ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြသည္ ရခဲလွေသာ လူ႔ဘ၀ကို ရရွိေနခ်ိန္အတြင္း ဘ၀အႏွစ္သာရ ကို ထုတ္ယူတက္ရန္လည္း အေရးႀကီးပါသည္။ လူအမ်ားစုသည္ မိမိတုိ႔ဘ၀ စား၊ ၀တ္၊ ေနေရး အတြက္ စီးပြားရွာျခင္း၊ အလုပ္လုပ္ျခင္း မ်ားျဖင့္သာ အခ်ိန္ကုိ အားလံုးအသံုးျပဳေနၾကပါသည္။ တကယ့္ ဘ၀၏ အႏွစ္သာရဟူသည္ ကုသုိလ္တရားပင္ျဖစ္ပါသည္။ ပုထုဇဥ္၏စိတ္သည္ အိပ္ေပ်ာ္ေနခ်ိန္မွတစ္ပါး ကုသိုလ္စိတ္ (သို႔မဟုတ္) အကုသိုလ္စိတ္ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးက အၿမဲတမ္းျဖစ္ေနရသည္။ ကုသိုလ္စိတ္
မ်ားမ်ားျဖစ္ျခင္းသည္ ဘ၀အႏွစ္ မ်ားမ်ားရျခင္းျဖစ္၏။ သနပ္ခါးပင္သည္ ႏွစ္ၾကာ ေလေလ အႏွစ္မ်ားၿပီး အဖုိးတန္ေလျဖစ္သကဲ့သို႔ပင္ မိမိဘ၀ကိုလည္း ထုိ႔အတူျဖစ္ ေအာင္ႀကိဳးစားရမည္။ ဘ၀၏အႏွစ္သာရမ်ားကို ေဖာ္ျပရင္းပင္ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ၏ေဖာ္ေဆာင္ခ်က္၊ အေျခခံအခ်က္အလက္မ်ား တစ္ဆက္တည္း ပါ၀င္သြားပါလိမ့္မည္။ ဘ၀၏အႏွစ္သာရသံုးပါးကို…၊
“စည္းစိတ္ဥစၥာ၊ အႏွစ္ရွာျပဳပါ ဒါနမွတ္၊
မိမိခႏၶာ အႏွစ္ရွာ၊ ေစာင့္ပါသီလမွတ္၊
အသက္ဇီ၀ါ အႏွစ္ရွာ၊ ဘာ၀နာဟုမွတ္၊
လွဴပါ၊ ေစာင့္ပါ၊ ပြားမ်ားပါ၊ သံုးျဖာအႏွစ္မွတ္”။
ဟူေသာ လကၤာအတုိင္း မွတ္သားရပါမည္။ ထုိသံုးပါးတုိ႔တြင္ စည္းစိမ္၏အႏွစ္သာရကား ဒါနျပဳျခင္းျဖစ္၏။ တခ်ိဳ႕က ဒါနကုိ သံသရာရွည္ေစတက္ေသာ တရားဟုေျပာတက္ၾကပါသည္။ အမွန္ေတာ့ ဒါနကား သံသရာမရွည္ပါ။ ဒါနျပဳၿပီး ဘံုဘ၀ေတြ၊ ေလာကီစည္းစိမ္ခ်မ္းသာေတြကို တမ္းမက္ေသာ တဏွာသည္သာလွ်င္ သံသရာကို ရွည္ေစတက္ပါသည္။ ဒါနဟူသည္ ေလာဘတဏွာကို ပါးသထက္ပါးေစေသာ အစြမ္းသတၱိရွိသည္။ ေငြတစ္ေထာင္ကို ေပးလွဴလိုက္ေသာ အလွဴရွင္သည္ ထုိေငြတစ္ေထာင္အေပၚ တြယ္တာတပ္မက္ေသာ ေလာဘတဏွာကို ပယ္သတ္ႏိုင္ ေသာေၾကာင့့္ျဖစ္သည္။ လူတစ္ဖက္ခန႔္ရွိေသာ သစ္ပင္ႀကီးတစ္ပင္ကို ျဖစ္ၾကရာ၌ အဆင့္ျမင့္ေသာ စက္လႊႏွင့္ျဖတ္လွ်င္ ျမန္ျမန္ျပတ္၏။ စက္လႊမေျပာႏွင့္ ငမန္းစြယ္လႊကိုပင္ မ၀ယ္ ႏိုင္ေသာ ေတာသူေတာင္သားမ်ားကား ရဲဒင္းျဖင့္သာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျဖတ္ၾကရသည္။ လက္နက္၏စြမ္းအားအလိုက္ အေႏွးႏွင့္အျမန္ ျဖတ္ႏိုင္မႈကား ကြာျခားေပလိမ့္မည္။ ထုိ႔အတူ တဏွာ(ေလာဘ၊ လုိခ်င္တမ္းမက္မႈ) ကုိပယ္သတ္ၾကရာ၌ ရဲဒင္းႏွင့္တူေသာ ဒါနျဖင့္ပယ္သတ္သူလည္းရွိသည္။ စက္လႊႏွင့္တူေသာ မဂ္တရားျဖင့္ပယ္သတ္သူလည္းရွိသည္။ ဒါနျဖင့္ေလာဘကို ပယ္သတ္ေနသူကို မဂ္တရားျဖင့္ မပယ္သတ္ရေကာင္းေလာဟု အျပစ္မတင္အပ္ေပ။ အျပစ္ရွိသူကုိ သာလွ်င္ အျပစ္တင္ရသည္။ အကယ္၍ ျပစ္တင္ကဲ့ရဲ႕လွ်င္လည္း အဲဒီပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ သႏၲာန္မွာရွိတဲ့ မစၧရိယတရားဟာ အင္မတန္စက္ဆုပ္ဖုိ႔ေကာင္းတယ္ စေသာအားျဖင့္ ကဲ့ရဲ႕႐ႈတ္ခ်ရသည္။ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ ႏွေျမာတယ္ စေသာအားျဖင့္ လူကို ရည္ရြယ္၍ မေျပာေကာင္းေပ။ ယခုဘ၀၊ ယခုအခ်ိန္မွာပင္ ဘာသာတရားရဲ႕ အႏွစ္သာရကို သိၿပီး ဒါန၊ သီလမွသည္ မဂၤဉာဏ္၊ ဖုိလ္ဉာဏ္ ထိေရာက္ေအာင္ ၀ိပႆနာဘာ၀နာ အလုပ္ကိုလည္း မလြဲမေသြလုပ္ေဆာင္ရပါမည္။ တခ်ိဳ႕က ေကာင္းတာလုပ္ေနေသာ္လည္း ရျခင္းမေကာင္းတာမ်ိဳး ရွိတက္သည္။ ဒီအခ်က္ကို ပိုင္းျခားသိဖုိ႕ အလြန္အေရးႀကီးပါသည္။ စကားပံုေလးတစ္ခုႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္ပါမည္။ “ေဗာဓိပင္ပ်ိဳးေတာ့ ေျခက်ိဳးရ၊ ေဗာဓိကုိင္းခ်ိဳးေတာ့ ေရႊအုိးရတဲ့”။ “ေဗာဓိပင္ပ်ိဳး ေတာ့ ေျခက်ိဳးရ” ဆုိတာ လူတစ္ေယာက္ဟာ အမ်ားသူငါ ကုသိုလ္ပြားဖုိ႔အတြက္ ေဗာဓိပင္စိုက္တယ္၊ အဲဒၤီလို ေဗာဓိပင္ပ်ိဳးတဲ့ အခါက်မွ တုိင္တစ္လံုးက ေျခေထာက္ေပၚက်ၿပီး ေျခက်ိဳးသြားရတယ္။ အေပၚယံအျမင္ေတာ့ ကုသိုလ္လုပ္လို႔ ေျခေထာက္က်ိဳးရသလို ျဖစ္သြားတာေပါ့။ တကယ္ေတာ့ အဲလိုမဟုတ္ပါ။ အဲဒီလူဟာ တကယ္လို႔ေဗာဓိပင္ပ်ိဳးတဲ့ကုသိုလ္သာ မလုပ္ဘူးဆုိရင္ သူဟာေသရမွာပါ။ ေသရမဲ့ အကုသိုလ္ ကံ ရွိေနပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေဗာဓိပင္ပ်ိဳးတဲ့ ကုသိုလ္ကို အားထုတ္လိုက္တဲ့အတြက္ ေသရမယ့္ဆုိးက်ိဳးကေန ေျခေထာက္က်ိဳးရတဲ့ ဆုိးက်ိဳးကုိေလ်ာ့သြားတာပါ။ “ေဗာဓိကိုင္းခ်ိဳးေတာ့ ေရႊအုိးရ” ဆုိတာ လူတစ္ေယာက္ဟာ ဘုရားနဲ႔မျခား အမ်ားကိုးကြယ္ေနၾကတဲ့ ေဗာဓိပင္က အကုိင္းတစ္ကိုင္းကို ခ်ိဳးပစ္လိုက္တယ္။ အဲဒီလို ခ်ိဳးပစ္လိုက္ခါမွ ေဗာဓိပင္ေပၚက ေရႊအုိးတစ္လုံးက်လာၿပီးရသြားလို႔ ခ်မ္းသာသြားပါတယ္။ ဒီမွာလည္း အေပၚယံၾကည့္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ အကုသိုလ္လုပ္ခါမွ ေကာင္းက်ိဳးေပးၿပီး ခ်မ္းသာသြားသလို ျဖစ္ေနတာေပါ့။ အမွန္က အဲဒီလူဟာ ေဗာဓိပင္ကိုင္းခ်ိဳးတဲ့ အကုသိုလ္သာ မလုပ္ဘူးဆုိရင္ ေရႊအုိးအလံုးေပါင္းမေရတြက္ ႏိုင္ေအာင္ရရွိမယ့္ ကုသိုလ္ကံေတြရွိေနပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေဗာဓိကိုင္းကိုခ်ိဳးတဲ့ အကုသိုလ္ကို ျပဳလုပ္မိတဲ့အတြက္ ကုသိုလ္အက်ိဳးေတြေလွ်ာ့သြားၿပီး ေရႊအိုးအလံုးေပါင္းမ်ားစြာမရဘဲ တစ္လံုးသာရတာပါ။ အကုသိုလ္ႏွင့္ အက်ိဳးေပးတယ္ ဆုိသူမ်ား ဒုတိယစကားပံုေလးကို သင္ခန္းစာမ်ားမ်ားယူသင့္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိတို႔ေတြသည္ ဘာသာတရား၏ အႏွစ္သာရ ျဖစ္ေသာ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ ကုသိုလ္အလုပ္ေတြကို အျမဲလုပ္ေဆာင္ေနသင့္သည္။ ေကာင္းမႈလုပ္ေနသူ အဖုိ႔ေကာင္းက်ိဳးဆုိတာ ရွိႏွင့္ၿပီးသားပါ။ ယံုယံုၾကည္ၾကည္၊ ေလးေလးစားစား လိုက္ပါလုပ္ေဆာင္ၾကပါ။
တစ္ခဏျဖစ္ရ၊ လူ႔ဘ၀မွာ အႏွစ္သာရရွိေအာင္ၾကိဳးစား အားထုတ္ျခင္းျဖင့္၊ ဒုကၡခပ္သိမ္းၿငိမ္းေအးရာ နိဗၺာန္သို႔တုိင္ေအာင္ တက္လွမ္းႏိုင္ၾကပါေစ…။
မွတ္ခ်က္။..။ အရွင္ဇ၀န(ေမတၱာရွင္)၏ “မ်က္ရည္မက်ခင္သိေစခ်င္” စာအုပ္ကို ကိုးကားေရးသားပါသည္။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment