အနိစၥ(မၿမဲမရွိျခင္း)

အနိစၥ(မၿမဲမရွိျခင္း)၊ ဒုကၡ(ဆင္းရဲျခင္း)၊ အနတၱ(ငါ၏ခႏၶာကိုယ္မဟုတ္)

အနိစၥဆိုတာ ပရမတၳ(တကယ့္အမွန္တရား)တရား ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ အေရးႀကီးတဲ့ ေဒသနာျဖစ္ေနေတာ့ နားလည္ဖို႔ ခက္ေပမယ့္ နားလည္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ့္တရားလည္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတရားကိုနားလည္သေဘာေပါက္တယ္ဆို ရင္ နားလည္တဲ့အတိုင္းအတာနဲ႔ အညီအမွ် ခ်မ္းသာသုခ ရရွိႏိုင္ပါတယ္။ အနိစၥဆို



တဲ့ စကားဟာ အဓိပၸာယ္ ေလးနက္ေပမယ့္ ျမန္မာေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးၿပီးသား ျဖစ္ပါတယ္။ အနိစၥရဲ့ အေျခခံက်တဲ့ အဓိပၸာယ္ကို သက္ရွိသက္မဲ့ အရာအားလုံး အၿမဲမျပတ္ ျဖစ္လုိက္ခ်ဳပ္လိုက္ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ ေျပာင္းလဲေနျခင္းလို႔ဖြင့္ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ေဖာက္ျပန္ ေျပာင္းလဲ တတ္တဲ့သေဘာ၊ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္လို႔ ျဖစ္ေပၚလာၿပီး အေၾကာင္း မညီညြတ္ ေတာ့ပ်က္သုဥ္းသြားတဲ့အခါ ဘာရယ္လို႔ လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ ျပစရာမရွိ တဲ့သေဘာ၊ အခိုက္အတန္႔သာ တည္ၿမဲေနႏိုင္တဲ့သေဘာ၊ ျဖစ္ၿပီးပ်က္တတ္တဲ့ သေဘာ၊ အခ်ိန္ၾကာၾကာ ျဖစ္တည္မေနႏိုင္တဲ့သေဘာေတြကို အနိစၥလို႔ ေခၚပါ တယ္။ အသက္ရွင္ရာကေန ေသဆုံးသြားတာမ်ဳိး၊ ပစၥည္းတစ္ခု အေကာင္းပကတိ ကေနကြဲပ်က္သြားတာမ်ဳိး အေကာင္းဘက္ကေန အဆိုးဘက္ ေျပာင္းလဲသြားတာ တစ္ခုတည္းကိုပဲ အနိစၥလို႔ေခၚရတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘ၀သစ္ တစ္ခု ေမြးဖြားျဖစ္ တည္လာတာမ်ဳိး၊ အပ်က္ အစီးကို ျပန္လည္ျပင္ဆင္ႏိုင္တာမ်ဳိး ေတြဟာလည္း ေ႐ြ႕ရွားေျပာင္းလဲမႈ အမ်ိဳးအစားေတြ ျဖစ္ေနေတာ့အနိစၥသေဘာေတြပါပဲ။ အရွင္းဆုံး ေျပာရရင္ သက္ရွိသက္မဲ့ အရာရာဟာ အနိစၥပါပဲ။ ဒီသေဘာကိုပဲ ဘုရားရွင္က သေဗၺ သခၤါရာ အနိစၥာ လို႔ ေဟာေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ သခၤါရတရား အားလုံးဟာ အနိစၥ သေဘာေတြျဖစ္တယ္လို႔ဆိုလိုတာပါ။
သခၤါရဆိုတာကေတာ့ အျပဳျပင္ခံတရားေတြ၊ ဖန္တီးထားတဲ့ အရာေတြျဖစ္ ပါတယ္။ ကံတရားက ဖန္တီးလိုက္တဲ့ ဘ၀အမ်ိဳးမ်ဳိးနဲ႔ လူဖန္တီးတဲ့အရာ၊ ဥတုေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အရာေတြဟာ သခၤါရတရားေတြျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတြဟာ အနိစၥတရားေတြသာျဖစ္ပါတယ္။ ကံဖန္တီးတဲ့ ဘ၀ဟာ အၿမဲမျပတ္ ေျပာင္လဲေ႐ြ႕ ရွားေနပါတယ္။ ႏုပ်ိဳရာကေနအိုမင္းလာပါတယ္။ အဆင္ေျပရာကေန အဆင္မေျပ တဲ့ဘက္ ေျပာင္းလဲတာလဲ ရွိပါတယ္။ ငိုရာကေနၿပဳံးရတာလဲရွိပါတယ္။ ဆုံလိုက္ကြဲ လိုက္၊ ေပ်ာ္လိုက္ ငိုလိုက္၊ ေအာင္လိုက္ ႐ႈံးလိုက္ အျမဲပဲေျပာင္းလဲေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာစကားမွာေတာ့ ကြယ္လြန္အနိစၥေရာက္တယ္ဆိုၿပီး အနိစၥကို ေသျခင္းတရားအျဖစ္ပဲ အမ်ားအားျဖင့္ ရည္ညြန္းေလ့ရွိၾကပါတယ္။ (အားလံုကိုမ ေျပာဆုိပါဘူး)။ အနိစၥသေဘာ ကိစၥေခ်ာလို႔လည္း နေဘကာရန္နဲ႔ စာသံပါပါေျပာ ေလ့ရွိၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အနိစၥဆိုတာ ေသျခင္းတရား တစ္ခုတည္းကိုပဲ ဆိုလိုတာ မဟုတ္ဘူးလို႔နားလည္ၾကရပါမယ္။ မတည္ၿမဲတဲ့ အနိစၥ သေဘာကို သိထားတယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ သက္သာရာ ရႏိုင္ပါတယ္။ ကိုယ္ဆင္းရဲ၊ စိတ္ဆင္းရဲ ျဖစ္ရတာဟာ အဆိုးေလာဓံ အဆင္မေျပမႈေတြနဲ႔ၾကံဳေတြ႔ရတဲ့အတြက္ ေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။ အဆိုးေလာကဓံ ဆိုတာဟာလည္း ဘ၀ဖြဲ႔စည္းမႈ အစိတ္ အပိုင္းမ်ားစြာထဲက တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းသာ ျဖစ္ေနေတာ့ သူလည္းအနိစၥပဲ၊ ၾကာရွည္ မတည္ႏိုင္ဘူးလို႔သေဘာပိုက္လိုက္ႏိုင္ရင္ သက္သာရာ ရႏိုင္ပါတယ္။ တစ္မ်ဳိးေျပာ ရရင္ ဒုကၡေရာက္ရတယ္၊ ကိုယ္စိတ္ ဆင္းရဲရတယ္ဆိုတဲ့ (ဒုကၡသစၥာ)ဟာ မသိမႈ (အ၀ိဇၨာ)ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာရတာပါ။
ထို႔ေၾကာင့္ သိမႈ(၀ိဇၨာ) ျဖစ္ေအာင္ေနထုိင္က်င့္ႀကံသြားရပါမယ္။ ယခုစာေရး ေနေသာသူသည္ အၿမဲတမ္း မျပတ္ေရးႏိုင္ေနမည္မဟုတ္ပါ။ စာဖတ္ေနေသာသူ သည္လည္း အၿမဲဖတ္ေနႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။ ထုိသို႔မၿမဲေသာ သေဘာကို ပင္သိေန ရပါမည္။ ထိုသေဘာသည္ပင္ အနိစၥျဖစ္ပါတယ္။ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုကိုတင္ျပ ပါရေစ။ မုန္တိုင္းဒဏ္ေၾကာင့္ ပ်က္စီးသြားရေသာ အရာမ်ား၊ သတၱ၀ါမ်ားသည္ လည္း အနိစၥတရားပင္ျဖစ္ပါတယ္။ ယခုအခ်ိန္မွာ မပ်က္စီးႏိုင္ဘူးဟု ထင္ထား ေသာ္လည္း ပ်က္စီးသြားၾကေသာအခါ မ်ားစြာပူးေဆြးေသာက ေရာက္ၾကရပါ တယ္။ (မိမိတုိ႔သည္လည္း အခ်ိန္မေရြး၊ ေနရာမေရြး ပ်က္စီးသြားႏိုင္သည္ကုိ သတိသံေ၀ဂရၾကပါေစ)။ တကယ္ေတာ့ မိမိသည္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ တရားတုိ႔ေပၚ တြင္ ဉာဏ္ႏွင့္ယွဥ္ေသာ အသိျဖင့္ သိၿပီး၊ ပ်က္စီးသြားေသာ အရာမ်ားေပၚတြင္ တဏွာႏွင့္ ယွဥ္ေသာစိတ္ႏွင့္ ပူေဆြးေသာက မျဖစ္ရန္ အနိစၥတရားကို သိေနဖို႔လို အပ္ပါတယ္။ ဤသို႔ျဖင့္ အနိစၥသဘာ၀ကို ဘာမွမသိလိုက္ဘဲ အနိစၥဒဏ္ခ်က္ကို ဘုမသိဘမသိေခါင္းငုံ႔ခံေနရတာမ်ဳိး၊ ဘ၀အဆက္ဆက္ ဒုကၡသံသရာ လည္ေနရ တာမ်ဳိး မျဖစ္ရေအာင္ဒုကၡဇာတ္သိမ္းသည္အထိ အနိစၥသဘာ၀ကို ကိုယ့္ဥာဏ္အ ေလ်ာက္ သုံးသပ္ဆင္ျခင္သင့္ပါတယ္။ “ဓမၼာသုညာ အေတၱန၀ါ အတၱနေယန၀ါ” ~~ ဓမၼာ= ဓမၼာ႐ံုျဖစ္ပ်က္တရားတုိ႔သည္၊ အေတၱန၀ါ= ငါဟုဆုိအပ္ေသာ အတၱဒိ႒ိမွ လည္းေကာင္း၊ အတၱနေယန၀ါ= ငါ႔ဥစၥာဟုဆုိအပ္ေသာ တဏွာမွ လည္းေကာင္း၊ သုညာ= ဆိတ္သုဥ္းကုန္၏။
(ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ဓမၼေစတီဆရာေတာ္ ဦးေကာသလႅ)