"အေမး အေျဖ"

ေန႕အိပ္မက္က ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာပါ.. သိခ်င္တာေလးရွိလုိ႕ပါ.. သိတဲ႕သူေတြေျဖေပးပါေနာ္.....
ငရဲမွာ ယမမင္းရွိတယ္.. ေနာက္ျပီးေတာ႕ ငရဲက်တဲ႕သူေတြကို ႏွိပ္စက္တဲ႕ငရဲသားေတြရွိတယ္ဆုိရင္ သူတုိ႕ေတြကေရာ ငရဲမက်ဘူးလား။
ေန႕အိပ္မက္ တကယ္သိခ်င္လို႕ပါ.. သိရင္ေျဖေပးၾကပါေနာ္....။ မယုံလုိ႕ ကပ္ေမးတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဗုဒၶဘာသာကို လက္မခံတဲ႕သူေတြကို ရွင္းျပေပးခ်င္လုိ႕ပါ...

စာေတြဖတ္ၾကည့္ရင္းနဲ႔ ေန႔အိမ္မက္ ေမးတာကို ဘယ္သူမွ ေျဖေပးျခင္းမရွိေသးတာနဲ႔ က်ေနာ္ သိတာေလး ေျဖေပးလိုက္တယ္။ ဘာသာတရားအတြက္ ရွင္းျပခ်င္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေလး အင္မတန္ေကာင္းပါတယ္။ ေနာက္လဲ သိခ်င္တာရွိရင္ အားမနားတမ္းေမးေပါ့။

ယမမင္းရွိတယ္ဆိုတာ အားလံုးလဲ လက္ခံၾကတယ္။ ယမမင္းဆိုတာ စတုမဟာရာဇ္နတ္ျပည္ အပါအ၀င္ျဖစ္တဲ့ ေ၀မာနိက ၿပိတၱာမင္းကို ေခၚျခင္းပါ။ တခါတရံ နတ္စည္းစိမ္ခံစားၿပီး တခါတရံ မေကာင္းမႈ ကံအက်ိဳးကို ခံစားရပါေသးတယ္။ ယမမင္းက တေယာက္တည္းရွိတာမဟုတ္ဘူး။ ငရဲဘံုတံခါးေလးဖက္မွာ ရွိၿပီးေတာ့ ငရဲေရာက္လာသူေတြကို စစ္ေဆးေမးျမန္းၾကတယ္။ ဒီေနရာမွာ ငရဲေရာက္လာသူတုိင္းကို စစ္ေဆးတာ မဟုတ္ဘူး။ အကုသုိလ္ၾကီးတဲ့ သူေတြအတြက္က က်ေတာ့ စစ္ေဆးဖုိ႔မလိုပဲ တခါတည္း ငရဲသြားရတယ္။ ဥပမာ.. အေဖသတ္တဲ့ကံ၊ အေမ သတ္တဲ့ကံ၊ ရဟႏၲာသတ္တဲ့ကံ၊ ဘုရားေသြးစိမ္တည္ေအာင္ လုပ္တဲ့ကံ၊ သံဃာဂိုဏ္းခြဲတဲ့ကံ စတဲ့ ကံငါးပါးထဲက တခုခုကို က်ဴးလြန္မိရင္ ေသၿပီးတာနဲ႔ ငရဲကို တုိက္ရိုက္ေရာက္သြားမယ္။ အကုသိုလ္ကံနည္းတဲ့ သူေတြအတြက္ လြတ္လိုလြတ္ျငား အေနနဲ႔ ယမမင္းထံမွာ အစစ္ေဆးခံခြင့္ရၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ယမင္းမင္းရဲ႕ စစ္ေဆးမႈဟာ အျပစ္ရွာျခင္းမဟုတ္ပဲ လြတ္သင့္က လြတ္ေစလိုတဲ့ အတြက္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ယမမင္းဆုိတာ အင္မတန္ တရားမွ်တဲ့ မင္းလို႔ မွတ္ထားရမယ္။ ယမမင္းနဲ႔ စစ္တမ္း၀င္ၿပီး လူ႔ျပည္ျပန္ေရာက္လာတဲ့ အေၾကာင္းေတြလဲ အားလံုးၾကားဖူးမွာပါ။



ငရဲထိန္း ဆုိတာက စတုမဟာရာဇ္နတ္မ်ိဳးမွာ ပါတဲ့ နတ္ဘီလူးေတြျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔က အကုသိုလ္နည္းတဲ့ သူကို ယမမင္းထံပို႔ေပးျခင္း၊ ငရဲျပည္ကိုေရာက္လာတဲ့သူကိုေတာ့ သူတုိ႔ တာ၀န္အရ သတ္ပုတ္ရိုက္နက္တာေတြ လုပ္တယ္။ ဒီေနရာမွာ ငရဲထိန္းေတြကုိ ငရဲမီးက မပူဘူး။ ငရဲမီးဆုိတာက ကံေၾကာင့္ျဖစ္ရတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ အကုသုိလ္ကံေတြလုပ္ၿပီး ငရဲခံရတဲ့ သူေတြကိုသာ ပူေလာင္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ငရဲထိန္းက ငရဲက်တယ္လို႔ မဆုိႏုိင္ဘူး။ သူ႔အလုပ္အရ ငရဲက်လာတဲ့ သူကို ႏွိပ္စက္ရတဲ့ သေဘာပါပဲ။ ငရဲထိန္းဘ၀က လြန္ေျမာက္ရင္ ေရွးဘ၀ေတြက သူလုပ္ခဲ့တဲ့ ကုသိုလ္၊ အကုသုိလ္ အရ ေနာက္ထပ္ ဘ၀ေတြကုိ ဆက္ခံစားရဦးမွာပါ။ တူေသာ အက်ိဳးေပးနဲ႔ ေနာက္ဘ၀ေတြကို ခံစားရမယ္ဆုိတဲ့ သေဘာပါ။

မရွင္းတာရွိရင္ ထပ္ေမးပါ။

ခ်မ္းသာကိုယ္စိတ္ၿမဲပါေစ..

ေအာင္ဦး
…………………………………………………………………………………....................
သိပ္ေကာင္းတဲ့ ရွင္းျပခ်က္တစ္ခုပါပဲ သူငယ္ခ်င္းေရ..။ ငါလဲ ဒီေနရာမွာ မရွင္းတာေလး တစ္ခုကို ေမးခ်င္ပါတယ္။ ေမးတဲ့သူအတြက္ကေတာ့ တိုေကာင္းတိုပါလိ့မ္မယ္..။ ေျဖမယ့္သူအတြက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ရွင္းေပးရမယ္ ထင္ပါတယ္..။ ငါသိခ်င္တာက
၁။ ရဲေသာ္မေသ၊ ေသေသာ္ငရဲမလားဆိုတာ ေသခ်ာပါသလား? (ေသခ်ာရင္ ဘာေၾကာင့္ေသခ်ာရပါသလဲ?)
၂။ ၾကိဳးစင္တက္တဲ့သူေတြကို ၾကိဳးေပးရတဲ့ ရဲ (သုိ႕) ၀န္ထမ္းေတြေရာ အကုသိုလ္ (ငရဲ) ျဖစ္ႏိုင္ပါလား?
၃။ ေသဒဏ္ခ်မွတ္ေပးတဲ့ (သို႕) အျပစ္ေပးတဲ့ တရားသူၾကီးေတြေရာ အကုသိုလ္ (ငရဲ) နဲ႕လြတ္ပါ့မလား?

ေျဖရွင္းေပးပါဦး သူငယ္ခ်င္းေရ...။ မင္းရဲ႕အေျဖကို စိတ္၀င္စားစြာေစာင့္ေမွ်ာ္လွ်က္ပါ..
………………………………………………………………………………........................
ေမးခြန္းက အင္မတန္ ေကာင္းတယ္။ ေတာ္ေတာ္ရွင္းေပးရမယ္ ထင္တဲ့ အတုိင္း လိုအပ္မယ္ထင္တာေတြပါ ရွင္းလိုက္မယ္။
ဒါေတြကုိ မေျဖခင္မွာ သတ္တဲ့ ကိစၥေတြျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ အရင္ဆံုး ပါဏာတိပါတ ကံ ဆုိတာကို အက်ဥ္းရွင္းျပခ်င္ပါတယ္။ ပါဏာတိပါတ မူရင္း ပုဒ္အေနနဲ႔ကေတာ႔…
ပါဏာ = သူတစ္ပါး၏ အသက္ကို
တိ ( အတိ ) = ကုန္လြန္ေစသည္ ၊ ျပီးဆံုးေစသည္။
ပါတ = အခ်ိန္မတိုင္မီ။
ဒီေတာ႔ သူတစ္ပါး၏ အသက္ကို အခ်ိန္မတိုင္မီ ကုန္လြန္ေစတယ္၊ ျပီးဆံုးေစတယ္ ဆိုတာ သတ္တာပဲ လို႔ ျမန္မာလိုနားလည္ၾကပါတယ္။ ဒါကေတာ႔ မူရင္း အဓိပၸါယ္ကို သိေစခ်င္လို႔ပါ။
ဘယ္လုိအခ်က္ေတြနဲ႔ ညီရင္ သူ႔အသက္သတ္ျခင္း ဆိုတဲ ့ပါဏာတိပါတာကံေျမာက္တာလဲ ဆိုတာကို သိဖို႔လုိပါတယ္။ ပါဏာတိပါတာကံ ေျမာက္တဲ့ အဂၤါ ၅ ပါးရွိပါတယ္။ ၄င္းတုိ႔ကေတာ့ -
(၁) သတၲ၀ါျဖစ္ျခင္း၊
(၂) သတၱ၀ါဟု အမွတ္ရွိျခင္း ( သိျခင္း )၊
(၃) သတ္လိုစိတ္ (ေသေစလိုစိတ္) ရွိျခင္း၊
(၃) သတ္ရန္ (ေသေစရန္) လံု႔လျပဳျခင္း၊
(၅) ထို လံု႔လေၾကာင့္ေသျခင္းတို႔ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေတြအျပင္ ပါဏာတိပါတာကံ က်ဴးလြန္ရာမွာ အားထုတ္မႈ (ပေယာဂ) ၆ မ်ိဳးလည္းရွိေသးတယ္။ ၄င္းတုိ႔ကေတာ့-
(၁) ကိုယ္တိုင္သတ္ျခင္း၊
(၂) သူတစ္ပါးကိုသတ္ခိုင္းျခင္း၊
(၃) တစ္စံုတရာျဖင့္ပစ္ခတ္၍သတ္ျခင္း၊
(၄) လာသမွ်ထိခိုက္ေသဆံုးေစရန္ ဓား ၊ လွံ ၊ တြင္း စသည္ တို႔ကို အျမဲေထာင္၍ သတ္ျခင္း၊
(၅) ေဆး၀ါး မႏၲရားျဖင့္သတ္ျခင္း၊
(၆) တန္ခိုးျဖင့္သတ္ျခင္း တို႔ျဖစ္ပါတယ္။
ပေယာဂ (၆)မ်ိဳးမွ တစ္ခုခုျဖင့္ တစ္ပါးေသာသူကုိ ေသေစလိုေသာစိတ္နဲ႔ သတ္မိရင္ ေသသြားရင္ ပါဏာတိပါတကံ ေျမာက္ေစပါတယ္။

ပါဏာတိပါတကံကို က်ဴးလြန္သူတို႔အတြက္ အျပစ္ကေတာ့ (၉) မ်ိဳးရွိတယ္။
(၁) မ်က္စိ ၊ နား၊ ႏွာ ၊ ေျခလက္အဂၤါ ခၽြတ္ယြင္းတတ္ျခင္း၊
(၂) ျဖစ္ရာဘ၀တိုင္း၌ အရုပ္အသြင္ မြဲျပာေျခာက္ညိႈးၿပီး စိုစိုျပည္ျပည္ မရွိျခင္း၊
(၃) အားအင္ခၽြတ္ယြင္းျခင္း (အားနည္းျခင္း)၊
(၄) လ်င္ျမန္ဖ်တ္လတ္ျခင္းလည္း ကင္းေ၀းျခင္း၊
(၅) ေဘးရန္ေပၚေပါက္လွ်င္ ေၾကာက္ရြံ႕တတ္ျခင္း၊
(၆) သူမ်ားအသတ္ကိုခံရတတ္ၿခင္း၊ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ အဆိပ္စသည္မ်ား စား
လ်က္ ေသရတတ္ျခင္း၊
(၇) အနာေရာဂါ မ်ားတတ္ျခင္း၊
(၈) အေခၽြအရံ ပ်က္ဆီးတတ္ျခင္း၊
(၉) အသက္တိုတတ္ျခင္း တို႔ျဖစ္တယ္။

ဒီေနရာမွာ သိရမွာက ပါဏာတိပါတကံ က်ဴးလြန္တုိင္း ငရဲကို တုိက္ရိုက္က်မသြားဘူးဆုိတဲ့ အခ်က္ပဲ။ ဥပမာ.. အဂၤုလိမာလ ဆုိရင္ လူေပါင္း ၉၉၉ ေတာင္သတ္ခဲ့တာပဲ။ ဒါေပမဲ့ မဂ္ဉာဏ္နဲ႔ ပယ္သတ္ေတာ့ အကုသုိလ္ေတြ ေက်သြားတယ္။ သို႔ေသာ္ ၀ဋ္ေတာ့ခံစားရတယ္။ ၀ဋ္မွာ အၿမဲ ငရဲမွာ အပ ဆုိသလိုေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ပါဏာတိပါတ ကံ ရဲ႕အဆိုးဆံုး အျပစ္ေတြကိုေတာ႔ ပဥၥာနႏၲိရ ကံ (၅) ပါးမွာ သီးသန္႔ ထုတ္ျပီး ဗုဒၶျမတ္စြာက တားျမစ္ပါတယ္။

(၁) အမိကိုသတ္ျခင္း။
(၂) အဖကိုသတ္ျခင္း။
(၃) ရဟႏၲာ ကိုသတ္ျခင္း။
(၄) ဘုရားကို ေသြးစိမ္းတည္ေအာင္လုပ္ျခင္း၊
(၅) သံဃာဂိုဏ္းခြဲျခင္း.. တု႔ိဟာ အ၀ိစိ ငရဲ သို႔ လားရာ ျပင္းထန္ေသာ အျပစ္ေတြျဖစ္ပါတယ္။ ၀ိပႆနာတရားမည္မွ် အားထုတ္ေသာ္လည္း ဒီကံရွိေနလ်ွင္ တရားထူးမရပါ။
(၄) (၅) ကေတာ႔ ပါဏာတိပါတ ကံ မျဖစ္ပါ။ သို႔ေသာ္ ထုိကံေတြလဲ အ၀ီစိကို တုိက္ရိုက္သြားရမွာ ျဖစ္တယ္။
ရဲေသာ္မေသ၊ ေသေသာ္ငရဲမလား.....ဆုိေတာ့..

အမွန္ေတာ့ ဒီစကားလံုးရဲ႕ မူလပထမ အစအဦးမွာလဲ ျမန္မာျပည္ကမဟုတ္ဘူးလို႔ သိရပါတယ္္။ အိႏၵိယက ျဗာဟၼဏတို႕ရဲ႕ ဘာသာေရးအရ ဖန္ဆင္းရွင္အလိုက် စစ္တိုက္ရေသာ္ ေသရင္လည္း ငရဲကိုမေရာက္၊ စစ္သားေသရင္ နတ္ျပည္ေရာက္တယ္ ဆုိတဲ့ အယူတစ္ခု ဗုဒၶမပြင့္ေပၚမီက တြင္က်ယ္ခဲ့ဖူးတယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ အဲဒီ အယူ၀ါဒေတြ ထိုေခတ္က ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ဘာသာေရး ေရာေမြၿပီး စိတ္ဓာတ္ျမွင့္တင္ေရးသေဘာ ၀ါဒျဖန္႕ခဲ့တဲ့ ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ားလို႔ ထင္ပါတယ္။ ဗုဒၶလက္ထက္က်ေသာအခါ စစ္သားေသ နတ္ျပည္ေရာက္ဆိုသည္မွာ မဟုတ္မွန္၊ အကုသိုလ္သေဘာသည္ တသမတ္တည္းသာျဖစ္၍ အကုသိုလ္မႈေၾကာင့္ ငရဲလားရမည့္သူမွာ လားရန္သာရွိသည္ဟု ေျဖာင့္ေျဖာင့္ေဟာလိုက္တယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ အကုသိုလ္ ျဖစ္တယ္။

၂။ ၾကိဳးစင္တက္တဲ့သူေတြကို ၾကိဳးေပးရတဲ့ ရဲ (သုိ႕) ၀န္ထမ္းေတြေရာ အကုသိုလ္ (ငရဲ) ျဖစ္ႏိုင္ပါလား?
ဒီေမးခြန္းကို ဥပမာေလး တခုနဲ႔ ေျပာျပမယ္။ ဘုရားရွင္လက္ထက္ လူသတ္သမား တေယာက္ရွိတယ္။ (နာမည္ မေသခ်ာလို႔ မေရးေတာ့ဘူး)။ အစတုန္းက အဲဒီလူက သူခိုးၾကီးပါ။ တေန႔ေတာ့ သူနဲ႔ အတူ ခိုးသား ငါးရာကို ဘုရင္က ဖမ္းမိတယ္။ အဲဒီခိုးသားေတြကို သတ္ဖုိ႔ ဘုရင့္ရဲ႕ လူသတ္သမားေတြကလဲ အသက္ေတြ ႀကီးေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ မစြမ္းေဆာင္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ဒီေတာ့ ခိုးသားေတြထဲက ခြန္အားအႀကီးဆံုး ၁ ေယာက္ကုိ ေရြးၿပီး လူသတ္သမား တာ၀န္ခန္႔တယ္။ အဲဒီလူက က်န္တဲ့ ခိုးသားေတြကို ျပန္သတ္ရတာေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ ၄၅ ႏွစ္ေလာက္ ဘုရင္ဆီမွာ လူသတ္သမား တာ၀န္ယူခဲ့တယ္။ ဘုရင္ရဲ႕ လူသတ္သမား တာ၀န္ကေန ႏႈတ္ထြက္လာတဲ့ ေန႔မွာ သူ႔မိန္းမကုိ ဆန္ျပဳတ္ ပူပူေလး စားခ်င္လို႔ ခ်က္ခိုင္းတယ္။ အဲဒီေန႔မွာပဲ အရွင္သာရိပုတၱရာက လူသတ္သမား ႀကီးမွာ ပါရမီ ဓာတ္ခံ ျပည့္ေနတာျဖစ္တာကို ျမင္ေတာ္မူတယ္။ ဒါနဲ႔ လူသတ္သမားႀကီး အိမ္ကုိ ဆြမ္းခံၾကြပါ တယ္။ လူသတ္သမားႀကီးက အရွင္သာရိပုတၱရာ ဆြမ္းခံတာကို ေတြ႕ေတာ့ စဥ္းစားတယ္။ သူ႔ဘ၀ လူသတ္လာ တာပဲ ၾကာခဲ့ၿပီ ကုသုိလ္ဆုိလို႔ ဘာမွ မရွိေသးဘူးဆုိတာ သိလိုက္မိတယ္။ ဒါနဲ႔ သူစားမယ့္ ဆန္ျပဳတ္ကို ေလာင္းလွဴလိုက္တယ္။ သူမွာ လူသတ္လာတာမ်ားၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အကုသုိလ္ေတြသာ မ်ားၿပီး ကုသိုလ္ တရားနည္းေၾကာင္း ေလ်ာက္ၾကားတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ အရွင္သာရိပုတၱရာက လူသတ္တာက မိမိ စိတ္နဲ႔ သတ္တာလား သူတပါးခိုင္းလို႔ သတ္တာလား ေမးတယ္။ ဘုရင္က ခိုင္းလို႔ သတ္ရတာပါလို႔ ေျပာေတာ့ ဒါဆုိ လူသတ္သမားမွာ အျပစ္ မရွိဘူးလို႔ ေျပာၿပီး တရားေဟာလိုက္တာ ေသာတပန္ ျဖစ္သြားတယ္။
အမွန္ေတာ့ အျပစ္လံုး၀ မရွိဘူး ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ လူသတ္သမားရဲ႕ စိတ္မွာ မိမိသတ္ခဲ့ ကံေတြကုိ ေနာင္တ တဖန္ပူပန္ျခင္းမရွိေအာင္ ေျပာလိုက္ျခင္းပါ။ တကယ္လို႔ အဲလိုပူပန္မႈ ျဖစ္ခဲ့ရင္ ရရွိမယ့္ ေသာတပတၱိမဂ္ကို မရရွိႏုိင္လို႔ပါ။ သူသတ္ခဲ့တဲ့ အထဲမွာ အေဖ၊ အေမ ေတြ မပါတဲ့ အတြက္ သာမန္ သီလ ခ်ိဳးေဖာက္မႈေလာက္သာ အကုသိုလ္ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ငရဲ မေရာက္ပဲ ေသာတပန္ေတာင္ ျဖစ္ခဲ့ပါေသး တယ္။ ဒီ ဇာတ္ေတာ္အရ ႀကိဳးေပးရတဲ့ ရဲ (သုိ႕) ၀န္ထမ္းေတြလဲ ငရဲကို ေရာက္မယ္၊ မေရာက္ဖူး ဆုိတာ ေသခ်ာေျပာလို႔မရဘူး။ အကုသိုလ္ေတာ့ ျဖစ္တယ္။ သီလကို စင္ၾကယ္ခ်င္ရင္ ဒီအလုပ္ေတြ မလုပ္ပဲေနတာ ေကာင္းပါတယ္။
၃။ ေသဒဏ္ခ်မွတ္ေပးတဲ့ (သို႕) အျပစ္ေပးတဲ့ တရားသူၾကီးေတြေရာ အထက္က ေျပာခဲ့တဲ့ သေဘာအတုိင္းပါပဲ။
ျမတ္ဗုဒၶက - "ေစတနာဟံဘိကၡေ၀ ကမၼံ၀ဒါမိ။ " "ေစတနာကို ကံဟုငါဘုရားဆို၏။" လို. ေဟာခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ အမိန္႔ခ်တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ သတ္တဲ့ အခါမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေသေစခ်င္တဲ့ စိတ္ေစတနာ မ်ားရင္ မ်ားသေလာက္ အျပစ္ၾကီးပါတယ္။ ေစတနာနည္းရင္ေတာ့ အျပစ္နည္းတာေပါ့။ ငရဲေတြက်ေလာက္တဲ့ အျပစ္ေတြပါ လုပ္မိရင္၊ မေကာင္းမႈေတြပဲ တသက္လံုးလုပ္လိုက္ရင္ေတာ့ ငရဲက်ဖုိ႔ မ်ားတယ္။ ေမးခြန္းထဲက ပါသေလာက္ ဆုိရင္ေတာ့ တခါတည္း မက်ႏုိင္ေသးဘူး။ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈေတြနဲ႔ ျပန္ၿပီး ျပဳျပင္ရင္ ရႏုိင္ပါတယ္လို႔ ေျဖလိုက္ပါတယ္။
မရွင္းခဲ့တာ ပါရင္ ထပ္ေမးပါ။
စိတ္ခ်မ္းသာၾကပါေစ..


မွတ္ခ်က္။ ။http://myanmargenius.com/ ဖိုရမ္မွ အေမးအျဖမ်ားကို ျပန္လည္တင္ျပထားပါသည္။



4 comments:

Anonymous said...

ကိုေအာင္ဦး အေမးအေျဖေၾကာင့္မသိတာေတြသိသြားရ ပါတယ္ ေက်းဇူးပါ.

Dream said...

အင္မတန္ တန္ဖုိး ရွိတဲ့ အေမးအေျဖေလးပါ... ေလ့လာျပီး ေသေသခ်ာခ်ာ ဖတ္မွတ္သြားပါတယ္... အခုလုိ တန္ဖို ရွိတဲ့ အေမးအေျဖေလးကို ဖတ္ခြင့္ရတဲ့ အတြက္ ေက်းဇူးပါ ဦးဦးေအာင္ဦးေရ..

စိတ္ခ်မ္းသာပါေစ ေနာ္..

Anonymous said...

""အေမး အေျဖ""
လာဖတ္တယ္-မဖတ္ရေသးတာေတြလည္းလာဖတ္တယ္--
ေရးထားတာ နားလည္လြယ္ၿပီးအလြန္ေကာင္းပါတယ္--
ျဖန္႔ေဝေပးတာ ေက်းဇူးတင္ရင္း သာဓုေခၚပါတယ္---

Anonymous said...

စနစ္တက် ရွင္းျပထားဖတ္ရတဲ့အတြက္ သာဓု ေခၚပါတယ္။ တာ၀န္အရျဖစ္ေစ၊ စိတ္ေစတနာအရျဖစ္ေစ မေကာင္းမႈက မေကာင္းမႈျဖစ္သလို တဘက္ကလဲ ေကာင္းမႈက ေကာင္းမႈ အက်ိဳးကို သြားမွာမို႔ အလြန္ႏူးညံ့တယ္လို႔ ခံယူထားပါတယ္။ ဗုဒၶ ျမတ္စြာ ေတမိမင္း ဘ၀မွာေတာ႔ တရားသျဖင့္ ဆံုးျဖတ္ၿပီး ေသဒဏ္ ေထာင္ဒဏ္ အမိန္ေတြ ေပးရမွာေတာင္ စိုးရြံ႔လို႔ စကားမေျပာပဲ မင္းအျဖစ္ကို ျငင္းဆန္တယ္လို႔ ဖတ္ဖူးပါတယ္။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္