သက္မဲ့တုိ႔ရဲ႕လြတ္လပ္ခြင့္

သက္မဲ့တုိ႔ရဲ႕လြတ္လပ္ခြင့္
မႏၲေလးၿမိဳ႕ မုိးေကာင္းတုိက္က သက္ေတာ္ရွည္ေဒး၀န္းဆရာေတာ္ႀကီးဆုိတာ မႏၲေလးၿမိဳ႕မွာ ရွိတဲ့ ရဟန္း ရွင္လူ တို႔သာမ က ျမန္မာျပည္အရပ္ရပ္မွာ ရွိၾကတဲ့ ပရိယတၱိ သာသနာေတာ္ကုိ မ်က္ျခည္မျပတ္ၾကတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိင္းလိုလို ၾကားသိေလးစားၾကရတဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးပါ။

ဆရာေတာ္ႀကီး ၀ိနည္းေတာ္ကုိ အလြန္ေလးစားတာ၊ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာဂုဏ္ႀကီးမားတာတုိ႔ အျပင္ ပရိယတၱိ သာသနာေတာ္ရဲ႕ အဆင့္အျမင့္ဆံုး စာေမးပြဲႀကီးျဖစ္တဲ့ တိပိဋကဓရေရြးခ်ယ္ေရး စာေမးပြဲႀကီးမွာ မိမိရဲ႕ခႏၶာကုိယ္လႈပ္ရွား ႏုိင္သမွ် ဦးေဆာင္နာယကအျဖစ္ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူခဲ့တာျဖစ္လို႔ ပရိယတၱိနယ္မွာ ေလးစားစံထားျခင္းခံရတဲ့ ဆရာေတာ္ တစ္ပါးျဖစ္ပါတယ္။ ဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔ကုိ ဆံုးမ ၾသ၀ါဒေပးရာမွာလဲ လိုရင္းတုိရွင္းနဲ႔ မွတ္ေလာက္သားေလာက္ေအာင္၊ မျဖစ္မေန လိုက္နာခ်င္လာေအာင္ ဆံုးမညႊန္ၾကားေလ့ရွိတာမို႔ မႏၲေလးမွာ ရွိၾကတဲ့ သာသနာေရး၊ လူမႈေရး စတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြအားလံုးေလာက္ဟာ ဆရာေတာ္ႀကီးထံမွာ ဆံုးမၾသ၀ါဒခံယူေလ့ရွိၾကပါတယ္။

တစ္ခါက လူႀကီးလူငယ္ အေတာ္စံုလင္တဲ့ အဖြဲ႔တစ္စု ဆရာေတာ္ႀကီးထံ ဆံုးမၾသ၀ါဒခံယူဖို႔ ေရာက္လာၾကတယ္။ ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳတဲ့ ဒကာႀကီးက “တပည့္ေတာ္တုိ႔ ဒကာ ဒကာမမ်ားအတြက္ ဘ၀ဒုကၡ၊ လူမႈဒုကၡေတြက လြတ္ေျမာက္ႏုိင္ဖုိ႔ အတြက္ ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ လမ္းညႊန္ဆံုးမၾသ၀ါဒကုိ ခံယူဖို႔ ေရာက္လာၾကတာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း” ေလွ်ာက္ထားတဲ့အခါ ဆရာေတာ္ႀကီးက...

“ေအး... ဒကာတုိ႔ သက္ရွိျဖစ္တဲ့ လူေတြ ဒုကၡအားလံုးက လြတ္ေျမာက္လိုၾကတယ္ဆုိရင္ အဲ့ဒီလူေတြက သက္မဲ့ေတြကုိ အရင္ဆံုးလြတ္လပ္ခြင့္ ေပးၾကဦးကြယ့္” လို႔ မိန္႔ၾကားလိုက္ပါတယ္။ “သက္မဲ့ေတြ လြတ္လပ္ေရးေပးၾက” ဆုိတဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ စကားက အထူးအဆန္းျဖစ္ေနတဲ့ အတြက္ အံ့ၾသထူးဆန္းတဲ့ အမူအယာနဲ႔ ဆရာေတာ္ႀကီးကုိ ေမာ့ၾကည့္ၾကၿပီး...

“ဆရာေတာ္ သက္မဲ့ေတြကုိ ဘယ္လိုမ်ားလြတ္လပ္ခြင့္ ေပးစရာလိုေနပါသလဲ ဘုရား” လို႔ ေလွ်ာက္ထားၾကပါ တယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီးက...

“ဒကာတုိ႔... တုိ႔ ႏုိင္ငံဟာ ဗုဒၶဘာသာထြန္းကားတဲ့ ႏုိင္ငံႀကီးပဲ၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အမ်ားစုႀကီးေနတဲ့ ႏုိင္ငံလဲ ဟုတ္တယ္။ ဒီလိုႏုိင္ငံမ်ိဳးမွာ ဒကာတုိ႔ စဥ္းစားၾကည့္စမ္း၊ လမ္းေဘးမွာ ရွိၾကတဲ့ ေသာက္ေရအုိးစင္ေတြမွာ ေရမႈတ္၊ ေရခြက္ေတြ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနခြင့္ရရဲ႕လား၊ သံႀကိဳးနဲ႔ကုိ အခ်ည္ခံေနရတယ္ဗ်။ ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းကန္ ဘုရားတုိ႔ အလွဴအတန္းတုိ႔ကုိ သြားၾကတဲ့အခါမွာေကာ ဖိနပ္ေတြဟာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ခၽြတ္ထားလို႔ရသလား၊ သံဆန္ခါ အကန္႔အကန္႔ေလးေတြထဲမွာ ထည့္ထားခံရတယ္မုိ႔လား၊ အဲဒီသက္မဲ့ေရမႈတ္ ေရခြက္ေတြ ဖိနပ္ေတြ လြတ္လပ္ခြင့္မရ တာဟာ ဘယ္သူေတြေၾကာင့္လဲ။ သက္ရွိလူေတြေၾကာင့္ မဟုတ္လား။ လူေတြဆုိတာ တျခားဘာသာ၀င္ေတြ မမွတ္လိုက္ နဲ႔။ တုိ႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ သူေတာ္စင္ေတြခ်ည္းသြားၾကတဲ့ အလွဴပြဲေတြ ဘုရားတန္ေဆာင္းေတြမွာကုိ ဖိနပ္ေတြ ဒီအတုိင္းထားလို႔ မရၾကေသးဘူးမုိ႔လား။ အဲဒါေတြ လြတ္လပ္ခြင့္ရေအာင္ အရင္လုပ္ရဦးမွာဗ်။”

“ဒုကၡဆုိတာ ဘယ္လိုဒုကၡမ်ိဳးကပဲ လြတ္ခ်င္လြတ္ခ်င္ အေျခခံအက်ဆံုးက ကိုယ္က်င့္သီလပဲ၊ ကုိယ္က်င့္သီလ မလံုျခံဳရင္ ဘ၀ဒုကၡေတြက လြတ္ေျမာက္ဖုိ႔ မေျပာနဲ႔ ဘ၀လံုျခံဳမႈကုိေတာင္ မရႏုိင္ဘူး။ ဒီလိုအေျခခံက်တဲ့ ကုိယ္က်င့္တရား အရာမွာ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ ထြန္းကားတဲ့ ႏုိင္ငံႀကီးတစ္ႏုိင္ငံ အေနနဲ႔ တျခားတန္ဖုိးရွိတဲ့ ပစၥည္းေတြ မဆုိထားနဲ႔။ ေသာက္ေရအုိးစင္က ေရမႈတ္ ေရခြက္လို ပစၥည္းေလးတစ္ခုေတာင္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ထားလို႔ မရေသးဘူးဆုိတာ တျခားတုိင္း တစ္ပါးသားေတြ ျမင္ရေတြ႔ရရင္ ဘယ္ေလာက္ရွက္စရာေကာင္းလဲ။ ႏုိင္ငံႀကီးသား ျဖစ္ဖို႔ဆုိတာ တုိက္ႀကီး တာႀကီးေတြ ရွိေနရံုနဲ႔ ကမာၻေက်ာ္တဲ့ သူေဌးႀကီးေတြရွိေန႐ံုနဲ႔ ႏုိင္ငံႀကီးလို႔ မေခၚႏုိင္ဘူး။ ကိုယ္က်င့္တရားႀကီးမားတဲ့ လူေတြ ေနမွျဖစ္တာ။ အဲဒီလိုႏုိင္ငံသားကုိမွ ႏုိင္ငံႀကီးသားလို႔ ဆုိႏုိင္မွာဗ်။ ကဲ... ဘယ္ႏွယ္လဲ” လို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ အားလံုးပဲ ေခါင္းငုိက္စုိက္က်သြားၾကပါေတာ့တယ္။

အမွန္ကေတာ့ ဒီအျဖစ္ေတြကုိ ေတြ႔ျမင္ေနၾကရတာ ၾကာလဲ ၾကာပါၿပီ။ တစ္ေနရာတည္းမွာလဲ မဟုတ္ပါဘူး။ အရပ္ေဒသတုိင္း ေနရာတုိင္းလိုလိုမွာ ျဖစ္ေနၾကတာပါ။ လူတို႔ရဲ႕ ကိုယ္က်င့္တရား ခၽြတ္ယြင္းမႈနဲ႔ လူ႔တန္ဖုိးကုိ အေလးမထားမႈေၾကာင့္ သက္မဲ့အရာေတြမွာ လြတ္လပ္မႈမရွိ႐ံုမွ်မက လံုျခံဳမႈကင္းမဲ့တဲ့ အျဖစ္မ်ိဳးေတြ႕ၾကံဳေနရတာေတြလဲ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ လူအမ်ား တည္ခိုးနားေနဖုိ႔ ေဆာက္လုပ္ထားတဲ့ ဇရပ္၊ တန္ေဆာင္းေတြမွာ ကြက္လပ္မက်န္ေအာင္ အယုတၱ အနတၱ (မသင့္ေလ်ာ္၊ အက်ိဳးမရွိ)တဲ့ စာေတြ ေရးသားၾကတာ၊ အုတ္ေရအုိးစင္ေတြမွာ ကြမ္းေသြးမ်ား ေပက်ံေနတာ။ အမ်ားေသာက္တဲ့ ေရအုိးစင္နားမွာ ရြံ႕ရွာဖြယ္ အညစ္အေၾကးႏွပ္၊ သလိပ္ေတြ ေထြးထားၾကတာ၊ စတာ စတာေတြ။

ၿပီးေတာ့ သက္ရွိလူတုိ႔ရဲ႕ စည္းကမ္းမဲ့မႈေၾကာင့္ သက္မဲ့ေတြ အဆဲခံရတာလဲ ရွိေသးတယ္။ လမ္းသြား လမ္းလာ မလြတ္လပ္တဲ့ ေနရာမွာ ရပ္ထားတဲ့ ကား၊ စက္ဘီး၊ လွည္းေတြ အဆဲခံရတာမ်ိဳး။ ရန္အျပဳခံရတာမ်ိဳးလဲ ရွိေသးတယ္။ အိမ္ေရွ႕လမ္းမမွာ ရပ္ထားတဲ့ ၀ါးလွည္းကုိ ညေမွာင္ေမွာင္ ၀င္တုိက္မိလို႔ ၀ါးေတြနဲ႔ လွည္းကုိ ဓါးနဲ႔ လာခုတ္သြားတာမ်ိဳး ေတြ၊ တစ္ခုခုနဲ႔ ၀င္အတုိက္ခံရတာေတြ တျခားအရာ ကိစၥေတြလဲ အမ်ားႀကီးရွိေနၾကဦးမွာပါ။

ဒါေတြအားလံုးဟာ သက္ရွိေတြထဲမွာ အသိဉာဏ္ အႀကီးဆံုးနဲ႔ အယဥ္ေက်းဆံုးျဖစ္တဲ့ လူတုိ႔ရဲ႕ စည္းကမ္းမဲ့မႈ ေၾကာင့္ သက္မဲ့ေတြမွာ ႀကံဳေတြ႕ရတဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြပါပဲ။

ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ဆုိလိုရင္းကေတာ့ သက္မဲ့ေတြမွာ သက္ရွိ(အထူးသျဖင့္ လူ) ေတြေၾကာင့္ ၾကံဳေတြ႕ရတဲ့ ဒီမႏွစ္ၿမိဳ႕စရာေတြ ပေပ်ာက္ေအာင္ လူေတြရဲ႕ ကုိယ္က်င့္တရားေတြကုိ ပထမဦးဆံုး ျပဳျပင္ဖုိ႔ အေရးႀကီးတယ္။ လူေတြမွာ ဒီလို ကုိယ္က်င့္တရားေတြနဲ႔ ျပည့္စံုၾကမယ္။ ယဥ္ေက်းၾကမယ္ဆုိရင္ လူမႈဒုကၡနဲ႔ ဘ၀ဒုကၡအမ်ိဳးမ်ိဳးက လြတ္လပ္ဖုိ႔ အတြက္ အေျခခံ (သီလသိကၡာ) ျပည့္စံုၿပီးျဖစ္လို႔ ရည္မွန္းသမွ် မုခ်ရနုိင္မယ္လို႔ ဆုိလိုတာပါပဲ။

မိမိတို႔ကုိယ္တုိင္ ဆရာေတာ္ႀကီး မိန္႔ၾကားတဲ့ “သက္မဲ့တုိ႔ကို မလြတ္လပ္ေအာင္၊ လံုျခံဳမႈကင္းမဲ့ေအာင္၊ ရန္ျပဳခံရေအာင္ ျပဳလုပ္ေနၾကသူမ်ား” စာရင္းထဲက ကင္းလြတ္ၾကပါရဲ႕လား။ တကယ္လို႔မ်ား ဒီစာရင္းထဲ ပါ၀င္ေနေသးတယ္ ဆုိရင္ ဘာကုိ အရင္လုပ္ၾကမလဲဆုိတာ စဥ္းစားၿပီး အမွန္အကန္ သံုးသက္ဆံုးျဖတ္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ႏုိင္ၾကပါေစ...။



ဓမၼေဘရီ အရွင္၀ိရိယ (ေတာင္စြန္း)


အေစာင့္အေရွာက္နဲ႔ အေႏွာင့္အယွက္

အေစာင့္အေရွာက္နဲ႔ အေႏွာင့္အယွက္

“၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္တုိ႔ စည္းကမ္းဥပေဒတုိ႔ ဆုိတာ ေအးေအးေနခ်င္သူအတြက္ အေကာင္းဆံုး အေစာင့္အေရွာက္ပဲ၊ ထုိးထြက္ခ်င္သူ အတြက္ေတာ့ အေႏွာင့္အယွက္ေပါ့”

ေတာင္ၿမိဳ႕ည၀ါအေက်ာ္ တူေမာင္းဆရာေတာ္ ေတာင္ၿမိဳ႕လို႔ ေခၚတဲ့ အမရပူရၿမိဳ႕ တူေမာင္းတုိက္ နာယက၊ ည၀ါအေက်ာ္ ဆရာေတာ္ႀကီး ဘဒၵႏၲနႏၵိယ ရွိစဥ္က သံဃာ့ဥပုသ္ျပဳအၿပီးမွာ ေပးေလ့ရွိတဲ့ ၾသ၀ါဒ စကားပါ။ ဆရာေတာ္ႀကီး ဆက္လက္မိန္႔ၾကားတာက-

“သစ္ပင္ေတြမွာ မလိုအပ္တဲ့ ကုိင္းေသး ကုိင္းမႊား အရႈပ္အေထြးေတြ ရွင္းပစ္မွ ပင္လံုးေပၚလာတယ္။ ဒီအပင္မ်ိဳးမွ ပင္စည္လဲ ေျဖာင့္ အႏွစ္လဲ ျပည့္လာတာ၊ မလုပ္သင့္ မလုပ္ထုိက္တာေတြကုိ မလုပ္ရဘူးလို႔ ပညတ္ထားတဲ့ သီလ သိကၡာပုဒ္ေတြ ဆုိတာလဲ “လူရုပ္” ေပၚလာေအာင္လို႔ လူ႔အ႐ႈပ္ေတြကုိ ရွင္းေပးေနတာ၊ လူကို ခ်ဳပ္ခ်ယ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီလိုရွင္းပစ္မွ စိတ္ထားလဲ ေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္မယ္။ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာဆုိတဲ့ အႏွစ္ေတြလဲ ျပည့္လာမယ္၊ ဒါကို ၾကပ္ၾကပ္သတိထားၿပီး ေလးစားေစာင့္ထိန္းၾကပါ” တဲ့။

အေသးအမႊားအခြင့္အေရးကုိ အခြင့္ထူးႀကီး ထင္မွတ္ခဲ့လို႔ တကယ့္အခြင့္အထူးႀကီးေတြ လက္လႊတ္ခဲ့ရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္အမ်ားႀကီး ရွိၾကတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားလက္ထပ္ေတာ္က ေဒ၀ဒတ္ဟာ ဒီလိုပုဂိၢဳလ္မ်ိဳးေပါ့။ တစ္ဘ၀စာ လာဘ္လာဘကုိ အခြင့္ထူးမွတ္ၿပီး တပ္မက္ခဲ့ရာက သံဃာသင္းခြဲတဲ့ ကံႀကီးေတြ၊ ဘုရားရွင္ကုိ သတ္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားခဲ့တာေတြေၾကာင့္ ရၿပီးသား အသိဉာဏ္မ်ားလဲ ဆံုး႐ံႈး၊ မဂ္ဖိုလ္နဲ႔လဲ ေ၀းခဲ့႐ံုမက အ၀ီစိအထိ နစ္ခဲ့ရတယ္။

သာတာဂီရိတုိ႔ ေဟမ၀တတို႔လဲ ကႆဖဘုရားရွင္ လက္ထက္က အဓမၼ၀ါဒီရဟန္းေပးတဲ့ လာဘ္ကုိ တပ္မက္မိခဲ့လို႔ ဓမၼ၀ါဒီဘက္က ရပ္တည္မေပးခဲ့တဲ့ အတြက္ မဂ္ဖုိလ္နဲ႔ လြဲၿပီး နတ္ဘီလူးဘ၀ ေရာက္ခဲ့ၾကတာေပါ့။

ကုိယ္က်င့္သီလ ေဖာက္ျပားျခင္း ဆုိတဲ့ လူ႔အ႐ႈပ္အေထြးေတြ ရစ္ပတ္ဖံုးအုပ္ထားလို႔ လူ႐ုပ္ေတာင္ မေပၚၾကသူေတြလဲ ဒုနဲ႔ ေဒးပါပဲ။ ဒီလို ပုဂၢိဳလ္ေတြအတြက္ ဆရာေတာ္ႀကီး မိန္႔ၾကားတဲ့ “လူူ႐ုပ္ေပၚေဆး” ကုိ အသံုးျပဳၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ လူ႐ုပ္ေပၚလာရံု မကဘူး၊ လူ႔အႏွစ္ပါ ျပည့္၀လာမယ္လို႔ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကုိယ္တုိင္က အာမခံခ်က္ အျပည့္ေပးထားတဲ့ ေဆးေတာ္ႀကီးပါ။

လူ႐ုပ္ေပၚၿပီး လူ႔အႏွစ္ျပည့္၀ၾကပါေစ...။

ဓမၼေဘရီ အရွင္၀ိရိယ (ေတာင္စြန္း)