားက ညီညြတ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ရဲ႕ ခၽြင္းခ်က္ အခ်ိဳ႕ကုိလည္း လူဒကာမ်ားက နားလည္ဖုိ႔ လိုပါတယ္။ ထုိနည္းတူ ယခုအခ်ိန္မွာလည္း လူေတြဘက္က သိရွိလိုက္နာဖုိ႔ မ်ားစြာလိုအပ္ပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးေတြ႕ရင္ သာသနာနဲ႔ မသက္ဆုိင္တဲ့ ေလွ်ာက္ထားမႈေတြ (ဂဏန္းေတာင္းျခင္း၊ ေဗဒင္ေမးျခင္း စသျဖင့္) မလုပ္သင့္ပါ။
မိမိတုိ႔ကိုယ္တုိင္ တရားနာ၊ တရားအားထုတ္တဲ့ အလုပ္ေတြ လုပ္ေနၾကသလို ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ ေတြကုိ ေလ့လာၿပီး ၀ိနည္းေတာ္အတုိင္း ဒကာေတြဘက္က ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ သင့္တယ္လို႔ ထင္မိပါတယ္။ ဒါမွမွသာ ဆရာႏွင့္ဒကာ ႏွစ္ဦးလံုး အက်ိဳးေက်းဇူး ႀကီးမားပါလိမ့္မယ္။

တရားစစ္ တရားမွန္ျဖင့္ ခ်မ္းသာႏုိင္ၾကပါေစ…

ဆရာေတာ္ဦးေလာကနာထ ေပးပို႔ေသာ ၀ိနည္းအက်ဥ္း (၂၂၇သြယ္) ကုိ ကူးယူႏိုင္ပါတယ္။ သၾကၤန္ရက္မွာ ရဟန္း၀တ္လိုသူမ်ားလည္း ယခုအခ်ိန္မွာ ဖတ္ထားသင့္ပါတယ္။

က်မ္းကုိး။ ။အနာဂတ္သာသနာေရး (အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ)