“ေသတတ္ၾကရေအာင္၊”

ယခုအခ်ိန္မွာ အတုအေယာင္ေတြ၊ ေထရ၀ါဒ မဟုတ္ေသာ အယူအဆမ်ားသည္ ေထရ၀ါဒကို တိုက္ရိုက္မတုိက္ခိုက္ေသာ္လည္း သာသနာကို သြယ္၀ိုက္တဲ့နည္းနဲ႔ တုိက္ခိုက္ေနၾကသည္ကို က်ေနာ္တုိ႔ေတြ သိရွိၿပီး လက္မခံၾကဖုိ႔ အရင္ဆံုးေျပာပါရေစ။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစကာမူ က်ေနာ္တုိ႔ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ၏ ရည္မွန္းခ်က္သည္ မဂ္ဉာဏ္၊ ဖုိလ္ဉာဏ္ရရွိၿပီး နိဗၺာန္ကို ေရာက္ရွိရန္ တရားအားထုတ္ဖုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သာသနာ မဟုတ္ေသာ မည္သည့္ အယူအဆကို မဆို ဂရုစိုက္စရာ မလိုေတာ့ပါ။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔၏ ရည္မွန္းခ်က္ကို အနီးဆံုးေသာလမ္းနဲ႔ သြားၾကရပါမယ္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သစၥာတရားမ်ား နာၾကားသိရွိေစရန္ႏွင့္ သိရွိၿပီးေသာ တရားကို က်င့္ၾကံအားထုတ္ဖုိ႔ သတိေပးပါရေစ။ တရားႏွင့္ ေသဆံုးေသာ မထက္ထက္ေအာင္၏ စ်ာပန ဗြီဒီယို ကို ၿပီးဆံုးေအာင္ၾကည့္ၾကပါ။ ၾကည့္ၿပီး မိမိတုိ႔သည္လည္း တေန႔ေတာ့ ေသရမယ္ ဆုိတာ သတိသံေ၀ဂရၾကပါ။ အသက္ငယ္ပါေသး ဆုိၿပီးေတာ့ တရားကို မ်က္ႏွာလြဲထားရင္ေတာ့ သံသရာ တေၾကာမွာ ေမ်ာရေပးဦးမယ္။ တရားေတာ္ကို နာယူမွတ္သားကာ က်င့္ၾကံအားထုတ္ႏုိင္ၾကပါေစ။ ဘေလာ့မွ ဓမၼေတးသီခ်င္းကို ညာဘက္အစြန္ဆံုးေကာ္လံ “ခ်မ္းသာကိုယ္စိတ္ၿမဲပါေစ” ေခါင္းစဥ္ေအာက္ရွိ ဘုရားခန္းပံုမွာပိတ္ၿပီးမွတရားဖြင့္ပါ။




“တို႔မ်ားဧည့္သည္ပါတကား၊”

ဧည့္သည္ဆုိတာကေတာ့ မိမိအိမ္ကို ခဏတာလာတဲ့သူ၊ အခ်ိန္တုိကာလမွ်သာ ေနထုိင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္း၊ မိတ္ေဆြ အားလံုးကို ေျပာၾကတာပါ။ တုိ႔မ်ားဧည့္သည္ပါ ဆုိေတာ့… က်ေနာ္တုိ႔ေတြ အားလံုးက ဧည့္သည္ေတြ လို႔ ဆုိလိုျခင္းပါ။ လူ႔ေလာက ဆုိတဲ့ အိမ္ဆီကို လာတဲ့ ဧည့္သည္ေတြပါပဲ။ အမွန္ေတာ့ လူ႔ဘ၀ဆုိတာ ခဏေလးပါ။ ကုန္ဆံုးခဲ့ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္ေတြကုိ ျပန္ေတြးၾကည့္ရင္ပဲ ထင္ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ ကုန္ဆံုးခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ မိမိတုိ႔ကိုယ္တုိင္ မည္သည့္အရာေတြနဲ႔ ေမြ႕ေလ်ာ္ခဲ့တယ္ဆုိတာ ျပန္ၿပီး သံုးသပ္သင့္ပါတယ္။ လူ႔သက္တမ္းအရ ၾကည့္ရင္ပဲ က်ေနာ္တုိ႔ ဒုတိယအရြယ္ကို ေရာက္လာပါၿပီ။ ဒီေနရာမွာ လူ႔သက္တမ္း တြက္ပံုေလး တင္ျပခ်င္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္လက္ထက္က လူ႔သက္တမ္းက (၁၀၀)ႏွစ္ ပါ။ သာသနာေတာ္ႏွစ္ ၁၀၀ ျပည့္တုိင္း


လူ႔သက္တမ္းက ၁ ႏွစ္ေလ်ာ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ယခု သာသနာေတာ္ႏွစ္ (၂၅၅၂) ျဖစ္တာေၾကာင့္ ၂၅ႏွစ္ေလ်ာ့ၿပီး ၇၅ ႏွစ္ျဖစ္တာပါ။ သက္တမ္းအရ အသက္ရွည္ခြင့္ရဦးမယ္လို႔ ပံုေသတြက္ထားလို႔ မရပါဘူး။ ေသျခင္းတရား ဆုိတာ အမွည့္လြန္တဲ့ အသီးလိုပဲ အခ်ိန္မေရြး ေၾကြက်သြားႏုိင္တယ္ ဆုိတာ ႏွလံုးသြင္းျဖစ္ၾကပါ။ (နာဂစ္မုန္တုိင္းေၾကာင့္ အခ်ိန္တုိအတြင္းမွာ အသက္မ်ားစြာ ေသခဲ့ရတာေတြဟာ သက္ေသေပါ့။ သံေ၀ဂ ရစရာပါပဲ။)။ ဒီလို ႏွလံုးသြင္းျဖစ္မွ သံေ၀ဂဉာဏ္ရပါမယ္။ သံေ၀ဂဉာဏ္ရမွ တရားအား ထုတ္ခ်င္စိတ္ျဖစ္ပါမယ္။ သံေ၀ဂဉာဏ္ မရပဲ လက္ရွိအေျခအေနကို ေရရွည္တည္တံ့မယ္ထင္ၿပီး ေပ်ာ္ပါးေနဦးမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ သံသရာ တေၾကာမွာ ေမ်ာရပါေတာ့မယ္။ ပုထုဇဥ္ဆိုတာ ကိေလသာ အင္မတန္ ထူထဲပါတယ္။ ဒီေန႔ေလာကမွာ ႐ုပ္ပိုင္းဆုိင္ရာ တုိးတတ္မႈေတြ မ်ားလာတာေတြ႕ရပါတယ္။ ႐ုပ္၀တၳဳေတြ တုိးတတ္လာတာဟာ စိတ္ဓာတ္ပိုင္းဆုိင္ရာေတြ ဆုတ္ယုတ္ေစပါတယ္။ ဥပမာ၊ ဖုန္းေတြ စေပၚေတာ့ လူတုိင္းကိုင္ခ်င္ၾကတယ္။ ဒီေတာ့ ႀကိဳးစားရၿပီ။ လူက မသိေပမဲ့ စိတ္ကိုေသခ်ာၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ေလာဘက ဦးေဆာင္ၿပီး လုပ္ေနတာျဖစ္ပါတယ္။ (ေလာဘသည္ ကိေလသာ တရားပါ)။ ဖုန္းရၿပီးေတာ့လည္း ေနာက္ထပ္ရမယ္ ဆုိရင္ ထပ္လိုခ်င္ျပန္တာပဲ။ ဒီေတာ့ ေလာဘအလို လိုက္ရင္ေတာ့ လမ္းဆံုးကို ေရာက္မွာ မဟုတ္ေတာ့ပါ။ ဒါေတြရဲ႕အေၾကာင္းက ရုပ္ပိုင္းဆုိင္ရာ တုိးတတ္မႈေတြေၾကာင့္ပါ။ တုိးတတ္လာမႈကို မေကာင္းေျပာျခင္း မဟုတ္ပါဘူး။ ကိေလသာနဲ႔ ယွဥ္ၿပီး ႀကိဳးစား မလုပ္မိေစရန္ အသိေပးတာပါ။ မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ဒကာထြန္းတင္ကို ေအာက္ပါအတုိင္း မိန္႔ၾကားခဲ့ပါတယ္။

“ေမာင္ထြန္းတင္ေရ… အခုလို သိပၸံပညာေတြ ထြန္းကားလာၿပီးေတာ့ အသံဖမ္းယူႏိုင္တာဟာ အသံုးခ်တတ္ရင္ နိဗၺာန္ေရာက္ဖုိ႔ပဲကြ၊ အသံုးမခ်တတ္ရင္လည္း အပါယ္ငရဲကို ေဇာက္ထုိးဆင္းဖုိ႔ပဲ၊ သတိရွိဖုိ႔လိုတယ္”

က်ေနာ္တုိ႔ေတြ တကယ့္ကို ေလးေလးနက္နက္ နာယူလိုက္နာသင့္ပါတယ္။ ယခု ကြန္ပ်ဴတာေတြရွိ ေနျခင္း ေၾကာင့္ သာသနာနဲ႔ေ၀းရာ ေရာက္ေနေသာ္လည္း ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးတုိ႔၏ တရားေတြ၊ စာအုပ္ေတြကို ဖတ္႐ႈ မွတ္သားႏိုင္ပါတယ္။ ဒါက သိပၸံပညာရဲ႕ ေက်းဇူးပါပဲ။ အသံုခ်မွ အသံုးက်တတ္တဲ့ သေဘာေလးပါ။ သတိရွိၿပီး ေကာင္းတဲ့ဘက္မွ အသံုးခ်ဖုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ အမ္ပီသရီးေလးေတြနဲ႔ အသံဖုိင္ထဲ့ၿပီး တရားေတြ နာလို႔ရေနပါတယ္။ နားကို အလွဆင္တာဟာ နားကပ္မဟုတ္၊ တရားစကားနာၾကားျခင္း ဆုိတဲ့ စာသားေလး ကို မွတ္သားဖူးပါတယ္။ မိမိတုိ႔ ရလာတဲ့ ဧည့္သည္ဘ၀ေလးမွာ အသံုးက်က် ေနသြားတတ္ဖုိ႔ အင္မတန္ အေရးႀကီးပါတယ္။ အသံုးမခ်ရင္ေတာ့ အ႐ႈံးႀကီး ႐ႈံးရပါမယ္။ က်ေနာ္တို႔ေတြဟာ အခု ရေနတဲ့ ခႏၶာက ေသမင္းဆီက ခဏတာငွားထားရတာပါ။ အခ်ိန္တန္လို႔ ေသခ်ိန္ေရာက္ရင္ ဒီခႏၶာႀကီးကို ေသမင္းဆီ ျပန္အပ္ခဲ့ ရမယ္။ ဒီေတာ့ မေသခင္မွာ အသံုးခ်ဖုိ႔ လို႔ပါလိမ့္မယ္။ ႏြားပိုင္မရွ္ိတဲ့ လယ္သမားေတြဟာ သူမ်ားႏြားကို အခေၾကး ေငြေပးငွားၿပီးလယ္ထြန္ရပါတယ္၊ အဲလို အခေၾကးေငြေပးငွားၿပီး ခိုင္းရရင္ ကိုယ္ေပးတဲ့ ေငြန႔ဲတန္ ေအာင္ခိုင္းရပါတယ္၊ တန္ေအာင္မခိုင္းရင္ ကိုယ္႐ံႈးပါတယ္၊ ထိုနည္းတူ က်ေနာ္တုိ႔ ယခုရေနတဲ့ ခႏၶာႀကီးဟာ ကုသိုလ္ဆုိတဲ့ ေငြနဲ႔ ေသမင္းဆီက ခဏငွားထားရတာပါ၊ ေသမင္းကုိ ျပန္မအပ္ခင္မွာ ဒီခႏၶာႀကီးကို တန္ေအာင္ခိုင္းသင့္ပါတယ္။ ဒီခႏၶာကို က်န္းမာေအာင္ အာဟာရျဖည့္ဆည္း၊ ေဆးဝါးနဲ႔ျပဳျပင္ ေပးရတာရွိမယ္။ ၿပီးေတာ့ဝိပႆနာရႈဉာဏ္ကို ခႏၶာကို ေစလႊတ္ေပးရမယ္။ ဒီလို ခႏၶာကို ဝိပႆနာဉာဏ္ ေစလႊတ္ေပးျခင္းသည္ ဒီခႏၶာကုိ အသံုးခ်တာပဲ။

၀ိပႆနာ အားထုတ္ဖို႔သည္ အေရးႀကီးလို႔ အရင္ေျပာတာပါ။ ၀ိပႆအလုပ္ အားမထုတ္ ျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္မွ အိမ္ရွင္ ေလာကႀကီး ေက်းဇူးကို တဖန္ျပန္ဆပ္ဖုိ႔ လုပ္ေဆာင္သင့္ပါတယ္။ ဒီအလုပ္ကလည္း သူတပါးအက်ိဳးလုပ္ေဆာင္ရင္း မိမိအက်ိဳးအတြက္ လုပ္တာပါပဲ။ အသက္မဲ့တဲ့ ေညာင္ပင္က လူေတြ အတြက္ အရိပ္ရေအာင္ ေပးဆပ္ႏုိင္တယ္။ ေက်းငွက္ေတြစားဖုိ႔ အသီးေပးႏုိင္တယ္။ အသိဉာဏ္ မရွိတဲ့ ႏြားေတြက လူေတြရဲ႕ အလုပ္မွာ မ်ားစြာေက်းဇူးျပဳတယ္။ အဟာရရွိတဲ့ ႏြားႏို႔ေတြေပးဆပ္ႏုိင္တယ္။ အသိဉာဏ္ ေရာ အသက္ပါရွိတဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ ေလာကလူသား ဧည့္သည္ေတြက ေလာကႀကီး ေကာင္းက်ိဳးအတြက္ ေလးေတာ့ လုပ္ေဆာင္သင့္တယ္လို႔ ထင္မိပါတယ္။ ကိုယ့္အက်ိဳးစီးပြားအတြက္သာ ၾကည့္မေနပဲ အမ်ားအက်ိဳး ေဆာင္ရြက္တဲ့ ပရဟိတ လုပ္ငန္းေလးေတြပါ လုပ္ေဆာင္သင့္ပါတယ္။ ပရဟိတ လုပ္ေဆာင္ၿပီဆုိရင္ေတာ့ အတၱဟိတ ဆုိတဲ့ ငါ့အက်ိဳး၊ ငါ့အတြက္ဆုိတာကို စြန္႔သင့္ရင္ စြန္႔ရပါတယ္။ ဒီလို ကိုယ့္ရဲ႕ စိတ္မွာ ေလာဘေတြ ေလွ်ာ့ၿပီး ေမတၱာ၊ ဂ႐ုဏာနဲ႔ အမ်ားအက်ိဳး လုပ္ေဆာင္ရင္ပဲ ေလာဘပယ္ၿပီးသား ျဖစ္ပါတယ္။ ေမတၱာေရွ႕ထားလုပ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ေဒါသလည္း မျဖစ္ရပါဘူး။ ဒီေတာ့ ေလာဘ၊ ေဒါသ စတဲ့ ကိေလသာ ေတြနည္းပါး ေပ်ာက္ကြယ္သြားေအာင္ သတ္ျခင္းျဖစ္တာေၾကာင့္ တရားအလုပ္ လုပ္ေနတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ (အႏုသယ ကိေလသာကိုေတာ့ ၀ိပႆနာဉာဏ္ႏွင့္မွသာ ပယ္ႏိုင္ပါမယ္)။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ရလာတဲ့ ခဏတာ အခ်ိန္အတြင္းမွာ ေလာကအက်ိဳး၊ မိမိအက်ိဳးကို ေဆာင္ရြက္ၾကတာဟာ ေလာက အတြက္ ဧည့္သည္ေကာင္းျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ေလာကီ အာ႐ံုေတြမွာပဲ အလိုက္မွားေနၾကရင္ေတာ့ ကံကုိ ထိုင္စားရာ ေရာက္ၿပီး ကိုယ့္သံသရာ သမုိင္းကို ကိုယ္တုိင္ေရးရပါမယ္။ အဲဒီ သမိုင္းကေတာ့ စာနဲ႔ ေရးျခင္း မဟုတ္ပဲ။ ခႏၶာေတြျဖစ္ၿပီး အၾကိမ္ၾကိမ္ ေမြးဖြားျခင္း၊ ေသဆံုးျခင္းေတြနဲ႔ လည္ပတ္ေနပါလိမ့္မယ္။ ဒီေတာ့ ဘုရားရွင္ ေနာက္ဆံုး မွာၾကားခဲ့တဲ့ “၀ယဓမၼာသခၤါရ အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ” (သခၤါရ- အဘိသခၤါရတရားတုိ႔သည္၊ ၀ယဓမၼာ- ပ်က္စီးျခင္းသေဘာရွိၾကပါေပကုန္၏၊ အပၸမာေဒန- မေမ့၊ မေလ်ာ့၊ မေပါ့၊ မဆ၊ ၿမဲၿမံတဲ့ သတိတရားျဖင့္၊ သမၸာေဒထ- ျပည့္စံုရစ္ၾကပါကုန္ေလာ့၊) ဆုိသည့္အတုိင္း ပ်က္စီးတတ္တဲ့ သေဘာကို ႏွလံုးသြင္း လိုက္နာက်င့္ၾကံဖုိ႔ တုိက္တြန္းပါရေစ။ မိသားစုေတြမွာ အမိ၊ အဖ ေသခါနီးရင္ မွာၾကားတဲ့ အတိုင္း သားသမီးေတြက လိုက္နာ လုပ္ေဆာင္ၾကပါတယ္။ မိဘဆုိတဲ့ ေက်းဇူးတရား အသိစိတ္ေလးနဲ႔ပဲ နားေထာင္လိုက္လုပ္ၾကတယ္ ဆုိရင္ မဟာက႐ုဏာနဲ႔ ဆံုးမေဟာၾကားခဲ့တဲ့ ဘုရားရွင္၏ တရားေတာ္ေတြသည္ ပုိၿပီးေတာ့ လိုက္နာသင့္ပါၿပီ။

မိမိတုိ႔ ခဏတာ ေနခြင့္ရတဲ့ ဧည့္သည္ကာလမွာ အခ်ိန္ကို အက်ိဳးရွိေအာင္ အသံုးခ်ၿပီး ေကာင္းက်ိဳးလိုရာ ဆႏၵမ်ား ျပည့္၀ ေအာင္ျမင္ႏုိင္ၾကပါေစ။



“ေမြးေန႔အလွဴ”

ဒီေန႔ (၁၈.၁၁.၂၀၀၈) ဟာ က်ေနာ္ရဲ႕ ၂၄ႏွစ္ ျပည့္တဲ့ေန႔ ျဖစ္ပါတယ္။ လာေရာက္ၾကတဲ့ ေမာင္ႏွမ၊ မိတ္ေဆြမ်ားအားလံုး စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္း၊ ကိုယ္၏ က်န္းမာျခင္းႏွင့္ ျပည့္စံုပါေစလို႔ အရင္ဆံုး က်ေနာ္ကပဲ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။

ေမြးေန႔အတြက္ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ဓမၼေစတီ ဆရာေတာ္ ဦးေကာသလႅ ေဟာၾကားတဲ့ ေမြးေန႔အလွဴတရားနဲ႔ ေကာင္းမႈျပဳပါတယ္။ တရားေတာ္ကို နာယူၾကည္ညိဳၾကပါ။ ဓမၼဒါန စာအုပ္မ်ားကိုလည္း ကူးယူၿပီး ေလ့လာမွတ္သား၊ က်င့္ၾကံ အားထုတ္ႏိုင္ၾကပါေစ။





(၁) ပိဋကတ္သံုးပံု ပါ။ (ပါဠိ ျမန္မာျပန္ ျဖစ္ပါတယ္)။ ကူးယူထားၾကပါ။

(၂) သမၼာသမၺဳဒၶ ဘုရားရွင္၏ ပံုေတာ္။ ဗုဒၶ၀င္အက်ဥ္း။ တရားဦး ဓမၼစၾကာေဒသနာေတာ္။ (ပါဠိ ျမန္မာျပန္)။ အနတၱလကၡဏသုတ္။ (ပါဠိ ျမန္မာျပန္)။ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ စာအုပ္မ်ား။ (ပါဠိ ျမန္မာျပန္ အက်ဥ္း)။ အဘိဓမၼာ အေျခခံစာအုပ္။ သုေတသန သ႐ုပ္ျပအဘိဓာန္။ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား၏ ၾသ၀ါဒစကား မွတ္စုမ်ား။ စာဖုိင္မ်ား။

http://www.mediafire.com/?oejwiaron0d (ပိဋကတ္သံုးပံု)

http://www.mediafire.com/?sharekey=fcc415443ce3111ad2db6fb9a8902bda (စာအုပ္မ်ား)


ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ လိုအပ္မယ္ထင္တဲ့ စာအုပ္ေလးေတြပါ။ ဖုိင္တခုထဲမွာ ဇစ္ဖုိင္ခ်ဳပ္ၿပီး တင္ထားပါတယ္။ မိမိတုိ႔ မိတ္ေဆြမ်ားကို ထပ္မံျဖန္႔ေ၀ေပးျခင္းျဖင့္ ဓမၼဒါန ျပဳၾကပါ။

တရားနာၾကားပါရန္။ ဘေလာ့မွ ဓမၼေတးသီခ်င္းကို ညာဘက္အစြန္ဆံုးေကာ္လံ “ခ်မ္းသာကိုယ္စိတ္ၿမဲပါေစ” ေခါင္းစဥ္ေအာက္ရွိ ဘုရားခန္းပံုမွာ ပိတ္ၿပီးမွ တရားဖြင့္ပါ။



အခ်ိန္ ၁ နာရီေလာက္သာ ၾကာပါတယ္။




“သားတုိ႔ရဲ႕ အေမ”

အေမ… ဒီေန႔ ၁၈.၁၁.၂၀၀၈ ရက္ေန႔ဟာ သားကုိ အေမ ေမြးဖြားေပးခဲ့တာ ၂၄ ႏွစ္ တုိင္ခဲ့ပါၿပီ။ ႐ုတ္တရက္ အေမ ေျပာဖူးတဲ့ စကားေလး တစ္ခြန္းကို အမွတ္ရမိတယ္။ “သားရယ္… သားကို မေမြးဖြားခင္ ညတုန္းကေတာ့ အလူးအလဲ ခံစားရတာေပါ့၊ ေနာက္ေန႔မနက္မွာ သားကို ေမြးလည္းၿပီးေရာ အေမ ခံစားခဲ့ရတာေတြက ဘယ္ေရာက္သြား မွန္းကို မသိဘူး”။ အဲဒီအခ်ိန္က အေမ ျပံဳးၿပီးေတာ့ ေျပာခဲ့တာပါ။ သားကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့အပ္ေစတဲ့ စကားေလး တစ္ခြန္းပါ အေမ။ သား ဒီေန႔အခ်ိန္မွာ ရပ္တည္ေနထုိင္ႏိုင္တာဟာ အေမ့ ေက်းဇူးေတြ ေၾကာင့္ပါပဲ အေမ။ အေမ အေၾကာင္းစာအုပ္ေတြဖတ္ရင္းနဲ႔ အရွင္အာစာရလကၤာရ ေရးသားတဲ့ “အသက္ေပးၿပီး ခ်စ္တဲ့ အေမ” စာအုပ္ထဲမွာ…



“ဗဟုပကာရ ဘိကၡေ၀ မာတာပိတေရာ ပုတၱာနံ၊”

“ခ်စ္သားတုိ႔… မိဘေတြဟာ သားသမီးေတြအတြက္ အလြန္ပင္ ေက်းဇူးႀကီးမားပါေပတယ္”

● ႏို႔ခ်ိဳတိုက္ေကၽြး၊ သက္ရွင္ေရး၊ ျပဳေပးတတ္တာ မိဘပါ။

● ေကာင္းက်ိဳးကိုေတြး၊ ေလာကေရး၊ သင္ေပးတတ္တာ မိဘပါ။

ဆုိတဲ့ စာေတြကို ဖတ္မိေတာ့ အေမ့မ်က္ႏွာကို ျမင္ေယာင္မိပါတယ္။ အေမဆုိတာ သားသမီး ေတြကုိ ျမတ္ႏိုးတတ္ေသာ စိတ္ဓာတ္ရွိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးကို ေခၚတာပါပဲ အေမ။ အဲဒီ ျမတ္ႏိုးတဲ့ စိတ္မွာ တစ္စံုတစ္ခုေသာ ကိေလသာ မပါ ပါဘူး။ ငယ္စဥ္က သားတုိ႔ အတြက္ရသမွ် အလုပ္ကို လုပ္ၿပီး သားတုိ႔ကုိ ေကၽြးေမြးခဲ့ရတာ သားမွတ္မိပါေသးတယ္။ အေမ ေရထမ္းေရာင္းလို႔ရတဲ့ ပိုက္ဆံနဲ႔ ခ်က္ေကၽြးခဲ့တဲ့ ဘဲဥဟင္းဟာ သားတုိ႔ အတြက္ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ သားေတြကို ပညာတတ္ျဖစ္ၿပီး တင့္တယ္ေစခ်င္ခဲ့တဲ့ အေမ့ရဲ႕ ေစတနာ၊ ေမတၱာကို အခုအခ်ိန္မွာ ပိုၿပီး နားလည္ခဲ့ရပါတယ္။ ေက်ာင္းေတြ ျပန္ဖြင့္ရင္ ၀တ္ဖုိ႔ အက်ီ၊ ေဘာင္းဘီ၊ လြယ္အိတ္ ေတြကို ေႏြရာသီ ကတည္းက အေမ စီစဥ္ေပခဲ့ေပးတာေတြ၊ ေက်ာင္းသြားခါနီးရင္ ဦးေႏွာက္ရႊင္ေအာင္ဆုိၿပီး အုန္းဆီေတြ ရြဲေနေအာင္ လိမ္းေပးခဲ့တာေတြ၊ ၀တ္ထားတဲ့ ထမီလိပ္ၾကားထဲက ထုတ္ေပးခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းမုန္႔ဖုိးေတြ၊ သားတုိ႔ ပညာတတ္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾက၊ ပညာမတတ္ရင္ ပင္ပန္းဆင္းရဲၾကလိမ့္မယ္လို႔ ေျပာခဲ့တဲ့ စကားသံေတြဟာ သားတုိ႔အေပၚထားတဲ့ ေမတၱာစိတ္ တစ္ခုတည္းေၾကာင့္ ဆုိတာ သား သိခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီပံုရိပ္ေလးေတြက သားတုိ႔ အတြက္ ေမ့ေဖ်ာက္ထားလို႔ မရခဲ့ပါဘူး အေမ။ အခုအခ်ိန္ထိ သား ဘ၀ရဲ႕ ရလာတဲ့ ေအာင္ျမင္မႈေတြဟာ အေမ့ ေက်းဇူးေတြေၾကာင့္ပါ။ သား အတြက္စိတ္ေအးရေပမဲ့ ညီေလး အတြက္ဆုိၿပီး အေမ အၿမဲ စိတ္ပူေနတာပဲေနာ္။ သား တုိ႔ကုိ ဘယ္ေတာ့မွမ်ား စိတ္ခ်ေတာ့မွာလဲ အေမ။ သားတုိ႔ အတြက္ ေလာကဓံေတြကို အန္တုခဲ့ရတာေတြ၊ မ်က္ရည္က်ခဲ့ရတာေတြဟာ သားတုိ႔ကို အေမ ေပးခဲ့တဲ့ ခြန္အားေတြပဲေပါ့။ အခုဆုိရင္ အေမ အသက္က ၅၀ ျပည့္ေတာ့မယ္။ သာမန္အျမင္ေလးနဲ႔ပဲ ၾကည့္ရင္ တတိယ အရြယ္ကို ေရာက္ေတာ့မယ္ အေမ။ ႐ုန္းကန္ခဲ့ရတဲ့ ဘ၀က ၾကမ္းတမ္းခဲ့တာေၾကာင့္ အေမ့မွာ ေ၀ဒနာေတြ မၾကာခဏ ခံစားေနရတာလည္း သားသိပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ သားတုိ႔ေတြက လူ႔ဘ၀ကို လာတဲ့ ဧည့္သည္ ေတြပါပဲ။ သားနဲ႔ အေမဆုိတာ သံသရာ ခရီးသြားခ်င္း လူ႔ဘ၀ ခဏတာမွာ ဆံုေတြ႕လာတဲ့ သူေတြပါ အေမ။ ဒီသေဘာေလးကိုေတာ့ အေမ့ရင္ထဲမွာ ႏွလံုးသြင္း မွန္မွန္ နားလည္ထားပါ။ သားတုိ႔က လက္ရွိ ဘ၀ျဖစ္ေနတဲ့ သမုဒိနယ္ကိုလဲ သိရမယ္ အေမ။ အေမက သားတုိ႔အေပၚျပဳခဲ့တဲ့ ေက်းဇူးေတြက မ်ားလွပါၿပီ။ အေမ့ရဲ႕ ေက်းဇူးေတြကုိ သား ဆပ္ခြင့္ရေနတာ အင္မတန္ ၀မ္းသာမိပါတယ္။ အေမရဲ႕ ေက်းဇူးတရားေတြကို ေငြေၾကးေတြနဲ႔ ဆပ္လို႔ ဘယ္ေတာ့မွ မေက်ႏိုင္ပါဘူး အေမ။ ဓမၼပူဇာ ဆုိတဲ့ တရားနဲ႔ ဆပ္မွာသာ ေက်ႏိုင္မွာပါ။ ဒီေတာ့ အေမေရ… သားပို႔ေပးတဲ့ တရားေခြေတြနာၿပီး တရားဓမၼနဲ႔ ေမြ႕ေလ်ာ္ေစခ်င္ပါၿပီ။ ငါ့သားတုိ႔ ေနာင္ေရး အတြက္ဆုိတဲ့ အေမ ျဖစ္ခ်င္ေနတဲ့ ဆႏၵေတြကုိ ေလ်ာ့ခ်ၿပီး အေမရဲ႕ သံသရာ ခရီးအတြက္ ျပင္ဆင္ပါေတာ့ အေမ။ ေသမင္းနဲ႔ ရင္ဆုိင္ဖုိ႔ အားေမြးပါ အေမ။ ေနာက္တခုက ဘ၀ဆုိတဲ့ ဒုကၡသစၥာ မွာျဖစ္ေနေတာ့ ဒုကၡတရားေတြနဲ႔ ေတြ႕ရတာဟာ မထူးဆန္းပါဘူး အေမ။ ဘ၀မွာ လူဆင္းရဲလို႔ အပါယ္မေရာက္ပါဘူး။ ဥစၥာမရွိလို႔လည္း အပါယ္ေရာက္ မသြားပါဘူး။ သဒၶါ၊ သီလ၊ သုတ၊ စာဂ၊ ပညာ၊ ဟိရိ၊ ၾသတပၸ ဆုိတဲ့ သူေတာ္ေကာင္း ဥစၥာ(၇)ျဖာ ရွိေနရင္ ခ်မ္းသာတာပါပဲ အေမ။ သားတုိ႔ေတြ ဇာတိ ဆုိတာ ျဖစ္ခဲ့ၿပီးမွေတာ့ ဇရာ(အုိျခင္း)၊ ဗ်ာတိ(နာျခင္း)၊ မရဏ(ေသျခင္း) ဆုိတဲ့ အရာေတြကုိ ေရွာင္လို႔မရဘူး အေမ။ ဒီေတာ့ သာတုိ႔ ျပင္ဆင္ထား ရေတာ့မယ္။ ခဏေလးနဲ႔ ျပင္ဆင္မႈဟာ ေအာင္ျမင္မႈ အတြက္ အခြင့္အေရးနည္းပါတယ္။ အခ်ိန္တုိင္းမွာ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱဆုိတဲ့ လကၡဏာေရး သံုးပါးတင္ၿပီး ၀ိပႆနာ တရားေတြ အားမထုတ္ ႏိုင္ခဲ့ရင္ေတာင္ ကုသိုလ္စိတ္ေလးန႔ဲေတာ့ ေမြ႕ေလ်ာ္ေနပါေတာ့ အေမ။ ဒီအတြက္ ဘုရားရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္ေတြကုိ ဆင္ျခင္၊ သတိရတဲ့ ဗုဒၶႏုႆတိေလး ပြားေနတာ အေမ့အတြက္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္မယ္လို႔ သား ထင္မိတယ္။ သားတုိ႔ေတြဟာ အခ်ိန္နဲ႔ အမွ်ေသမင္းဆီကို သြားေနၾကရတာပါ။ ေသျခင္းဆီကို သြားေနတဲ့ သူေတြေပါ့။ ေသျခင္းဆီကို သြားေနတဲ့ သားတုိ႔က ေသျခင္းကင္းလြတ္ရာအမွန္ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း တရားေတြကို အားထုတ္ၾကရမယ္ေလ။ တရားအားထုတ္တဲ့ အလုပ္ကို ဘုရားရွင္ခ်ီးမြမ္းပါတယ္။ သိၿပီးေတာ့ ဘာမွမလုပ္ပဲ၊ ဘုရားကုိ ကန္ေတာ့ ေနသူကို ဘုရားရွင္ မလိုလားဘူး အေမ။ ဘုရားရဲ႕ တရားအတိုင္း က်င့္ၾကံတာကိုပဲ သားတုိ႔ ဘုရားက ခ်ီးမြမ္းတာပါ။ ဒီေတာ့ သားတို႕လည္း ဘုရားျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ အတိုင္း တရားက်င့္ရမယ္ အေမ။ တရားေတြနာၿပီး လက္ေတြ႕က်င့္ၾကံ အားထုတ္ႏိုင္ပါေစ။ တရားအားထုတ္ရာမွာလည္း မိမိ ခႏၶာ ေကာင္းစြာ ရပ္တည္ႏုိင္ဖုိ႔ အတြက္ ကံ၊ စိတ္၊ ဥတု၊ အဟာရ ေလးပါးလံုး ညီညြတ္ေအာင္ ေနရမယ္၊ လုပ္ေဆာင္ရမယ္။ အဲဒီေလးပါးထဲက တပါးပါး ခ်ိဳ႕ယြင္းရင္ ခႏၶာက ေကာင္းစြာ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ေန႔တုိင္း ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ ကံေတြနဲ႔ ထံုမြမ္းထားပါေတာ့။ စိတ္ကေလး တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေအာင္ ထားၿပီး တရားအားထုတ္တဲ့ အလုပ္ကို ေန႔တုိင္း လုပ္ေဆာင္ပါ အေမ။ ေျပာင္းလြယ္၊ ေဖာက္ျပန္လြယ္ရွိတဲ့ ရာသီဥတုေတြမွာ က်န္းမာေရး အတြက္ မွ်တေအာင္ေနပါ။ လိုအပ္တဲ့ အစားအစာ၊ ေဆး၀ါးေတြ သံုးစြဲၿပီး က်န္းမာေအာင္ေနပါ အေမ။ အေမ အတြက္လည္း သား ျပဳသမွ် ေကာင္းမႈကုသိုလ္ေတြကုိ အၿမဲတမ္း အမွ်ေပးေ၀ပါတယ္။ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ သာဓု ေခၚဆုိပါ အေမ။


အေမ တရားေတာ္မ်ားကို ေန႔စဥ္၊ ေနစဥ္ႏွင့္အမွ် အားထုတ္ၾကိဳး စားေနႏိုင္ျပီး စိတ္၏ျငိမ္းေအးမႈကို ထာ၀ရပိုင္ဆိုင္ပါေစ။



“ေျဖၾကားျခင္း”

သ ဥပါဒိေသသ နိဗၺာန္ နဲ႔ သုညတနိဗၺာန္ ဆုိတာက လူပုဂၢိဳလ္ေတြ က်င့္ၾကံျပီး
ေရာက္ရွိႏုိင္တဲ့ နိဗၺာန္ ေခၚတာလား... ျပီးေတာ့ ဒိ႒ဓမၼနိဗၺာန္ အေၾကာင္းေလးကို ရွင္းျပ
ေပးပါေနာ့္.. ဘုရား၊ ရဟႏၱာတုိ႔ အသက္ထင္ရွားရွိစဥ္ ခံစားအပ္ေသာ နိဗၺာန္ တဲ့ အဲဒါကိုသိပ္နားမလည္ပါ။ အသက္ရွိစဥ္ခံစားအပ္တယ္ဆုိေတာ့ ဘယ္လုိမ်ိဳးကို ေျပာတာလဲဆုိ တာနားမလည္ပါဘူး။



သ ဥပါဒိေသသ နိဗၺာန္ နဲ႔ သုညတနိဗၺာန္ကို လူေတြက်င့္ၾကံၿပီး ေရာက္ရွိႏိုင္ပါတယ္။ က်င့္ဖုိ႔ နည္းလမ္းအတြက္ေတာ့ ဆရာေကာင္း အေရးႀကီးတာေပါ႔။ ကိုယ္တုိင္းလည္း တကယ္ကို နိဗၺာန္လိုခ်င္စိတ္ ရွိရမယ္။



ဒိ႒ဓမၼနိဗၺာန္ ဆုိတာက ဘုရားရွင္ နဲ႔ ရဟႏၲားတာေတြ ဖလသမာပတ္ ၀င္းစားတဲ့ အခါမွာ စိတ္ထဲမွာ မၾကာမၾကာ ထင္ေပၚေနတဲ့ နိဗၺာန္ကုိ ေခၚပါတယ္။ မ်က္ေမွာက္ ဘ၀မွာပဲ အားရံုျပဳ ရေသာေၾကာင့္ “ဒိ႒ဓမၼနိဗၺာန္” လို႔ေခၚပါတယ္။ ၀ိပါတ္စိတ္ (အက်ိဳးစိတ္) မ်ား နဲ႔ ကမၼဇရုပ္ (ကံေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ရုပ္) မ်ား ကို “ဥပါဒိ” လို႔ေခၚပါတယ္။ အဲဒီ ဥပါဒိ ရွိေနစဥ္မွာပဲ အားရံုျပဳရတာ ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ “သ ဥပါဒိေသသ” နိဗၺာန္လို႔ ေခၚဆုိျခင္းပါ။

ဒါေတြက က်ေနာ္ သိသေလာက္ အက်ဥ္းေလး ရွင္းျပလိုက္ရတာပါ။ ၀ိပတ္စိတ္နဲ႔ ကမၼဇရုပ္ အေၾကာင္းေတြက်ေတာ့ အဘိမၼာသင္ဖူးရင္ ပိုရွင္းမယ္ထင္တယ္။ အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ ေရးတဲ့ ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာ စာအုပ္ စာမ်က္ႏွာ ၃၄၅ မွာ အဲဒီအေၾကာင္း ေရးထားပါတယ္။
နိဗၺာန္ အေၾကာင္းပတ္သတ္လို႔ လယ္တီနိဗၺာန္က်မ္းမွာေတာ့ စံုေအာင္ေရးထားတာ ေတြ႕ရတယ္။ ေအာင္ကလင့္က တဆင့္သြားႏိုင္ပါတယ္။

http://dhammadownload.com/First-LeDiSayaDaw-eBook-Myanmar.htm

အစ္မမက္မက္.. လျပည့္ေန႔မွာ အလုပ္နဲနဲမ်ားေနလို႔ ခ်က္ခ်င္း မေျဖေပးႏိုင္ခဲ့တာပါ။ မရွင္းေသးတာရွိလည္း ထပ္ေမးပါ။ က်ေနာ္ သိသေလာက္ေတာ့ ေျဖပါမယ္။


“စိတ္ခ်မ္းသာပါေစ…”


“တရားနာၾကရေအာင္”

ဓမၼမိတၱအေပါင္း သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔ … ယေန႔ သာသနာေတာ္ႏွစ္ (၂၅၅၂)ခုႏွစ္၊ ေကာဇာ သကၠရာဇ္ (၁၃၇၀)ခုႏွစ္၊ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔၊ ၁၂.၁၁.၂၀၀၈ (ဗုဒၶဟူး)၊ “သာမညဖလ အခါေတာ္ေန႔” ျဖစ္ပါတယ္။

သာမညဖလ အခါေတာ္ေန႔ တရားေတာ္ကို www.shwepyithu.blogspot.com တြင္ နာၾကား ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းပါရေစ။


“ကာေလန ဓမၼႆ၀နံ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ” သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္တဲ့ အခါမွာ သူေတာ္ေကာင္း တုိ႔၏ တရားေတာ္ကို နာၾကားျခင္းသည္ ေကာင္းျမတ္ေသာ မဂၤလာတရားျဖစ္ေၾကာင္း ဘုရားရွင္က မဂၤလသုတ္မွာ ေဟာၾကားထားပါတယ္။ တရားနာၾကားတဲ့ အခါမွာလည္း ပုဂၢိဳလ္မေရြး၊



ဂိုဏ္းမေရြးပဲ တရားေတာ္ကို နားၾကားသင့္ပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားေတြကို နာၾကားရာမွာ ေဟာတဲ့ပုဂၢိဳလ္ အဆင့္အတန္းကို ေရြးခ်ယ္ေနဖုိ႔ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ “ခုဇၨဳတၱရာ” ကၽြန္မႀကီးရဲ႕ ေဟာေျပာခ်က္ကုိ သခင္မ “သာမာ၀ိတီ” နဲ႔ ရံေရႊေတာ္ေတြ ရိုေသ၊ ေလးစားမႈ အျပည့္နဲ႔ နာယူၾကတဲ့ အေၾကာင္းေတြကုိ အားလံုး သိရွိၿပီး ျဖစ္မွာပါ။ အခ်ိဳ႕က်ေတာ့လဲ တရားနာဖုိ႔ မလိုပါဘူး။ တရားဆုိတာ ရင္ထဲရွိရင္ ၿပီးေရာလို႔ ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။ တရားအလုပ္ဆုိတာ တရားမရွိေသးလို႔ လုပ္ေနၾကတာ၊ တရားရွိၿပီးသား လူက လုပ္စရာ မလိုဘူး လို႔လဲ ေျပာၾကပါတယ္။ ဒါေတြက ပညာမရွိလို႔ ေျပာထြက္ၾကတာပါ။ အင္မတန္ မွားယြင္းပါတယ္။ တရားနာျခင္းေၾကာင့္ လက္ေတြ႕မွာပဲ အက်ိဳးေက်းဇူး ေတြရရွိပါတယ္။

(၁) အသုတံ သုဏာတိ = မၾကားဘူးတဲ့ စကားကို ၾကားရျခင္း။

(၂) သုတံ ပရိေယာဒါေပတိ = ၾကားဖူးတဲ့ စကားကုိလဲ ထပ္မံၾကား၍ ရွင္းလင္းစြာသိရျခင္း။

(၃) ကခၤ ံ၀ိဟနတိ = ယံုမွားသံသယကို ပယ္ေဖ်ာက္ႏိုင္ျခင္း။

(၄) ဒိ႒ိ ံဥဇံု ကေရာတိ = အယူေျဖာင့္မွန္ေအာင္ ျပဳျပင္ႏိုင္ျခင္း။

(၅) စိတၱံသီဒတိ = စိတ္ႏွလံုးၾကည္ျခင္း။

“သစ္ဆန္းၾကားနာ၊ စင္ၾကယ္စြာသား၊ ယံုမွားပယ္တက္၊ ေျဖာင့္မတ္ယူျမင္၊

စိတ္ၾကင္လင္ရိုး၊ ဤငါးမ်ိဳးသည္ တရားနာရာ အက်ိဳးတည္း။”

(ဓမၼေစတီဆရာေတာ္ အရွင္ေကာသလႅ )


နံပါတ္(၃) နဲ႔ နံပါတ္(၄)တုိ႔မွာ ျပဆုိထားတဲ့ စကားဟာ “ဒိ႒ိ” ႏွင့္ “၀ိစိကိစၧာ” ကို တရားနာျခင္း ျဖင့္ ေရွဦးစြာ အၾကမ္းပယ္ခြာ ႏုိင္တယ္ဆိုတဲ့ စကားမ်ိဳးႏွင့္ အဓိပၸါယ္တူပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရာႀကီးက “ဒိ႒ိ” ႏွင့္ “၀ိစိကိစၧာ”ကို တရားနာျခင္း၊ တရားေဆြးေႏြးျခင္း ဆုိတဲ့ “သိမႈ” ျဖင့္ ေရွးဦးစြာ ခြာထားရမယ္။ ဒုတိယအဆင့္ကေတာ့ “က်င့္မႈ” ျဖင့္ ခြာရမယ္။ တတိယအဆင့္ကေတာ့ မဂ္ဉာဏ္ဆုိတဲ့ “ပယ္မႈ” ျဖင့္ ခြာရမယ္လို႔ ေဟာၾကား သတိေပးေတာ္ မူခဲ့ပါတယ္။

နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း တရားကို ျမတ္စြာဘုရားေလာင္းႏွင့္ ပေစၥကဗုဒၶါ အေလာင္းတုိ႔မွ တပါး၊ အျခားေသာ အဂၢသာ၀ကအေလာင္း၊ မဟာသာ၀ကအေလာင္း ေတြဟာ တရားနာမႈႏွင့္ ကင္းၿပီး မဂ္ဉာဏ္၊ ဖုိလ္ဉာဏ္ကို မရႏိုင္ၾကပါ။
တရားနာေပမဲ့ တရားမရႏိုင္တဲ့ အေၾကာင္း ငါးပါးရွိပါတယ္။

(၁) တရားေတာ္ကို မထီမဲ့ျမင္ျပဳျခင္း။

(၂) တရားေဟာ ပုဂၢိဳလ္အား မထီမဲ့ျမင္ျပဳျခင္း။

(၃) မိမိကိုယ္ကိုမိမိ မထီမဲ့ျမင္ျပဳျခင္း။ (ငါက ႏုပါေသးတယ္။ ငယ္ပါေသးတယ္။ စာလည္း ေကာင္းေကာင္းမတတ္၊ အိမ္ယာေထာင္တဲ့ လူ႔ေဘာင္ကိုလဲ မစြန္႔ႏိုင္… စသျဖင့္ မထီမဲ့ျပဳျခင္း ျဖစ္ပါတယ္)။

(၄) ပ်ံ႕လြင့္တဲ့ စိတ္၊ မတည္ၾကည္တဲ့ စိတ္ျဖင့္ တရားေတာ္ကို နာျခင္း။

(၅) မသင့္မတင့္တဲ့ အေၾကာင္းျဖင့္ ႏွလံုးသြင္းျခင္း။

အထက္ပါ ၅ ခ်က္ႏွင့္ တရားမနာမိၾကဖုိ႔ သတိေပးပါရေစ။ အထူးသတိေပးလိုသည္မွာ- တရားနာၾကားရံုႏွင့္ တရားမရႏိုင္ပါ။ တရားနာၾကားလို႔ ရရွိလိုက္တဲ့၊ သိလိုက္တဲ့ အသိေပၚမွာ လက္ေတြ႔က်င့္သံုး မွသာလွ်င္ မဂ္တရား၊ ဖုိလ္တရား ရႏုိင္မွာပါ။ ဘုရားရွင္က ကုိယ့္ေဘးနား မွာ ရွိေနေပေစ မိမိကိုယ္တိုင္ က်င့္ၾကံအားထုတ္မႈ မရွိသ၍ တရားမရႏိုင္ပါဘူး။


ထုိ႔ေၾကာင့္ တရားမွန္ကို ရွာေဖြျခင္း၊ တရားနာျခင္း၊ သူေတာ္ေကာင္းထံ ဆည္းကပ္ျခင္း၊ ေဆြးေႏြးျခင္း၊ တရားေတာ္ကို လက္ေတြ႕က်င့္ၾကံ အားထုတ္ျခင္း ျပဳလုပ္ၾကပါရန္ တိုက္းတြန္းအပ္ပါတယ္။

“ေျဖၾကာျခင္း (နိဗၺာန္အေၾကာင္း)။”

နိဗၺာန္ ၉ပါးကို အက်ယ္သိခ်င္ပါတယ္။ မသိလုိ႔ေမးတာပါေနာ္။ အဲဒါေလးကို ရွင္းျပေပးပါ
ေနာ္။ နိဗၺာန္ ၉ပါးဆိုတာ ဘာကိုေခၚတာလဲ သိခ်င္လို႔ပါ။



နိဗၺာန္နဲ႔ ပတ္သက္ျပီးေတာ႔ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ေဟာတာကိုက အနက္ေပါင္း၊ ပရိယာယ္ကြဲ ေပါင္း ၂၀၀၀ ေက်ာ္ရွိတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အမ်ိဳးအစားတူရာ သင္႔ရာကို ခြဲျပီး နိဗၺာန္(၃) မ်ိဳး၊ နိဗၺာန္ (၅) မ်ိဳး၊ နိဗၺာန္ (၇)မ်ိဳး စသည္ ခြဲျခားေျပာၾကပါတယ္။ (သုခမွတ္စု စာအုပ္မွာ (၅)မ်ိဳး၊ ဦးၾသဘာသ ေရးထားတဲ့ သုေတသနသရုပ္ျပ အဘိဓာန္မွာ (၇) မ်ိဳး ေတြ႕ ရပါတယ္)။

ေမးထားတဲ့ နိဗၺာန္ ၉ပါးဆုိတာေတာ့ မေတြ႕ရေသးပါဘူး။ အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ ေရးသားထားတဲ့ ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာ စာအုပ္မွာေတာ့ နိဗၺာန္၏ ဂုဏ္ေတာ္အခ်ိဳ႕လို႔ ေရးထားတာေတြ႕ ရပါတယ္။ အဲဒီမွာ နိဗၺာန္၏ ဂုဏ္ေတာ္ ၉ပါးကို ထုတ္ေဖာ္ေရးထားပါတယ္။



ပထမဆံုး နိဗၺာန္ရဲ႕ ေ၀ါဟာရေတြ မ်ားေနေပမယ္႔ နိဗၺာန္ဆိုတာ အလံုးစံုေသာ ဒုကၡမွ လြတ္ေျမာက္ျခင္း ဆိုတာကို အၾကမ္းအားျဖင္႔ နားလည္ထားရင္ လံုေလာက္ပါတယ္။


(၁) သ ဥပါဒိေသသ နိဗၺာန္ = ခႏၶာကိုယ္အၾကြင္းရွိေသာ နိဗၺာန္၊ အရိယာေတြ အသက္ရွင္လ်က္နဲ႔ အခု ၀ိပႆနာလုပ္ရင္း အခု ခံစားရရွိလိုက္တဲ႔ နိဗၺာန္၊ မေသဘဲရတဲ႔ နိဗၺာန္ေပါ႔။ ဒါကို ဒိ႒ြဓမၼ နိဗၺာန္လို႔လဲ ေခၚတယ္။ (ဒါကို ရဖို႔အေရးၾကီးတယ္။ ဒါမွ ျပံဳးျပီးေသႏိုင္မယ္)။

(၂) အႏုပါဒိေသသ နိဗၺာန္ = ရဟႏၲာေတြ၊ ဘုရားရွင္ေတြ ေနာက္ဆံုး ပရိနိဗၺာန္ ျပဳျခင္းကို ေျပာတာ။ ေနာက္ထပ္ ခႏၶာ အသစ္လဲ မျဖစ္ေတာ႔ဘူး။ အလံုးစံုေသာ ေမြး၊ ေသ၊ ဒုကၡ၊ သံသရာ၀ဋ္ေတြကေန လြတ္ေျမာက္သြားတာကို ေျပာတာပါ။ ဘုရားရွင္တို႔လို၊ မိုးကုတ္ ဆရာေတာ္ၾကီးတို႔လို အသက္ေသသြားျပီးမွ ခံစားရရွိေသာ နိဗၺာန္။ (သမၸရာယိက နိဗၺာန္္္ လို႔ လဲ ေခၚတယ္)။


(၃) သုညတ နိဗၺာန္ = ကိေလသာေတြ ဆိတ္သုဥ္းေနေသာ နိဗၺာန္။ သခၤါရ တို႔မွ ကင္းလြတ္သြားေသာ နိဗၺာန္။ ဒီမွာ နိဗၺာန္ကို သုညနဲ႔ ယွဥ္ရင္ ရုပ္နာမ္ေတြ အလံုးစံု သုည ျဖစ္သြားတာလို႔ မယူဆရဘဲ ကိေလသာေတြ သုညျဖစ္သြားတာလို႔ သိရပါမယ္။

(၄) အနိမိတၱ နိဗၺာန္ = သခၤါရ နိမိတ္တို႔မွ ကင္းလြတ္သြားေသာ နိဗၺာန္။ ဒါကေတာ႔ ဒါနျပဳလို႔လဲ ေနာက္ဘ၀ ဘယ္လိုေကာင္းသြားမယ္ ဆိုတာမ်ိဳး မရွိေတာ႔တာေပါ႔။ ဒီအခ်က္မွာ ဆရာေတာ္ေတြ သေဘာထားမတူတာေတြ ရွိတယ္။ ဥပမာ၊ ဘုရားရွင္ တရားေဟာျပတာ ကုသိုလ္ရတယ္၊ ဒါေပမယ္႔ ဒီကုသိုလ္က ေနာက္ပဋိသေႏၶကို အက်ိဳးမေပးေတာ႔တဲ႔ ကုသိုလ္လို႔ ယူဆတဲ႔ ဆရာေတာ္ေတြ ရွိတယ္။ ေနာက္တစ္မ်ိဳးကေတာ႔ ကုသိုလ္ဆိုတာကိုက ပါဠိမွာ အျပစ္ကင္းေသာ ခ်မ္းသာျခင္း ျဖစ္ျပီးေနာင္အက်ိဳးေပး ေကာင္းမႈကို ရည္ရြယ္ အနက္ဖြင္႔တာမို႔လို႔ ဘုရား၊ ရဟႏၱာေတြ ေကာင္းမႈေတြ ဆက္လုပ္တာဟာ ကုသိုလ္အေနနဲ႔ မရတာ႔ဘူး။ ၾကိယာသာ ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ျပဳျပင္စီရင္ျခင္း သခၤါရ နိ္မိတ္ေတြကေန ကင္းသြားတာေပါ႔။ ပဋိသေႏၶ သခၤါရ ကင္းသြားျပီး အပဋိသေႏၶ နိဗၺာနံ ျဖစ္သြားတာလို႔ စာလိုေျပာၾကတယ္။

(၅) အပၸဏိဟိတ နိဗၺာန္ = တဏွာ တို႔မွ ကင္းလြတ္သြားေသာ နိဗၺာန္။ ဒါကေတာ႔ ရွင္းပါတယ္။ အားလံုးအေပၚ လိုခ်င္ေတာင္႔တျခင္း ကင္းသြားတဲ႔ သေဘာပါပဲ။


နိဗၺာန္ (၇)မ်ိဳး ကုိ ေအာက္ပါအတုိင္း မွတ္သားခဲ့ရပါတယ္။ (၉မ်ိဳး ဆုိတာ အခုေတာ့ မေတြ႕ရ ေသးပါဘူး)။

(၁) ဒိ႒ဓမၼနိဗၺာန္ = ဘုရား၊ ရဟန္းတာတုိ႔ အသက္ထင္ရွားရွိစဥ္ ခံစားအပ္ေသာ နိဗၺာန္။

(၂) သမၸရာယိက နိဗၺာန္ = ပရိနိဗၺာန္ စံၿပီးေနာက္ နိဗၺာန္။

(၃) သ ဥပါဒိေသ နိဗၺာန္ = ခႏၶာကိုယ္ အၾကြင္းရွိေသာ နိဗၺာန္။

(၄) အႏုပါဒိေသသနိဗၺာန္ =ခႏၶာကုိယ္ အၾကြင္းမရွိေသာ နိဗၺာန္။

(၅) သုညတနိဗၺာန္= ကိေလသာ ကင္းစင္ေသာ နိဗၺာန္။

(၆) အနိမိတၱနိဗၺာန္ = သခၤါရ နယ္နိမိတ္ ကင္းစင္ေသာ နိဗၺာန္။

(၇) အပၸဏိဟိတ နိဗၺာန္= တဏွာ ေတာင့္တျခင္း ကင္းစင္ေသာ နိဗၺာန္။


လယ္တီဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီးက “နိဗၺာန္၏ အေၾကာင္းကို ခ်ဲ႕ထြင္ၿပီး အေသစိတ္ မသိခ်င္ေနပါေစ။ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း လမ္းမွန္ကိုသိရွိ က်င့္ၾကံဖုိ႔က သာ၍ အေရးႀကီးေၾကာင္း၊ လိုးရင္း ျဖစ္ေၾကာင္း” မိန္႔ဆုိေတာ္ မူခဲ့ဖူးပါတယ္။

နိဗၺာန္ဟူသည္ ျပဳျပင္ျခင္း၊ ေျပာင္းလဲျခင္း မရွိတဲ့ အသခၤတနယ္ လို႔လည္း ေျပာၾကပါတယ္။ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ အရဆုိရင္ နိဗၺာန္ဟာ အက်ိဳး၊ အေၾကာင္းမွ ကင္းလြတ္ပါတယ္။ ဥပမာ၊ အကုသိုလ္ အေၾကာင္းတရား ၅က်ပ္ဖုိး လုပ္မိရင္၊ ကုသိုလ္ အေၾကာင္းတရား ၅၀ဖုိးေလာက္ ျပဳလုပ္ၿပီးေတာ့ ေရွ႕ကျပဳခဲ့တဲ့ အကုသိုလ္ အက်ိဳးနည္းေအာင္ လုပ္လို႔၊ ျပင္လို႔ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အကုသိုလ္က အက်ိဳးမေပးတာ မဟုတ္ဘူး။ ကုသိုလ္မ်ားေတာ့ အကုသိုလ္ အက်ိဳးက မသိသာသလို ျဖစ္တဲ့သေဘာပါ။ ( ဆား တဇြန္းဟာ ဖန္ခြက္အေသးေလးထဲ ထဲ့ရင္ ငန္တဲ့ အရသာက သိသာမယ္။ ေရကန္ထဲ ထဲ့လိုက္ရင္ ငန္တာက မသိသာ သလိုပဲေပါ့)။ နိဗၺာန္မွာက ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈက လြတ္ပါတယ္။ မဂ္တရား၊ ဖုိလ္တရား ေတြရရင္ အားလံုးက တန္းတူျဖစ္သြားတာပါ။ (သုပၸဗုဒၶႏူနာသည္ရဲ႕ ေသာတပတၱိမဂ္နဲ႔ အနာထပိဏ္သူေ႒းရဲ႕ ေသာတပတၱိမဂ္က အတူတူပါပဲ)။

ဇာတိစတဲ့ ဆင္းရဲ ဒုကၡအမ်ိဳးအမ်ိဳး၊ ကိေလသာ အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ဒုကၡ အမ်ိဳးမ်ိဳးတုိ႔ တည္ရာ ခႏၶာငါးပါး မရွိျခင္းကို နိဗၺာန္ လို႔ဆုိပါတယ္။ “ဥပဓိ ၄ပါး” မွကင္းလြတ္ရင္လည္း နိဗၺာန္လို႔ ေခၚမွတ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဥပဓိ ေလးပါးကေတာ့…

(၁) ကာမုပဓိ = ၀တၳဳကာမလို႔ ဆုိတဲ့ ကာမဂုဏ္ ငါးပါးကို အစြဲဟုၿပီး သုခေ၀ဒနာ၊ ေသာမ နႆေ၀ဒနာ၊ တုိ႔ျဖစ္တယ္။ ထို၀တၳဳကာမ တုိ႔ဟာ သုခေ၀ဒနာ၊ ေသာမနႆေ၀ဒနာ တုိ႔ရဲ႕ တည္ရာျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ “ကာမုပဓိ” လို႔ေခၚပါတယ္။

(၂) ခႏၶဳပဓိ = ခႏၶာငါးပါးတုိ႔ဟာ ဇာတိစတဲ့ ဆင္းရဲတုိ႔ရဲ႕ တည္ရာ၊ မွီရာျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ “ခႏၶဳပတိ” လို႔ေခၚပါတယ္။

(၃) ကိေလသုပဓိ = ကိေလသာတုိ႔ဟာ အပါယ္ဆင္းရဲေတြရဲ႕ တည္ရာ၊ မွီရာ ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ “ကိေလသုပဓိ” လို႔ေခၚပါတယ္။

(၄) အဘိသခၤါ႐ုပဓိ = ၀ဋ္ဆင္းရဲ ဘ၀အမ်ိဳးမ်ိဳး တုိရဲ႕ တည္ရာ၊ မွီရာ ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္၊ ပုညာဘိ သခၤါရ၊ အပုညာဘိသခၤါရ၊ အနဥၨာဘိသခၤါရ တုိ႔ကို “အဘိသခၤါ႐ုပဓိ” လို႔ေခၚပါတယ္။


မေဖာက္မျပန္ အလြန္မွန္တဲ့ ပရမတၳသစၥာေလးပါးမွာ “နိဗၺာန္” ကုိ “နိေရာဓသစၥာ” လို႔ဆုိပါ တယ္။ “နိေရာဓသစၥာ” ဆုိတဲ့ စကားကို ပုဒ္ခြဲလိုက္ေတာ့၊ “နိ + ေရာဓ + သစၥာ” လို႔ သံုးမ်ိဳး ထြက္လာပါတယ္။ “နိ” ဆုိတာက “မရွိ”၊ “ေရာဓ” ဆုိတာက သံသရာ၀ဋ္ဒုကၡေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္၊ အဖန္ဖန္ျဖစ္ရျခင္း၊ “သစၥာ” ဆုိတာက မေဖာက္မျပန္၊ အလြန္မွန္ကန္ ျခင္း လို႔အဓိပၸာယ္ သက္ေရာက္ပါတယ္။


ဓမၼေစတီဆရာေတာ္ ဦးေကာသလႅ ေဟာၾကားထားတဲ့ တရားေတာ္မွာေတာ့ မွတ္သားမိစရာ လကၤာေလးေတြနဲ႔ မွတ္သားခဲ့ရပါတယ္။


နိဗၺာန္ဆုိတာ ဘယ္ဟာလဲလုိ ဘယ္ဟာလဲလုိ႔ သဘာ၀သိေအာင္ ရွာလုိက္စမ္းပါ။

ငါးပါးအာရုံ ကာမဂုဏ္တရားႏွင္႔ အာရုံမမ်ားတဲ႔ နိဗၺာန္ႀကီးပါ။



နိဗၺာန္ဆုိတာ ဘယ္ဟာလဲလုိ႔ သဘာ၀သိေအာင္ ရွာလုိက္စမ္းပါ။

ကိေလၿငိေပြ ဒုကၡေဘးတုိ႔ အလြန္ေအးတဲ႔ နိဗၺာန္ႀကီးပါ။



နိဗၺာန္ဆုိတာ ဘယ္ဟာလဲလုိ႔ သဘာ၀သိေအာင္ ရွာလုိက္စမ္းပါ။

ေမြးေသ - ေမြးေသ ဒုကၡေဘးတုိ႔ အလြန္ေအးတဲ႔ နိဗၺာန္ႀကီးပါ။



နိဗၺာန္ဆုိတာ ဘယ္ဟာလဲလုိ႔ သဘာ၀သိေအာင္ ရွာလုိက္စမ္းပါ။

ရုပ္နာမ္ခႏၶာ ခ်ဳပ္ျပတ္ၿငိမ္း၍ အရွဳပ္ဇာတ္သိမ္းတဲ႔ နိဗၺာန္ႀကီးပါ။



ေမးထားတဲ့ ေမးခြန္းရဲ႕ အေျဖကိုေတာ့ တိက်စြာ မေျဖေပးႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ဒီအတြက္လည္း အားနာမိပါတယ္။ က်ေနာ္ေရးတာနဲ႔ ပတ္သတ္လို႔ မရွင္းတာရွိရင္ က်ေနာ့္ကို ျပန္ေျပာေပးပါ။ အျခားသိခ်င္တဲ့ အခ်က္ေတြ ရွိရင္လည္း ေျပာပါ။ နိဗၺာန္ဆုိင္ရာ အေတြးအျမင္ ဗဟုသုတ ေတြကို စံုေအာင္ ဒီေနရာမွာ ထပ္မံ ဖတ္႐ႈမွတ္သားႏိုင္ပါတယ္။
http://pyayzaw.phpnet.us/?cat=7



“ရုပ္၊ နာမ္ ႏွစ္ပါးလံုး က်န္းမာ ခ်မ္းသာၾကပါေစ…”


`ဘာကိစၥႏွင့္ လာၾကပါသလဲ..?´

က်ေနာ္တုိ႔ေတြသည္ အသိဉာဏ္ပညာ ရွိေသာ၊ ေ၀ဖန္စဥ္းစားႏိုင္စြမ္းရွိေသာ လူ႔ဘ၀၊ လူ႔ေလာကႀကီးမွာ ေနထုိုင္က်င္လည္ ေနၾကသူေတြပါ။ ဒီလို လူ႔ဘ၀ကို ဘာေတြလုပ္ဖုိ႔ လာၾကသလဲ..? ဘာကိစၥနဲ႔လာၾကသလဲ..? ငါကေတာ့ အင္မတန္ ရခဲလွတဲ့ လူ႔ဘ၀ကို ေရာက္လာခဲ့ၿပီ ငါ ဘာေတြလုပ္ရမလဲ..? ငါ ဘာေတြလုပ္သင့္လဲ..? စသျဖင့္ မိမိတုိ႔ ကိုယ္တုိင္ စမ္းစစ္သင့္တယ္ လို႔ ထင္မိပါတယ္။ `ဤလူ႔ေလာကကို က်ေနာ္တုိ႔ ဘာကိစၥႏွင့္ လာၾကပါသလဲ´လို႔ေမးလွ်င္၊ ေအာက္ပါအတုိင္း အေျဖ(၄)မ်ိဳး ရရွိပါလိမ့္မယ္။


(၁) ယခုပစၥဳပၸန္ကာလမွာ စား၊ ၀တ္၊ ေနေရး အတြက္ လူခ်င္းတူ၊ သူခ်င္းမွ်ေအာင္ ဥစၥာစီးပြား ရွာေဖြရန္ လာၾကပါတယ္လို႔ အေျဖထြက္ပါမယ္။

(၂) နိဗၺာန္မရခင္စပ္ၾကား သံသရာမွာ က်င္လည္ၾကရဦးမယ္။ က်င္လည္ေနစဥ္ အထက္တန္း က်က်ႏွင့္ မ်က္ႏွာပန္းလွလွျဖစ္တဲ့ သူေ႒း၊ လူခ်မ္းသာ၊ ဘုရင္၊ တုိ႔၏ စည္းစိမ္ေတြကို လိုခ်င္ပါေသးတယ္။ အဲသည္လို `တမလြန္ လူ႔စီးပြား´ေတြကို ရွာဖုိ႔လာၾကပါတယ္လို႔ အေျဖထြက္ပါမယ္။

(၃) လူထက္သာလြန္တဲ့ နတ္ျပည္ ၆ထပ္က ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာမ်ိဳးကို ရွာေဖြရန္ လာၾကပါတယ္လို႔ အေျဖထြက္ပါမယ္။

(၄) လူစည္းစိမ္၊ နတ္စည္းစိမ္တုိ႔ထက္ ထူးကဲသာလြန္တဲ့ ျဗဟၼာ့စည္းစိမ္ကို ရွာေဖြဖုိ႔ ေရာက္လာ ၾကပါတယ္လို႔ ေျဖၾကပါလိမ့္မယ္။

ယခုပစၥဳပၸန္ ေလာကီစီးပြားအတြက္..

၁။ ဥ႒ာနသမၸဒါ = ထၾကြလံု႔လ ၀ိရိယရွိျခင္း။

၂။ အာရကၡသမၸဒါ = ရွာေဖြလို႔ ရရွိသမွ် ဥစၥာပစၥည္းတုိ႔ုိကို ေကာင္းစြာ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ ျခင္း။

၃။ ကလ်ာဏမိတၱ = မိတ္ေကာင္း၊ ေဆြေကာင္းမ်ားရွိျခင္း။

၄။ သမဇီ၀ိတာ = အ၀င္ႏွင့္ အထြက္ မွ်တေအာင္သံုးစြဲျခင္း၊ ဆုိတဲ့ သမၸဒါတရား ေလးပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေအာင္ တရားသျဖင့္ လုပ္ရပါတယ္။

တမလြန္ေလာကမွာ လူ႔စီးပြား၊ နတ္စီးပြားေတြကို ရရွိေရးအတြက္ `ဒါန´`သီလ´ေတြႏွင့္ ရင္းႏွီးရပါလိမ့္မယ္။

ျဗဟၼာ့စည္းစိမ္အတြက္ `မဟဂၢဳတ္´ ကုသိုလ္ဆုိတဲ့ သမထတရားေတြႏွင့္ ရင္းႏွီးရပါလိမ့္မယ္။

လူ၊ နတ္စည္းစိမ္ကုိ ရေစတဲ့ ဒါန၊ သီလႏွင့္ ျဗဟၼာ႔စည္းစိမ္ကုိ ရေစတတ္တဲ့ `သမထ´ တရားေတြကုိ `စရဏမ်ိဳးေစ့´ လို႔ေခၚပါတယ္။
စရဏမ်ိဳးေစ့ ေတြဟာ ၃၁ဘံုဆုိတဲ့ သံသရာမွ ထြက္ေျမာက္ေအာင္ တုိက္ရိုက္ အက်ိဳးမျပဳႏိုင္ၾကပါ။ အေထာက္အပံ့သာျဖစ္လို႔ `ေလာကီကုသိုလ္´ လို႔ေခၚရပါတယ္။ ထုိေလာကီတရား ဆုိတဲ့ `စရဏ´ မ်ိဳးေစ့ေတြဟာ ေလာကဓံ မုန္တုိင္းမွာ ေျပးလႊားေနၾကရတဲ့ သံသရာခရီးသည္မ်ား အဖုိ႔ ျဖစ္ေလရာရာဘ၀မွာ မ်က္ႏွာပန္းလွလွ အထက္တန္းက်က် စား၊ ၀တ္၊ ေနေရးအတြက္ မ်ားစြာပင္ ေက်းဇူးျပဳၾကပါတယ္။ ဥပမာ။ ရထားစီးရာမွာ ရိုးရိုးတန္းစီးတဲ့ လူဆင္းရဲတုိ႔မွာ ၾကပ္တည္းၿငိဳျငင္စြာနဲ႔ ခရီးသြားၾကရပါတယ္။ အထက္တန္းစီးႏိုင္တဲ့ လူခ်မ္းသာေတြကေတာ့ သက္သာေခ်ာင္ခ်ိစြာ ခရီးသြားႏိုင္ၾကပါတယ္။ ထုိနည္းတူ `စရဏမ်ိဳးေစ့´နည္းတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြမွာ အဆင့္အတန္း နိမ့္ၿပီး၊ ဆင္းရဲမြဲေတလ်က္ ဘ၀သံသရာကို လည္ၾကရပါတယ္။

`စရဏမ်ိဳးေစ့´ဖြံ႕ၿဖိဳးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြက်ေတာ့ ျဖစ္ေလရာ ဘ၀မွာ အဆင့္အတန္းျမင့္စြာ သြား၊ လာ၊ ေနထုိင္ႏိုင္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ `ဒိ႒ိ´ (မွားယြင္းစြာသိျမင္မႈ) ႏွင့္ `၀ိစိကိစၧာ´ (ဘုရား၊ တရား တုိ႔၌ ယံုမွား သံသယရွိမႈ) မျပဳတ္ေသးတဲ့ ေလာကီကုသိုလ္ပိုင္ရွင္ ပုထုဇဥ္ေတြဟာ ကုသိုလ္အရွိန္ကုန္တာနဲ႔ အပါယ္ဘံုေတြကို ေလ်ာက်ၾကရပါတယ္။ ထို႔ေၾကာင့္ `ငရဲ၊ တိရစာၧန္၊ ၿပိႆာ၊ အသူရကာယ္ဆုိတဲ့ အပါယ္ေလးဘံု တုိ႔ဟာ ဒိ႒ိႏွင့္ ၀ိစိကိစၧာ မျပဳတ္ေသးတဲ့ ပုထုဇဥ္ တုိ႔၏ ဇာတိခ်က္ေၾကြ၊ အၿမဲေနထိုင္ရာ အိမ္ႏွင့္တူပါတယ္´ လို႔ ဆုိၾကပါတယ္။

ထုိ႔အတြက္ေၾကာင့္ ေလာကသို႔ က်ေနာ္တုိ႔ ဘာကိစၥႏွင့္လာၾကပါသလဲ..? ဆုိတဲ့ ေမးခြန္း ေျဖရာမွာ `ဒါန၊ သီလ၊ သမထ ဆုိတဲ့ စရဏ ကုသိုလ္ကို ရွာဖုိ႔လာၾကပါတယ္´ လို႔ေျဖရင္ မျပည့္စံုေသးပါဘူး။ `၀ိဇၨာဆုိတဲ့ ေလာကုတၱရာ ကုသိုလ္ကို အဓိကထားၿပီး ရွာရန္ လာၾကပါတယ္´ လို႔ ေျဖဆုိမွသာ မွန္ကန္ျပည့္စံုပါလိမ့္မယ္။ `ေလာကုတၱရာ´ ဆုိတဲ့ စကားကို `ေလာက+ ဥတၱရ´ လို႔ပုဒ္ခြဲရပါတယ္။ ေလာကဆုိတာ `ကာမဘံု (လူ၊ နတ္ျပည္ ၆ထပ္)၊ ရူပဘံု (ရုပ္နာမ္ရွိေသာ ျဗဟၼာဘံု (၁၆) ဘံု)၊ အရူပ (ရုပ္မရွိေသာ ျဗဟၼာဘံု (၄) ဘံု)၊ စတဲ့ေလာက သံုးပါးကို ဆုိလိုပါတယ္။ ဥတၱရ ဆုိတာက `ထြက္ေျမာက္ျခင္း´ လို႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ထုိစကားႏွစ္လံုး ေပါင္းစပ္လိုက္ေတာ့ `ေလာကသံုးပါး´မွ ကၽြတ္လြတ္ ထြက္ေျမာက္ျခင္းလို႔ ဆုိလိုပါတယ္။ ထုိေလာကမွ ထြက္ေျမာက္ ကၽြတ္လြတ္တဲ့ ေလာကုတၱရာ တရားတုိ႔မွာ.. မဂ္ေလးပါ၊ ဖုိလ္ေလးပါ၊ နိဗၺာန္ ဆုိၿပီး (၉) ပါးရွိပါတယ္။ ထုိတရား (၉)ပါးကို ႏႈတ္ပယ္ၿပီး က်န္တဲ့ တရားဟူသမွ်က ေလာကီတရားေတြသာ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ေလာကုတၱရာ တရားတုိ႔ကိုလည္း ဗုဒၶ၏ သာသနာေတာ္တြင္းႏွင့္ ၾကံဳၾကိဳက္မွသာ ရွာေဖြႏိုင္ပါတယ္။ ယခု သာသနာေတာ္ႏွင့္ ၾကံဳေနပါၿပီ `ၾကိဳက္ဖုိ႔သာ´ လိုပါေတာ့တယ္။
ပ်မ္းမွ်အားျဖင့္ ယခုေခတ္သက္တမ္း ၇၅ႏွစ္ ထားၾကပါစုိ႔။ ၂၅ ႏွစ္ေက်ာ္ရင္ ဒုတိယအရြယ္ထဲ ေရာက္ေနၾကပါၿပီ။ ဘယ္လိုတရားေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးၿပီးေတာ့ ကုန္လြန္ခဲ့တယ္ ဆုိတာ မိမိတို႔ ကိုယ္တိုင္ အသိဆံုးပါ။ ဘာလိုပင္ ျဖစ္ေနပါေစ.. လြန္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြဟာ ယခုစာဖတ္ေနသူႏွင့္ ဘာမွ မသက္ဆုိင္ေတာ့ပါ။ ေသမည့္ဘက္ကို တစ တစ နီးကပ္လာၿပီျဖစ္လို႔ အသက္သည္ `ၾကီးလာၿပီ´ လို႔မဆုိထုိက္ပဲ၊ `ငယ္၍ ငယ္၍၊ ေလ်ာ့ေလ်ာ့ လာၿပီ´၊ ေသဘက္သို႔ နီးကပ္၍ လာၿပီလို႔ ဆုိလွ်င္ ပိုၿပီးမွန္ပါလိမ့္မယ္။ တုိေတာင္းလွတဲ့ အခ်ိန္အတြင္းမွာ `၀ိဇၨာ´ဆုိတဲ့ ေလာကုတၱရာ ကုသိုလ္ကို မရွာၾကပဲ၊ စရဏ ဆုိတဲ့ ေလာကီ ကုသိုလ္ေတြႏွင့္သာ တင္းတိမ္၊ ေရာင့္ရဲ ေနခဲ့ၾကရင္ေတာ့ ဇာတိခ်က္ေၾကြ အပါယ္ေလးဘံုသို႔ ျပန္ၾကရပါလိမ့္မယ္။

ဤသို႔ျဖင့္ `၀ိသာခါ၊ သာမာ၀တီ၊ ခုဇၨဳတၱရာ၊ အနာထပိဏ္´စတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြလို လူ၀တ္ႏွင့္ပင္ `၀ိဇၨာမ်ိဳး´ ကုသိုလ္လို႔ ဆုိတဲ့ `၀ိပႆနာ´တရား ကုိ အိုျခင္း၊ နာျခင္း၊ ေသျခင္းေဘးေတြက မဦးခင္ ႀကိဳတင္ ၾကိဳးစား အားထုတ္ၾကပါရန္ ေရးသား ဒါနျပဳလိုက္ရပါတယ္။



“ဗုဒၶဘာသာ ႏွင့္ ေဗဒင္၊ နကၡတ္”

“နကၡတၱံ ပဋိမာေနႏၲံ၊ အေတၳာ ဗာလံ ဥပစၥဂါ။

အေတၳာ အတၳႆ နကၡတၱံ၊ ကိ ံ ကရိႆႏိၲ တာရကာတိ။”

နကၡတ္ေကာင္းကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနေသာ လူမိုက္ကို ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာမ်ားက လြန္ေျမာက္သြားၾကသည္။ ေကာင္းေသာအလုပ္ကို စလုပ္ေသာေန႔သည္ပင္ ေကာင္းေသာ နကၡတ္ျဖစ္၏။ ေကာင္းကင္မွာ သြားေနေသာ နကၡတ္မ်ားသည္ အဘယ္အက်ိဳးစီးပြားမွ ၿပီးေျမာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးႏိုင္မည္ မဟုတ္။

(ဧကနိပါတ္၊ နကၡတၱဇာတက၊ န၀မဇာတက (၁)၊ စာမ်က္ႏွာ(၁၂) )။


က်ေနာ္တုိ႔ေတြသည္ ဘာသာတရားအရေျပာရရင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ဆုိတာ ျမတ္ဗုဒၶ၏ အဆံုးအမေတြကို လိုက္နာက်င့္ၾကံတဲ့သူလို႔ အ႐ိုးရွင္းဆံုး ေျပာလို႔ရပါ တယ္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ တစ္ေယာက္သည္ အေျခခံအားျဖင့္ ကံႏွင့္ ကံ၏ အက်ိဳးကို ယံုၾကည္ရပါမယ္။ အဲဒီလို ယံုၾကည္လိုက္တာကို ကမၼႆကတ သမာဒိ႒ိဉာဏ္ ရွိတယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။



ဗုဒၶဘာသာ၀င္ တစ္ေယာက္ဟာ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာသည္သာ ကိုးကြယ္အားထားရာ အမွန္လို႔ ရြတ္ဆုိေနၿပီးေတာ့ အျခားေသာ ေလာကီပညာရပ္ေတြ အေပၚမွာ အားထားရာအေနျဖင့္ လုပ္ေဆာင္လာၾကသည္မွာ မသင့္ေတာ္ပါ။ ဘာလို႔ဒီလိုေတြ ျဖစ္လာၾကလဲ စမ္းစစ္ၾကည့္ရင္ ကံ၊ ကံ၏ အက်ိဳးအေပၚမွာ ယံုၾကည္ခ်က္ အားနည္မႈ၊ ေလာကီေရးရာ လတ္တေလာ အဆင္ေျပခ်င္မႈ ေတြကိုေတာင့္တ၊ မက္ေမာတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္လို႔ သံုးသပ္မိပါတယ္။ လူဆိုတာ ကိုယ့္ယံုၾကည္ ခ်က္နဲ႔ ကိုယ္လုပ္ေဆာင္တာျဖစ္လို႔ မိမိတုိ႔ အားထားခ်င္ရာေတြကုိ လုပ္ေဆာင္ၾကတာ အျပစ္ဆုိျခင္း မဟုတ္ပါဘူး။ အမွား၊ အမွန္ေသခ်ာ ခြဲျခား သိေစခ်င္တာပါ။ ေဗဒင္၊ နတ္၊ ဘိုးေတာ္၊ မယ္ေတာ္၊ နကၡတ္ေတြ အေပၚမွာ ယံုၾကည္မႈ၊ အားထားရာတစ္ခုလို႔ ထင္မွတ္ေနျခင္းေတြသည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ လံုး၀ မသင့္ေတာ္ပါဘူး။ ထုိအရာေတြကို ကိုးကြယ္အားထားလို႔ လက္ရွိအေျခမွာ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး အဆင္ေျပေကာင္း ေျပပါလိမ့္မယ္။ သို႔ေသာ္ အပါယ္သံသရာကို မက်ဘူးလို႔ ဗုဒၶ၊ ဓမၼ၊ သံဃ မွတပါး အျခားေသာ ကိုးကြယ္မႈမ်ားသည္ အာမခံခ်က္ မရွိပါဘူး။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ သာသနာေတာ္ႏွင့္ ေတြ႕ၾကံဳၿပီး တရားေတြနာၾကား က်င့္ၾကံႏိုင္တဲ့ ယခုလို အခ်ိန္အခါမွာမွ တရားေတြ မက်င့္ၾကံ၊ မလိုက္နာၾကဘူးရွိရင္ လူျဖစ္႐ႈံး ရပါမယ္။ သံသရာ တေလ်ာက္လံုးက ပါလာတဲ့ အမွားေတြကို စြန္႔လြတ္ဖုိ႔ အခ်ိန္တန္ပါၿပီ။ ေလာကသတၱ၀ါေတြ ေကာင္းက်ိဳးအတြက္ ပါရမီေတြ ျဖည့္က်င့္ခဲ့ရတဲ့ ဘုရားရွင္၏ ေက်းဇူးတရားေတြ၊ ဘုရားရွင္ ေဖာ္ထုတ္ေဟာခဲ့တဲ့ တရားေတြ၏ ေက်းဇူးေတြ၊ ထုိတရားေတြကုိ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ ေဟာၾကားဆံုးမခဲ့တဲ့ ဆရာေတာ္ၾကီးေတြ၏ ေက်းဇူးတရားေတြကို သိတတ္ၾကရပါမယ္။ အခ်ိဳ႕ေသာသူေတြ လုပ္တတ္တာေလးေတြ ေျပာပါမယ္။ မိမိတုိ႔ ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္ႏွင့္ စဥ္းစားဆံုး ျဖတ္ျဖစ္ၿပီးမွ လက္ခံၾကပါ။ ေဗဒင္ဆရာက ယၾတာေခ်ခိုင္းလို႔ ဘုရားမွာ အေမြးတုိင္၊ ဆီမီးပူေဇာ္ ၾကတယ္။ ဘုရားကို ကိုးကြယ္ပူေဇာ္မႈသည္ သက္ရွိထင္ရွား ရွိသလို ႏွလံုးသြင္းၿပီး ကိုးကြယ္ရတယ္ဆုိတာ သိႏွင့္ၿပီးသားပါ။ ဘုရားေရွ႕မွာ အေမြးတုိင္ေတြ၊ ဖေယာင္း တိုင္ေတြ စုၿပီး ထြန္းညွိပူေဇာ္တာ မသင့္ေတာ္ပါဘူး။ ကုိယ့္ေရွ႕မွာေတာင္ အေမႊးတုိင္ ၅တုိင္ေလာက္ထြန္းၿပီး ေနၾကည့္ႏိုင္ပါ႔မလား။ ဆရာေတာ္အရွင္ဆႏၵာဓိက စာအုပ္မွာေတာ့ ဘုရားကို ေညွာ္တိုက္ေနၾကတာပါ လို႔ေရးထားပါတယ္။ ေဗဒင္ဆရာက သက္ေစ့ ေရသပၸါယ္ရမယ္ ဆုိေတာ့ ဘုရားရွင္ကို ေဆာင္းတြင္းျဖစ္ေနပေစ ေခါင္းကေန ေရေလာင္းတတ္ၾကပါတယ္။ ေပါက္ေျမာက္ေအာင္လို႔ ေပါက္ပန္းလွဴခိုင္းတယ္။ အၾကံအစည္ ေအာင္ဖို႔ ၾကံစည္းလွဴခိုင္းတယ္။ အရာရာေအာင္ဖုိ႔ အေ၀ရာညႊန္႔ လွဴခိုင္းပါတယ္။ ဒီလိုခိုင္းတုိင္း လုပ္ရင္ေတာ့ မသင့္ေတာ္ပါ။ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ ပုတီးစိပ္ရာမွာလည္း မိမိႏွစ္သက္တဲ့ အေခါက္ေရကို စိပ္လို႔ရပါတယ္။ ဘယ္ႏွေခါက္စိပ္ရမယ္၊ ဘယ္ဂုဏ္ေတာ္ပြားရမယ္ ဆုိတာ ေထရ၀ါဒမွာ ကန္႔သတ္ခ်က္မရွိပါ။ လူေတြက က်ဥ္းၾကပ္ေအာင္ ကန္႔သတ္ေနၾကတာပါ။ ရက္ရာဇာေန႔မွာ သူတပါးအသက္ သတ္လည္း အကုသိုလ္ျဖစ္တယ္။ ျပႆဒါးေန႔မွာ ဥပုသ္ေစာင့္လည္း သီလကုသိုလ္ရတာပါပဲ။ ဒီေတာ့ အခ်ိန္ေတြ၊ ေန႔ရက္ေတြက ပဓာန မက်ဘူးဆုိတာ သိသာပါတယ္။ ဘုရားရွင္ေဟာခဲ့တဲ့ ပုဗၺာဏွသုတ္ဟာ ကိုယ္၊ ႏႈတ္၊ စိတ္ (၃)ပါးကို ေကာင္းမြန္ျမင္႔ျမတ္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနထိုင္လွ်င္ အခ်ိန္တိုင္းဟာ ေကာင္းေသာနကၡတ္၊ ေကာင္းေသာ နိမိတ္မ်ားသာ ျဖစ္ေနမည္႔အေၾကာင္း ရတနာ (၃)ပါးကို အေျခခံတိုင္တည္ သစၥာ တရားကို ေဖာ္က်ဴးတဲ႔ သုတ္ေတာ္ ျဖစ္ပါတယ္။

ေဗဒင္ပညာဆုိတာ တုိက္ရိုက္ေတာ့ သာသနာကို မထိခိုက္သလိုပါ။ မည္သည့္ ေဗဒင္ဆရာမွ သူမ်ားအသက္သတ္ရမယ္လို႔ ယၾတာမေပးပါဘူး။ သူတပါး ပစၥည္းခိုးၿပီး စားရမယ္လို႔လည္း မေျပာၾကပါဘူး။ ဘုရားကုိ ဘယ္လိုပူေဇာ္ရမယ္။ ဘာေတြလွဴရမယ္ စသျဖင့္သာ ေျပာၾကတာပါ။ ေဗဒင္နဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီးေတာ့ ကခ်င္ျပည္နယ္၊ နမၼားၿမိဳ႕၊ မဂၤလာရာမေက်ာင္း ဆရာေတာ္ဦးဉာဏ က ယခုလို ေရးသားထားပါတယ္။ “ေဗဒင္က ရက္ရာဇာႏွင့္ ျပႆဒါးကို ပဓာန ထားသကြဲ႔။ ျမတ္စြာဘုရားက ကုသိုလ္ႏွင့္ အကုသိုလ္ကို ပဓာန ထားသကြဲ႔။ ေဗဒင္က မဟာဘုတ္ေလးပါး ပဓာနထား၍ ထူသကြဲ႔။ ျမတ္စြာဘုရားက သမၸတၱိေလးပါးကို အဓိကထား၍ ထူသကြဲ႔။ ျမတ္စြာ ဘုရားနဲ႔ဆန္႔က်င္တာကို ယုံလွ်င္ ဘုရား၊ တရား မယံုရာ က်တာေပါ႔။” အင္မတန္ သတိျပဳ သင့္ပါတယ္။


က်ေနာ္ကိုယ္တုိင္လည္း မဟာဘုတ္ထူတာ၊ နာမည္ေပးနည္း ( ယခင္က ခင္ႀကီးေဖ်ာ္နည္း၊ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ မင္းသိခၤတုိ႔ သံုးၾကတယ္)၊ လက္မွတ္ထုိးတာ၊ လကၡဏာပညာ၊ အိမ္ေထာင္ဖက္ေရြးနည္း၊ ( ဓမၼေသာက အင္း၀ရာဇာ။ ဥႆာစိန္ပန္း ဒန္းလွကိုရွာ စတဲ့ လကၤာ ေလးေတြနဲ႔ပါ) စသျဖင့္ ေလ့လာခဲ့ဖူးပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီပညာေတြဆုိတာ ေဟာသူက မကြ်မ္းက်င္လို႔ ျဖစ္ေစ၊ က်က္မွတ္ထားတာ၊ တြက္ခ်က္တာေတြ၊ ဆံုးျဖတ္တာေတြ မွားလို႔ျဖစ္ေစ လြဲႏိုင္ပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခ်က္က အေဟာခံရသူကိုယ္တိုင္ရဲ႕ ျပဳမူေဆာင္ရြက္ခ်က္ ေတြေၾကာင္႔လဲ လြဲႏိုင္ပါတယ္။ ေဗဒင္ေမးတဲ့သူက ေကာင္းမႈ ေတြလုပ္ျပီး မေကာင္းကံေတြကို တားႏိုင္တာေၾကာင္႔လဲ မွားသြားတတ္ပါတယ္။ ဤေနရာမွာ ဆရာေတာ္အရွင္ဇ၀န ေရးသားေသာ စာအုပ္ထဲမွ ထုတ္ႏႈတ္ တင္ျပပါမယ္။ နာမည္ႀကီး ေဗဒင္ဆရာတစ္ေယာက္က စာခ်ဘုန္းႀကီးတပါး၏ ဇာတာကို ၾကည့္ၿပီး အရွင္ဘုရားမွာ ခႏၶာပ်က္ကိန္းရွိေနပါတယ္။ ယၾတာမေခ်လို႔ မရပါဘူးလို႔ ေလွ်ာက္ထားရာ တပည့္စာသင္သား သံဃာေတြက တုန္လႈပ္ေသာ္လည္း စာခ်ဘုန္းႀကီးကေတာ့ တုန္လႈပ္ေျခာက္ခ်ားျခင္း မရွိပါဘူး။ ေအးျမၾကည္လင္တဲ့ မ်က္ႏွာက တစ္ခ်က္ေလးမွ ပ်က္သြားျခင္းမရွိ၊ ပကတိအတုိင္းပါပဲ။ တပည့္မ်ားေရာ၊ ေဗဒင္ဆရာေရာ ဆရာေတာ္ေျပာမည့္ စကားကို နားေထာင္ေနၾကပါတယ္။ စာခ် ဘုန္းၾကီးထံမွ စကားသံအခ်ိဳ႕ ထြက္လာပါတယ္။ “ဒကာႀကီး အခုလိုေဟာၾကားသတိေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဦးပဥၥင္းအတြက္ေတာ့ ကိစၥမရွိပါဘူး”။ ထုိစကားကို ေဗဒင္ဆရာ က မၾကိဳက္ပါ။ သူ႔ပညာကို မယံုၾကည္ေသာေၾကာင့္လို႔ ယူဆပါတယ္။ ထုိမေက်နပ္တဲ့စိတ္က မေျပျပစ္တဲ့ စကားေတြေျပာပါတယ္။ “အရွင္ဘုရား.. တပည့္ေတာ္ေျပာတဲ့အတုိင္း ယၾတာမေခ်ဘဲ ေနရဲေနၾကည့္ပါ။ အခုႏွစ္ ၁၃၅၃ ခုႏွစ္၊ တန္ေဆာင္မုန္း၊ နတ္ေတာ္၊ ျပာသို၊ တပိုတြဲေလးလ အတြင္းမွာ ခႏၶာပ်က္ရင္ပ်က္၊ မပ်က္ရင္လည္း ေသေလာက္နီးပါး ေရာဂါကို ခံစားရမယ္၊ အကယ္၍ တပည့္ေတာ္ ေျပာတဲ့အတိုင္း မျဖစ္ဘူးဆုိရင္ တပည့္ေတာ္တုိ႔ ေဗဒင္က်မ္းေတြ အကုန္မီး႐ိႈ႕ပစ္မယ္”။ လူတစ္ေယာက္၏ ေကာင္းက်ိဳးဆုိးက်ိဳးကို ကံတရားထက္ ဂဏန္းသခ်ၤာမ်ားက ပို၍ ဖန္တီးႏိုင္သည္ဟု ယူဆလိုက္လွ်င္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မပီသႏိုင္ေတာ့ပါ။ ေဗဒင္ဆရာက သူေျပာခ်င္တာ ေျပာၿပီး ျပန္သြားပါတယ္။ ေဗဒင္ဆရာ၏ အတိအက်ေဟာခ်က္ေၾကာင့္ တပည့္မ်ားက စိုးရိမ္သျဖင့္ ယၾတာေခ်ဖုိ႔ အတင္းအၾကပ္ေလွ်ာက္ထားရာ စာခ်ဘုန္းႀကီးက “ငါအၿမဲတမ္း ယၾတာ ေခ်ေနတာ မင္းတုိ႔ မေတြ႕ၾကဖူးလား” ျပန္ေမးေတာ့ တပည့္မ်ားက “ေတြ႕ပါတယ္ဘုရား” ဟု ေလွ်ာက္ကာ ျပန္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အခ်ိန္ေတြကုန္လြန္ၿပီး ဆရာေတာ္ကား ဘာေရာဂါ အသက္ေဘးမွ မျဖစ္ပဲ၊ စာခ်ဘုန္းႀကီးဘ၀မွ ေက်ာင္းထုိင္ဘုန္းႀကီး ဘ၀သို႔ပင္ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ထုိအခါမွ ေဗဒင္ဆရာ ေဟာခဲ့သလို အဘယ့္ေၾကာင့္ အသက္အႏၲရာယ္ မျဖစ္ရေၾကာင္း ေဟာၾကားပါတယ္။ အတုိခ်ံဳ႕ ေျပာရရင္ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ ကုသိုလ္ကံေတြကို ဆရာေတာ္က ယခင္ကတည္းက ေန႔စဥ္ျပဳလုပ္ခဲ့ျခင္း၊ ေကာင္းမႈေတြနဲ႔ ထံုမႊမ္းေနလာခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဗဒင္ပညာရွင္ေတြဆုိတာ ပုထုဇဥ္ေတြပဲ။ အဲဒီေတာ့ အမွားဆုိတာ ဘယ္ကင္းပါ႔မလဲ။ ေဗဒင္၊ နကၡတ္ပညာဆိုတာ ေကာင္းက်ိဳးဆုိးက်ိဳးကုိ ၾကိဳတင္သိႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့ ေလာကီပညာ တစ္ခုပါ။ ဒါေပမဲ့ လိမ္းေဆးကို စားေဆးအျဖစ္ သံုးလိုက္ရင္ အသက္အႏၲရာယ္ ျဖစ္ႏိုင္သလို ဒီၿဂိဳလ္ထဲေရာက္ေနလို႔သာ ဒီလိုျဖစ္ရတာ၊ အတိတ္ကံ ပစၥဳပၸန္ကံနဲ႔ ဘာမွမဆုိင္ဘူးလို႔ ယူဆလိုက္ ရင္ေတာ့ ဗုဒၶ၀ါဒကို ဖ်က္ဆီးတဲ့ အဓိကအႏၲရာယ္ႀကီး ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္။ ဘုရားေလာင္း ေမြးဖြားစဥ္က ဘုရားျဖစ္မယ္ဆုိၿပီး လက္ညိဳးတစ္ေခ်ာင္းတည္း ေထာင္ခဲ့တဲ့ ေကာ႑ညပုဏၰားေတာင္ ဘုရားေလာင္းက ဒုကၠရစရိယ မက်င္႔ေတာ႔ဘဲ အစားအစာလဲ ျပန္စားေရာ ဘုရားမျဖစ္ေတာ႔ပါဘူးလို႔ ျပန္ျပီး ယံုၾကည္သြားလို႔ ပဥၥ၀ဂၢီ (၅)ပါးလံုး ဘုရားေလာင္းကို စြန္႔ခဲ႔ၾကတာပဲ။ ဘုရားျဖစ္ျပီး ဓမၼစၾကာတရား ျပန္လာေဟာေတာ႔မွ ဘုရားျဖစ္ၿပီဆုိတာ သိၾကတာပါ။ ဒီေတာ့ သာမန္ လကၡဏာ၊ ေဗဒင္ ပညာမွာ မုခ်မွန္ပါမယ္လို႔ ေျပာလို႔မရႏိုင္ပါဘူး။

ဤသို႔ျဖင့္ ဒီပညာေတြဟာ ေလးစားစရာ၊ စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ တိတိက်က် ေဟာႏိုင္၊ ေျပာႏိုင္တာေတြ ရွိသလို၊ ကာယကံရွင္ကလဲ ျပန္ျပီးျပဳျပင္ႏိုင္ေၾကာင္း ေသခ်ာေနပါ တယ္။ ဒီေတာ႔ ဆရာေတာ္ အရွင္ဇ၀န ေျပာသလို ေျပာရရင္ လိမ္းေဆးအျဖစ္ပဲ သံုးသင္႔တဲ႔ ေဆး ကို ေသာက္ရင္ ျပႆနာ အၾကီးအက်ယ္တတ္ပါမယ္။

ဒါ႔ေၾကာင္႔ ပညာတစ္ရပ္အေနနဲ႔ သံုးခ်င္သံုးႏိုင္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ကိုးကြယ္အားထားရာ အစစ္ျဖစ္တဲ့ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ တုိ႔ထက္ ပိုၿပီး အေလးျမတ္ျပဳရင္ေတာ့ မသင့္ေတာ္ပါ။ အမွားႏွင့္ အမွန္၊ အတုႏွင့္ အစစ္ ကြဲျပားဟန္ကို ပိုင္းျခားသိျမင္ၿပီး စစ္မွန္ေသာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား ျဖစ္ၾကပါေစ။