ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ၏ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတုိင္ကား မဂ္ဉာဏ္၊ ဖုိလ္ဉာဏ္ကိုရကာ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳေရးပင္ျဖစ္ပါသည္။ ေလာက၌ ဘုရားပြင့္ေတာ္မူျခင္းကလည္း ၄င္းရည္ရြယ္ခ်က္ေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း စလင္းကန္လယ္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက…
“အုိ…လူမ်ားတို႔၊ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ကိုယ္တုိင္မေတြ႕လိုက္ၾကရ၍ ဘာ၀မ္းနည္းစရာ ရွိသလဲ၊ ယခုအခါ ဓမၼကၡႏၶာဘုရားေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေသး၏။ ကံ၊ ပါရမီရွိလွ်င္ ရလိမ့္ မည္ဟူ၍သာ ေအးစက္စက္ေနၾကလွ်င္ အမ်ားႀကီးနစ္နာၾကလိမ့္မည္။ စာမတက္လို႔၊ ဘာမတက္လို႔လဲ မလုပ္ၾကပါႏွင့္၊ ဆရာေကာင္းႏွင့္ေတြ႕လွ်င္ ရႏိုင္ပါသည္။ သို႔အတြက္ အုိ..လူမ်ားတုိ႔ ယခုအခါ ကံ၊ ပါရမီကို ေမးရန္မလိုပါ။ ရွင္ဘုရင္သားျဖစ္ၿပီး အိမ္ေရွ႕မင္းသားသည္ ရွင္ဘုရင္ျဖစ္ရန္ ေဗဒင္ေမးဖုိ႔မလို။ မုတ္ဆိတ္ပ်ားစြဲသူသည္ တျခားသြားၿပီး ပ်ားဖြတ္ရန္မလို၊ ရန္သူ၀ိုင္းထားခံရသူသည္ ထြက္ေပါက္သိ လ်က္ကနဲ႔ မထြက္ေသာ္ ကံ၊ ပါရမီ ခ်ဖြယ္မရွိ၊ အညစ္အေၾကးလူးသူသည္ ေရစင္ရွိ လွ်က္မေဆးေသာ္ ေရ၌အျပစ္ဆုိဖြယ္ရာမလို၊ မိမိကသာ ဖ်င္းလို႔၊ “အ”လို႔၊ ျဖစ္သည္။ “အ” ေသနည္း ေသတယ္လို႔သာ ဆုိဖြယ္ေကာင္းေတာ့၏။ ေၾကာက္ၾက၊ လန္႔ၾက၊ ထိတ္ၾက။ အုိ..လူမ်ားတုိ႔ သို႕အတြက္ တရားအားထုတ္ၾကပါကုန္ေလာ့။”
ဟူ၍ မဂ္ဉာဏ္ဖုိလ္ဉာဏ္ရေၾကာင္းလမ္းျဖစ္သည့္ ၀ိပႆနာတရားကို အားထုတ္ ၾကရန္ အေရးတႀကီး တုိက္တြန္းေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ မဂ္ဉာဏ္၊ ဖုိလ္ဉာဏ္ရဖုိ႔ အားထုတ္ျခင္းမွာ ရလာေသာ လူ႔ဘ၀အႏွစ္သာရထုတ္ျခင္းတစ္ခုျဖစ္၏။ ထုိကဲ့သို႔ အႏွစ္သာရ ထုတ္ခ်င္လာဖုိ႔ရန္ ေရွးဦးစြာ လူ႔ဘ၀တန္ဖုိး၊ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ရျခင္း၏ တန္ဖုိးတုိ႔ကုိ သိရွိထားသင့္ပါသည္။
လူ႔ဘ၀နည္းတူ ရဖုိ႔ခဲယဥ္းေသာ အရာငါးမ်ိဳးကို အဂၤုတၴိဳရ္ပါဠိေတာ္၌ ျမတ္ဗုဒၶ ေဟာၾကားထားသည္မွာ…
(၁) ဘုရားရွင္ပြင့္ေတာ္မူေသာအခါကုိ ရခဲျခင္း၊
(၂) လူ႔ဘ၀ကို ရခဲျခင္း၊
(၃) သဒၶါတရားရွိေသာ ပုဂၢိဳလ္အျဖစ္ကုိ ရခဲျခင္း၊
(၄) ရဟန္းဘ၀ကို ရခဲျခင္း၊
(၅) သူေတာ္ေကာင္းတရားကို ၾကားနာရခဲျခင္း တုိ႔ျဖစ္ေပသည္။
ဤေနရာတြင္ လူ႔ဘ၀ရခဲပံုကုိသာ စာ႐ႈသူမ်ား နားရွင္းသည္အထိၾကိဳးစားေရးသားပါမည္။ နခသီခူပသုတ္တြင္ ဗုဒၶေဟာၾကားထားသည္မွာ- “ခ်စ္သား၊ ခ်စ္သမီးတုိ႔… ငါဘုရား၏ လက္သည္းေပၚမွာရွိေသာ ေျမမႈန္နဲ႔ ေဟာဒီေအာက္က မဟာပထ၀ီေျမ ႀကီး ဘယ္ဟာကမ်ားသနည္း”၊
“ေအာက္မွာရွိတဲ့ မဟာပထ၀ီေျမႀကီးက အဆမတန္ေအာင္ မ်ားျပားလွပါသည္ ဘုရား”
“ခ်စ္သား၊ ခ်စ္သမီးတုိ႔၊ ေဟာဒီဥပမာအတိုင္းပဲ၊ လူ႔ဘ၀ကေန ေသၿပီးေတာ့ လူ႔ဘ၀ကို ျပန္ေရာက္ရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဆုိတာ ငါဘုရားလက္သည္းခြ႕ံေပၚက ေျမမႈန္ ေလာက္ပဲရွိတယ္။ လူ႕ဘ၀ကေသၿပီး အပါယ္ေလးဘံုက်ေရာက္ရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကေတာ့ ေဟာဒီ မဟာပထ၀ီေျမႀကီး အထုေလာက္ရွိတယ္” ဟူ၍ျဖစ္ပါသည္။
တစ္ဖန္ ဥပရိပဏၰာသပါဠိေတာ္၊ သုညတ၀ဂ္၊ ဗာလပ႑ိတသုတ္တြင္လည္း အပါယ္ဘံုသားတုိ႔ လူ႔ဘ၀ရခဲယဥ္းပံုႏွင့္ပတ္သတ္၍ ေဟာၾကားထားေတာ္မူသည္မွာ “ခ်စ္သား၊ ခ်စ္သမီတုိ႔ အပါယ္ဘံုသားမ်ား လူ႔ဘ၀တစ္ခုခဲယဥ္းပံုကုိ ငါဘုရား ဥပမာႏွင့္တကြ ေဟာၾကားေတာ္မူမယ္။ က်ယ္၀န္းနက္႐ိႈင္းလွတဲ့ သမုဒၵရာႀကီးထဲမွာ အႏွစ္တစ္ရာမွ ေရေပၚကို ေခါင္းေလးတစ္ခါေပၚတဲ့ လိပ္ကန္းႀကီးတစ္ေကာင္ရွိတယ္။ အဲဒီသမုဒၵရာႀကီးထဲကို အေပါက္တစ္ေပါက္သာေဖာက္ရေသးတဲ့ ႏြားလွည္းက ထမ္းပိုးတစ္ေခ်ာင္းကုိ ပစ္ခ်လိုက္ရမယ္။ ထမ္းပိုးကလည္း ေလတုိက္ရာအရပ္ ေလးမ်က္ႏွာ ေမ်ာခ်င္းရာေမ်ာေနမယ္။ လိပ္ကန္းႀကီးကလည္း အႏွစ္တစ္ရာျပည့္ ရင္ သူေပၚခ်င္ရာမွာေပၚမယ္၊ လိပ္ကန္းႀကီးကလည္း အႏွစ္တစ္ရာျပည့္လို႔ ေရေပၚကုိ ေပၚလာတဲ့ အခ်ိန္လည္း ျဖစ္ရမယ္။ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာ ေမ်ာခ်င္ရာ ေမ်ာေနတဲ့ ထမ္းပိုးကလည္း လိပ္ကန္းႀကီးရဲ႕ ေပၚလာတဲ့ ဦးေခါင္းနဲ႔တည့္တည့္ ေနရာ ေရာက္ေနရမယ္။ ပိုၿပီးခဲခဲယဥ္းယဥ္း ျဖစ္ရမွာက တစ္ေပါက္ထဲသာ ေဖာက္ထားတဲ့ ထမ္းပိုးက အေပါက္ထဲကို လိပ္ကန္းႀကီးရဲ႕ ဦးေခါင္းဟာ တည့္တည့္မတ္မတ္၀င္သြားဖုိ႔ဆုိတဲ့ အရာဟာလြယ္လြယ္ကူကူျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား ခ်စ္သား၊ ခ်စ္သမီးတုိ႔”၊
“ဤသို႔ျဖစ္ရန္ အင္မတန္မွ ခဲယဥ္းလွပါသည္ဘုရား”
“ခ်စ္သား၊ ခ်စ္သမီးတုိ႔ အပါယ္ဘံုသားမ်ား လူ႔ဘ၀တစ္ခု ရဖုိ႔ကေတာ့ ယခုငါဘုရား ေဟာၾကားတဲ့ ဥပမာထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာခဲယဥ္းလွသည္ ခ်စ္သား၊ ခ်စ္သမီးတုိ႔” ဟူ၍ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ ဤေဟာၾကားခ်က္ သံုခုလံုးေပါင္းၾကည့္လိုက္ပါမွ လူ႔ဘ၀ရဖုိ႔ခဲယဥ္းပံုကုိ ပိုမုိ၍ သိလာရပါသည္။ အမ်ားအားျဖင့္ လူေတြက မိမိရလာတဲ့ ဘ၀ကို တန္းဖုိးသိတ္မထားသလိုပါဘဲ။ အင္မတန္ကံေကာင္းလြန္းေသာေၾကာင့္ လူ႔ဘ၀ကို ခဏတာေရာက္လာျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အခုလို လူ႔ဘ၀ေရာက္ခ်ိန္ေလးမွာ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ အလုပ္ေတြကိုႀကိဳးစားအားထုတ္မွ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ၏ ရည္မွန္းခ်က္ အတုိင္းလိုက္နာသူစင္စစ္ ျဖစ္ပါမည္။ ေလာကီအလုပ္ေတြနဲ႔ဘဲ အခ်ိန္ကုိ အသံုးခ်ေနမယ္ဆုိရင္ လူ႔ဘ၀တန္ဖိုးဆံုး႐ႈံုးသြားပါမည္။ တန္းဖုိးထား တက္သူမွသာ တန္းဖုိးရွိမွန္းသိပါမည္။ တဆက္တည္းေျပာလိုသည္မွာ မိမိတုိ႔ ပန္းတိုင္ေရာက္ေရး အားထုတ္ရာမွာ ဆရာေကာင္းကို ဆည္းပူးဖုိ႔အေရးႀကီးပါသည္။ ဆရားတင္မွားပါကလည္း မိမိတုိ႔ ပန္းတုိင္ေရာက္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါ။ “ပူေဇာ္ရာမွာ အမ်ားသံဃာ၊ ကိုးကြယ္ရာမွာ ေရြးခ်ယ္ပါ” ဆုိသည့္အတိုင္း ဆရာေကာင္းကို ေရြးခ်ယ္ကိုးကြယ္ရပါမည္။ ဆရာေကာင္းကိုရရင္ ကိစၥအားလံုးၿပီးစီးတယ္လို႔ ဘုရား ရွင္က ေဟာၾကားခဲ့ပါသည္။ မိမိတုိ႔ရထားတဲ့ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ၏ အႏွစ္သာရကို သိရွိကာ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတုိင္ကို ေရာက္ေအာင္တက္လွမ္းဖုိ႔သည္သာ အေရးအႀကီးဆံုးျဖစ္ပါသည္။
“စာဖတ္သူမ်ား အသိဉာဏ္ပညာတုိးပြားကာ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ၏ ရည္းမွန္းခ်က္ ပန္းတုိင္ကို အေရာက္တက္လွမ္းႏိုင္ၾကပါေစ…”
မွတ္ခ်က္။..။ အရွင္ဇ၀န(ေမတၱာရွင္)၏ “မ်က္ရည္မက်ခင္သိေစခ်င္” စာအုပ္မွ ထုတ္ႏႈတ္ေရးသားပါသည္။
Subscribe to:
Posts (Atom)