သက္သတ္လြတ္စားျခင္း ဆုိရာ၀ယ္၊

သက္သက္လြတ္ စားျခင္း ရဲ့အက်ိဳးသက္ေရာက္မွုကို ရွင္းျပေပးပါရွင့္။ စားျခင္း၊ မစားျခင္း ရဲ့ကြာျခားမွုေလးကို သိပါရေစ။
မခင္မာလာေအာင္

ေမးသင့္တဲ့ ေမးခြန္းေလးပါပဲ။ လူအေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သက္သတ္လြတ္စားတာနဲ႔ ပတ္သတ္လို႔ မရွင္းပဲ ျဖစ္တတ္ၾကတယ္။ ဆရာေတာ္ အရွင္ဆႏၵာဓိကေရးတဲ့ သက္သတ္လြတ္နဲ႔ ကုသိုလ္စိတ္ စာအုပ္ကုိ ဖတ္ရတဲ့ သူေတြကေတာ့ ဒီအေၾကာင္းကုိ ရွင္းေအာင္း သိၾကမွာပါ။ စာအုပ္ကုိ ဒီေနရာက ကူးယူၿပီး ဖတ္ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။
ဆရာေတာ္ေရးထားတဲ့ စာအုပ္ထဲက အေၾကာင္းအရာေတြကုိပဲ ကိုးကားၿပီး ေျဖေပးလိုက္ပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ ဘုရားရွင္ ဘုရားျဖစ္ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေဒ၀ဒတ္က ဘုရားရွင္ထံကုိ ဂ႐ုကအာပတ္ (ႀကီးေလးေသာ အျပစ္) အျဖစ္ ပညတ္ေတာ္မူဖုိ႔ ေလွ်ာက္ထားတဲ့ အခ်က္(၅) ခ်က္ရွိပါတယ္။
(၁) ရဟန္းတို႔ အသက္ရွင္သမွ်ကာလပတ္လံုး အရညကင္ဓူတင္ကိုသာ ေဆာင္ၾကရန္၊ ရြာနီးေက်ာင္း၌ေနက ဂ႐ုကအာပတ္သင့္ေစရန္။
(၂) ရဟန္းတို႔ ဆြမ္းခံ၍သာ အစဥ္သံုးေဆာင္ပါေစ၊ ဒါယကာတုိ႔ ပို႔လာေသာ၊ ဖိတ္ေသာ ဆြမ္းကုိစားက ဂ႐ုကအာပတ္သင့္ေစရန္။
(၃) ရဟန္းတုိ႔ သုသာန္ သခ်ၤဳိင္းကရေသာ ပံသုကူ သကၤန္းကုိသာ ၀တ္ဆင္ပါေစ၊ ဒါယကာတုိ႔ လွဴေသာ သကၤန္းကုိ၀တ္က ဂ႐ုကအာပတ္သင့္ေစရန္။
(၄) ရဟန္းတုိ႔ သစ္တစ္ပင္ရင္း ၀ါးတစ္ပင္ေအာက္၌သာ ေနပါေစ၊ ဒါယကာတုိ႔ လွဴေသာ ေက်ာင္း၌ေနက ဂ႐ုကအာပတ္သင့္ေစရန္။
(၅) ရဟန္းတို႔ ငါး၊ အမဲကုိ မသံုးေဆာင္ပဲ သက္သတ္လြတ္သာ စားပါေစ၊ ငါး အမဲစားက ဂ႐ုက အာပတ္သင့္ေစရန္။


ဒါေတြကုိၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ နံပါတ္(၅)မွာ သက္သတ္လြတ္စားျခင္း ဆုိတာ ေဒ၀ဒတ္ ေလွ်ာက္ၾကားခဲ့တဲ့ အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ အခုလို အဆုိငါးခ်က္ကုိ တင္သြင္းေပမယ့္ ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္တုိင္ ဗီတုိအာဏာထက္ ျပင္းတဲ့ ဗုဒၶအာဏာနဲ႔ ပယ္ဖ်က္ခဲ့တာပဲ။ ငါးခ်က္လံုးကုိ ဘုရားရွင္က မတားျမစ္ပဲ။ ခြင့္ျပဳေတာ္မူခဲ့တယ္။
အခု ဗုဒၶဘာသာ၀င္ၾကားေတြမွာ ကိုးန၀င္းဆုိတဲ့ ပုတီးစိပ္နည္းေတြက ေခတ္စားပါတယ္။ ဘယ္ေန႔မွာ ဘယ္ဂုဏ္ေတာ္၊ ဘယ္နေခါက္ဆုိတာေတြသည္ ေထရ၀ါဒနဲ႔ေတာ့ မကုိက္ညီဘူးလို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ပုတီးစိပ္တာကုိ မေကာင္းဘူး ေျပာျခင္းမဟုတ္ပါ။ ေထရ၀ါဒမွာ အေခါက္ေရ၊ အခ်ိန္၊ ရက္ေတြ ကန္႔သတ္ခ်က္မရွိပါဘူး။ အဲဒီမွာလည္း သက္သတ္လြတ္ စားရမယ့္ရက္ သတ္မွတ္ထားတာ ေတြ႕ရတယ္။ ဒါေတြကုိ ကုိယ္တုိင္ပဲ ေတြးၿပီး လုပ္သင့္၊ မလုပ္သင့္ ဆံုးျဖတ္ၾကပါ။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ရတနာ(၃)ပါးကို ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ေသာ လူ၀တ္ေၾကာင္ ဒကာ၊ ဒကာမေတြနဲ႔၊ သာသနာ တြင္း ရဟန္းေတြကိုပါ သတ္သတ္လြတ္စားဖို႔ လံုး၀ မိ္န္႔ၾကားေတာ္မမူခဲ႔ပါဘူး။ သတ္သတ္လြတ္စားရံုနဲ႔ ဘာကုသိုလ္မွ မရႏိုင္လို႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။

ပါးစပ္ထဲကို သြင္းလိုက္တဲ႔ အစားအစာကို ဟိုဟာပဲ၊ ဒီဟာပဲလို႔ ေရြးခ်ယ္ သတ္မွတ္လိုက္ရံုနဲ႔ အလိုလိုေနရင္း ကုသိုလ္စိတ္၊ အကုသိုလ္စိတ္ ျဖစ္မသြားႏိုင္ပါဘူး။ ဘာကိုပဲ စားစား ႏွလံုးသြင္း ဆင္ျခင္ျပီးစားရင္ ကုသိုလ္ ရပါတယ္။ အကုသိုလ္ျဖစ္ေအာင္ စဥ္းစားေတြးေတာျပီး စားရင္လည္း အကုသိုလ္ပဲ ရပါမယ္။ အစာစားေနခ်ိန္မွာ သတၱ၀ါရဲ႕ ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္ကို သူစားေနတဲ႔ အစာက မျပ႒ာန္းႏိုင္ပါဘူး။ သူ႔ သႏၲာန္မွာ ျဖစ္ေနတဲ႔ စိတ္၊ ႏွလံုးသြင္းမႈ၊ အေတြးေတြကပဲ ျပ႒ာန္းပါတယ္။
ဒီေတာ႔ အစားအစာ အမ်ိဳးအစားက အဓိကမဟုတ္၊ စိတ္သာ အဓိကျဖစ္တဲ႔ အတြက္ ကုသိုလ္ျဖစ္ေနဖို႔ အစာကို မေရြးခ်ယ္ဘဲ စိတ္ကို ျပဳျပင္ဖို႔သာလိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သတ္သတ္လြတ္အစာကို ပါးစပ္ထဲ ထည္႔ရံုနဲ႔ ကုသိုလ္မရသလို၊ အသား၊ ငါးကို ထဲ႔လို႔လည္း အကုသိုလ္မျဖစ္ပါဘူး။
သတ္သတ္လြတ္စားရင္း ေလာဘ၊ ေဒါသျဖစ္စရာေတြ ေတြးေနမယ္၊ အကုသိုလ္ျဖစ္စရာေတြ ေျပာဆိုၾကံစည္ ေနမယ္ဆိုရင္ အကုသိုလ္ပဲ ျဖစ္ပါမယ္။ အသား၊ ငါးစားရင္း ေလာဘ၊ ေဒါသျငိမ္းေၾကာင္း ဘာ၀နာတစ္ခုခုကို ႏွလံုးသြင္းပြားမ်ားေနမယ္၊ ကုသို္လ္စိတ္ျဖစ္ေစမယ္၊ တဏွာကင္းစြာ သင္႔တင္႔ေအာင္စားေနတာ ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ ကုသိုလ္ပဲျဖစ္ပါမယ္။
အေတြးေၾကာင္႔ ျဖစ္တဲ႔ ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္က သက္သက္၊ အစားေၾကာင္႔ ရလာမဲ႔ ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္က သက္သက္ရယ္လို႔ မရွိပါဘူး။ သက္သက္လြတ္စားရံုနဲ႔ ကုသိုလ္ေတြရေနမယ္ဆိုရင္ ႏို႔စို႔ကေလးေတြ အေမႏို႔စို႔ေနခ်ိန္၊ ေကာင္မေလးေတြ သရက္ေပါင္း၊ ဇီးထုပ္၊ ေနၾကာေစ့ စားေနခ်ိန္၊ အရက္သမားေတြ ဘီယာသမားေတြ အရက္ဘီယာကို အာလူးေၾကာ္၊ ေျမပဲေလွာ္နဲ႔ ျမည္းေနခ်ိန္ေတြမွာ သူတို႔ အလကားေနရင္း ကုသိုလ္ရေနမွာေပါ႔။ ဘီယာ၊ အရက္ကလည္း သတ္သတ္လြတ္ပဲေလ။
ပြင္႔ေတာ္မူျပီးေသာ ဘုရား၊ ပေစၥကဗုဒၶါ၊ ရဟႏၲာ အားလံုးဟာ အသား၊ ငါးေရာ၊ အသီးအရြက္ေရာ၊ ၾကံဳရာကို တဏွာကင္းစြာ စားရင္းက်င္႔ၾကံ အားထုတ္ခဲ႔ၾကပါတယ္။ သတ္သတ္လြတ္စားတဲ့ ဘုရားရွင္ရယ္လို႔ မရွိခဲ႔ပါဘူး။
ကိုယ္႔ အတြက္ သီးသန္႔ရည္စူးၿပီး သတ္တာကို ျမင္ရင္၊ ၾကားရင္၊ ယံုမွားသံသယရွိရင္ လူ၀တ္ေၾကာင္ေတြ အေနနဲ႔ မစားသင့္ေတာ့ပါ။ ရဟန္းေတာ္ေတြကေတာ႔ လူ၊ ဆင္၊ ျမင္း၊ ေခြး၊ ေျမြ၊ ျခေသၤ႔၊ က်ား၊ က်ားသစ္၊ ၀က္၀ံ၊ ေအာင္း သား (တြင္းေအာင္းသား) ဆိုတဲ႔ အသားၾကီး (၁၀) မ်ိဳးကို ေရွာင္ရပါမယ္။ ဘာလို႔ေရွာင္ခိုင္းရတာလဲ၊ စားရင္ အာပတ္သင့္ေစလို႔ ဘာလို႔ မိန္႔ၾကားရတာလဲဆုိတာကုိ “သက္သတ္လြတ္နဲ႔ ကုသိုလ္စိတ္” စာအုပ္ရဲ႕ စာမ်က္ႏွာ ၃၁မွာ ဖတ္ၾကည့္ပါ။
က်န္တာကေတာ႔ ကုိယ္႔က်န္းမာေရးနဲ႔ အစဥ္ေျပရင္ အကုန္စားႏိုင္ပါတယ္။ ကုိယ့္ရဲက်န္းမာေရးနဲ႔ မတည္႔လို႔ ေရွာင္တာကလြဲရင္ အကုသိုလ္ျဖစ္မွာ ေၾကာက္လို႔၊ ကုသိုလ္လိုခ်င္လို႔ ဆိုျပီး ေရွာင္စရာ မလိုပါဘူး။ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ႔ ေကာင္းက်ိဳးေတြ မရမွာဆိုးလို႔၊ တစ္အိမ္လံုး ဘာအသား မစားရဆိုတာမ်ိဳးေတြ၊ ကိုယ္က်င္႔ေနတဲ႔ က်င္႔စဥ္ေတြ မေအာင္ျမင္မွာ ေၾကာက္လို႔ ေရွာင္ရတာေတြဟာ ေထရ၀ါဒ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘုရားေဟာကို ျပဳျပင္စီ ရင္ရာေရာက္ပါတယ္။ ကိုယ္႔ဟာကို မ၀ယ္ႏိုင္လို႔၊ ရြံလို႔၊ အညွီနံ႔ မခံႏိုင္လို႔ မစားရာကေန ဒါဟာမွ ကုသိုလ္ အလုပ္ လို႔ ေျပာလာရင္လည္း ေထရ၀ါဒ မဟုတ္ေတာ႔ဘူး … ဆိုတာ သိထားရပါမယ္။ ဘာမွ ထူးျပီး ခ်ီးမြမ္းစရာ မရွိပါဘူး။ သက္သတ္လြတ္စားလို႔ အက်ိဳး သက္ေရာက္မႈကေတာ့ ကုသုိလ္၊ အကုသိုလ္နဲ႔ ပတ္သတ္လို႔ ဘာမွ မရွိပါ။ ေလာကီေနထုိင္ရာမွာ အသားငါးဖုိး အကုန္သက္သာတာရယ္၊ အဆီေတြ မစားတာျဖစ္လို႔ က်န္းမာေရး အတြက္ တဖက္တလမ္းက အက်ိဳးျပဳႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ မရွင္းတဲ့ အခ်က္ေတြပါခဲ့ရင္ ထပ္ေမးပါခင္ဗ်ာ။

ခ်မ္းသာသုချပည့္၀ႏုိင္ပါေစ…