ျပန္လည္ႏုိးထေသာေန႔

မထင္မွတ္ပဲ ဘေလာ့ ျပန္လည္ဖြင့္လို႔ရပါၿပီ။ နည္းလမ္းရွာေဖြေပးပါေသာ မေမဟန္ ႏွင့္ အန္တီသစၥာအလင္း တုိ႔ ေက်းဇူးေၾကာင့္ပါ။ အရင္က ဘေလာ့ဆုိတာ ကုိယ္ပုိင္အိမ္ေလး တစ္ခုလို။ အခုေတာ့ ဒီေနရာေလးေတြက လူသူအေရာက္အေပါက္နည္းခဲ့ၾကပါၿပီ။ တုိးတက္လာတဲ့ နည္းပညာနဲ႔အတူ လူမႈကြန္ယက္မွာ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြ ပုိမိုလြယ္ကူ လ်င္ျမန္စြာ သိႏုိင္ၾကပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ မိမိကုိယ္တုိင္ ဖန္တီတည္ေဆာက္ေရးသားရတဲ့ ဘေလာ့ စာမ်က္ႏွာေလးေတြကုိ စာေရးဖူးသူတုိင္း တန္ဖုိးထား တတ္ၾကပါတယ္။ အျပင္မွာ ၾကံဳဆံုတဲ့ အခ်ိန္တုိင္းမွာလည္း တုိ႔ေတြ ဘေလာ့ေရးတုန္းက ဆုိတဲ့ စကားမ်ိဳးနဲ႔ စကား၀ုိင္းဖြဲ႔ျဖစ္ၾကတယ္။ အတိတ္ဆုိတာ ျပန္မရႏုိင္ေတာ့ေပမယ့္ တမ္းတလို႔ ကုသုိလ္အေရးေတြး ႏုိင္ပါေသးတယ္။