"အေမး အေျဖ(၄)"

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ ရင္ေငြ႕ေတာ္ခုိလႈံျပီး ကုိယ္စားေတာ္ တည္ထားခဲ့ပါေသာ မဟာျမတ္မုနိ ရုပ္ပြားေတာ္သည္ အထက္ျမန္မာျပည္ နာမည္ၾကီးျမဳိ႕ေတာ္မွာလား၊ ရခုိင္ျပည္နယ္မွာလားဆုိတာကုိ ဗဟုသုတအေနနဲ႕ ေျပာၾကားေပးပါအုံး ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ေမာင္ေမာင္ထုိက္


ဒီေမးခြန္းအေၾကာင္းက သမိုင္းမွာ အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာၾကတာေတြ ရွိပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ စာေတြက အေထာက္အထား မခိုင္လံုပဲ စာေရးသူေတြရဲ႕ ကိုယ္ပုိင္ သေဘာထားေၾကာင့္ ကြဲလြဲတာမ်ိဳးလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ အခု စာဖတ္သူေမးထားတဲ့ အေၾကာင္းကလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာေနၾကတဲ့ ရာဇ၀င္ပါ။ ဗဟုသုတ ဆုိေပမယ့္လည္း တကယ့္လက္ေတြ႕မွာ အမွန္ကုိသိျမင္ထားဖုိ႔ အေရးႀကီးတာေၾကာင့္ က်ေနာ့္ အေနနဲ႔ အတတ္ႏုိင္ဆံုး လြဲမွားမႈ မျဖစ္ရေအာင္ ေရးလိုက္ရပါတယ္။ က်ေနာ့္ထက္ အခ်က္အလက္ ပိုမိုစံုလင္ေအာင္သိတဲ့ စာဖတ္သူရွိခဲ့ရင္ ေ၀ဖန္ အၾကံျပဳ ေရးသားေပးခဲ့ဖို႔ ေတာင္းဆုိပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။

ေမးလာတဲ့ ေမးခြန္းေတြကုိ ေျဖဖို႔ ဆံုးျဖတ္ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ အျခား အေၾကာင္းအရာေတြပါ ေရးသားရင္ ပိုေကာင္းမယ္လို႔ စဥ္းစားမိပါတယ္။ စာဖတ္သူ ေမးထားတဲ့ မဟာျမတ္မုနိ ရုပ္ပြားေတာ္သည္ ဘယ္ေနရာမွာ ရွိတယ္ ဆုိတာထက္ တကယ္ပဲ ရင္ေငြ႕ေတာ္လံႈၿပီး ဘုရားရင္ သက္ရွိထင္ရွားရွိစဥ္က ထုလုပ္ခဲ့တာ မွန္ရဲ႕လား ဆုိတာ စဥ္းစားစရာျဖစ္လာတယ္။ ရခိုင္ျပည္နယ္ဘက္ က်ေတာ့လည္း သူတုိ႔ဆီက တကယ့္ အစစ္လို႔ ေျပာၾကတယ္။ မႏၲေလးမွာက်ေတာ့လည္း သူတုိ႔က အစစ္လို႔ေျပာျပန္တယ္။ ဒါကေတာ့ လူေတြအေျပာေပါ့။


မဟာျမတ္မုနိ ရုပ္ပြားေတာ္ သမုိင္း ဗီြစီဒီမွာ ရခိုင္ျပည္နယ္ကုိ ဒုတိယတည္ေထာင္တဲ့ စႏၵသူရိယဘုရင္ လက္ထက္မွာ သြန္းလုပ္ခဲ့တယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ ဘုရားရွင္ကိုယ္တုိင္က မိမိရင္ေငြ႕ေတာ္ကုိ (၇)လက္ခုပ္ထည့္ ေတာ္မူကာ ညီေတာ္မဟာမုနိလို႕ အမည္ေပးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ဘုိးေတာ္ပဒံုမင္း လက္ထက္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕မင္းႏွင့္ အတူ သားေတာ္စကုမင္း၊ ကာမမင္းတို႔ကုိ (၁၆.၁၀.၁၇၈၄) ရက္ေန႔မွာ အမရပူရၿမိဳ႕ကေန ထြက္ခြာေစၿပီ မဟာျမတ္မုနိ ရုပ္ပြားေတာ္ကုိ ရခိုင္ကေန မႏၲေလးကို ပင့္ေဆာင္ခဲ့တယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ ဒီေတာ့ မႏၲေလးက အစစ္လို႔ ဆုိၾကတာျဖစ္မွာေပါ့။ က်ေနာ့္ အေနနဲ႔ေတာ့ ဘယ္ရုပ္ပြားေတာ္က အတုအစစ္ ဆုိတာကုိ မဆံုးျဖတ္တတ္ပါဘူး။ ဘယ္ဟာက ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ရုပ္ပြားေတာ္လို႔ ျမင္လိုက္တာနဲ႔ ကိုယ္ရဲ႕ ႏွလံုးသားမွာ ဘုရားရွင္ကုိ သက္ရွိထင္ရွားရွိသလို ႏွလံုးသြင္းၿပီး ေျခမေတာ္ကုိ နဖူးဦးတုိက္ ရွိခိုးသလို စိတ္ထဲမွာထားၿပီး ၾကည္ညိဳပါတယ္။
ဓမၼေစတီ ဆရာေတာ္ေဟာတဲ့ တရားေတြနာၾကည့္တဲ့ အခါမွာ အဲဒီအေၾကာင္း ရွင္းထားတာကုိ မွတ္သားခဲ့ဖူးပါတယ္။ ကမာၻေပၚမွာ ဘုရားရုပ္ပြားေတာ္မ်ားကုိ AD-57 နဲ႔ AD-100 ၾကားမွာ ေပၚခဲ့တာပါ။ ၂၉ ဆက္ေျမာက္ စႏၵာသူရိယဘုရင္သည္ AD-149 မွာ မဟာျမတ္မုနိ ရုပ္ပြားေတာ္ သြန္းလုပ္ခဲ့တယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ ဒီေတာ့ စဥ္းစားၾကည့္လို႔ ရပါတယ္။ ဘုရားရွင္ သက္ရွိထင္ရွားရွိစဥ္က သြန္းလုပ္ခဲ့ျခင္းဆုိတာ မျဖစ္ႏုိင္တဲ့ အခ်က္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ရင္ေငြ႕ေတာ္ လံႈတယ္ဆုိတာလည္း မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ဘုရားရွင္က BC-543 မွာ ပရိနိဗၺာန္ စံ၀င္ခဲ့တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ရုပ္ပြားေတာ္ ေပၚလာတဲ့ အခ်ိန္သည္ ေနာက္က်ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ ရင္ေငြ႕ေတာ္လႈံတယ္ ဆိုတဲ့ေနရာမွာ က်ေနာ္တို႔ သိထားရမွာက ဘုရားရွင္သည္ သတၱ၀ါေတြအေပၚမွာ မဟာက႐ုဏာနဲ႔ ၾကည့္႐ႈ ဆံုးမေတာ္မူပါတယ္။ ရင္ေငြ႕ေတာ္ မလံႈလဲ ပင္ကိုယ္ က႐ုဏာဓာတ္က ႀကီးမားၿပီးသားပါ။
သုေတသနနယ္ပယ္က ႀကိဳးစားရွာေဖြစံုစမ္းတဲ႔အခါ ခရစ္ႏွစ္ (၇၆) ထက္ေစာၿပီး ျမန္မာျပည္မွာ ဘယ္ဘုရား ရုပ္ထုမွ မရွိပါ။ အဲဒီလိုပဲ သီရိဓမၼာေသာက (အေသာကမင္း၊ BC-274-232) ထက္ေစာၿပီး ဘယ္ေစတီ၊ ပုထိုးမွ မရွိဘူးပါ။ (ေဒါက္တာသန္းထြန္း ေရးတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံကို ေထရ၀ါဒ သာသနာ ေရာက္ရွိျပန္႔ပြားလာပံု စာအုပ္မွာ ဖတ္ၾကည့္ရင္ သိႏုိင္ပါတယ္)။ ဒါဆုိရင္ မဟာျမတ္မုနိ ရုပ္ပြားေတာ္နဲ႔ ပတ္သတ္လို႔ သံသယ ျဖစ္စရာ မလိုေလာက္ေတာ့ဘူး ထင္ပါတယ္။
ေနာက္တခု စဥ္းစားၾကည့္ရမွာက အခု မဟာျမတ္မုနိ ရုပ္ပြားေတာ္မွာ ရွိေနတဲ့ မင္း၀တ္တန္စာေတြကုိ မင္းတုန္းမင္း လက္ထက္မွာ တပ္ဆင္ခဲ့တယ္လို႔ မွတ္သားရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က ဘုရားရွင္သည္ ထီးနန္းစည္းစိမ္ အားလံုးကုိေတာင္ စြန္႔ၿပီး ေတာထြက္ခဲ့တာပဲ ဒါေတြ လွဴေနဖို႔ မလိုဘူးလို႔ ဆုိၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ဘုရင္ကလည္း ဘုရင္ရဲ႕ ျမင့္ျမတ္တဲ့ မင္း၀တ္တန္ဆာနဲ႔ ပူေဇာ္တယ္လို႔ ဆုိၾကတယ္။ ဒါေတြသည္လည္း အျမင္နဲ႔ ခံယူခ်က္ မတူတဲ့ လူေတြၾကားမွာ အျငင္းပြားစရာ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။
ေမးခြန္းနဲ႔ ပတ္သတ္လို႔ က်ေနာ္ေျဖေပးထားတာကုိ မရွင္းတာရွိလည္း ျပန္ေမးပါ။
ဘုရားရွင္ ေနာက္ဆံုး သုဘဒၵပရိဗိုဇ္ကို တရားေဟာအၿပီး ေညာင္ေစာင္းထက္မွာ ေလ်ာင္းလ်က္ တပည့္ သံဃာ၀င္ေတြကုိ မိမိအေပၚ အျပစ္ျမင္ရင္ ေျပာၾကဖုိ႔၊ တရားေတာ္ေတြမွာ ယုံမွား သံသရာ ရွိရင္ ေမးၾကဖို႔ အခြင္႔ေပးပါတယ္။ တပည့္သံဃာ၀င္တစ္ဦး တစ္ေယာက္ကမွ ဘုရားအေပၚ အျပစ္စိုးစဥ္းမွ် မျမင္ၾကေၾကာင္း၊ တရား၌ ယုံမွား သကၤာ မ႐ွိၾကေၾကာင္း ျပန္ေလွ်ာက္ၾကတယ္။ အဲဒီေနာက္မွ ဘုရားရွင္က မွတ္သားဖြယ္ စကားေလးခြန္း ေျပာခဲ႔ပါတယ္။
(၁) ဘုရားကို ဆြမ္း၊ သကၤန္း၊ ပန္း၊ ဆီမီး၊ ေရခ်မ္း အစ႐ွိေသာ အာမိသပူဇာျဖင္႔ ပူေဇာ္သကၠာရ ျပဳျခင္းထက္ တရားကို ျမတ္ႏိုးမႈကသာလြန္ေကာင္းမြန္ေၾကာင္း၊
(၂) ေျပာဆိုဆုံးမ၍ မရသူအား ေကာင္းမေကာင္း လမ္းညႊန္ဆုံးမမႈ မျပဳေတာ႔ဘဲ လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားျခင္း ျဗဟၼဒဏ္ ထားရန္၊
(၃) ဘုရားအစား တရားႏွင္႔၀ိနည္းကို ဆရာအျဖစ္ ကိုးကြယ္ရန္၊
(၄) ၀ိနည္းအငယ္မ်ားကို ျပင္ဆင္ခြင္႔အာဏာကို သံဃာ႔ထံ ေပးအပ္ေၾကာင္း တို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘုရားရဲ႕ စကားအတုိင္း လုိက္နာက်င့္ၾကံတဲ့ သူသည္ ဘုရားကို အမြန္ျမတ္ဆံုး နည္းနဲ႔ ပူေဇာ္ေနတာပါလို႔ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။ ဘုရားကုိ ရွိခိုး၊ ေရႊသကၤန္းကပ္၊ အလွဴေငြ ထဲ့၀င္ေနၾကာတာေတြသည္ ကုသုိလ္ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘုရားအၾကိဳက္ ပူေဇာ္ျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္ေသးပါ။ မိမိအၾကိဳက္ ကုသုိလ္ လိုခ်င္လို႔ လုပ္ေနျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ကို အၿမဲတမ္း ကန္ေတာ့ေနတဲ့ ၀ကၠလိ မေထရ္ကုိ ဘုရားက တရားအားမထုတ္လို႔ ႏွင္ထုတ္လိုက္တယ္။ ဘုရားရွင္ အၾကိဳက္ပူေဇာ္ဖို႔က ေနာက္ဆံုးမွာၾကားခဲ့ စကားတခြန္းနဲ႔ပဲ လံုေလာက္ပါတယ္။
“ခ်စ္သားတုိ႔ … ႐ုပ္နာမ္ ခႏၶာ သခၤါရ တရားတုိ႔သည္ ပ်က္စီးျခင္း သေဘာရွိၾကတယ္။ မေမ့မေလ်ာ့ ၿမဲၿမံတဲ့ သတိတရားနဲ႔ ေနထုိင္ၾကပါကုန္ေလာ့ …”
အ႐ိုးရွင္းဆံုးေျပာရရင္ ပ်က္ဆီးေနတဲ့ သခၤါရ တရားေတြကုိ သတိနဲ႔ေစာင့္ၾကည့္ လို႔ဆုိခဲ့တာပါ။ ဒါသည္ ၀ိပႆနာ အားထုတ္ခိုင္းတာပါပဲ။ ဒါမွလည္း ဘုရားရွင္ကုိ အျမင့္ျမတ္ဆံုး ပူေဇာ္ရာ ေရာက္ပါတယ္။ တရားအားမထုတ္ပဲ မည္သည့္ ရုပ္ပြားေတာ္၊ ေစတီေတာ္မွာပဲ ပူေဇာ္ရွိခို္းေနပေစ ဘုရား မႏွစ္သက္ပါ။ သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနတာေတာင္ တရားအားမထုတ္တဲ့ သူကုိ ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္တုိင္ ႏွင္ထုတ္ခဲ့တာပဲ။ ဒီေတာ့ မိမိတို႔ေတြက အဓိက အလုပ္ကုိ အရင္ဆံုး လုပ္ဖို႔ပဲ လိုပါလိမ့္မယ္။

ေကာင္းက်ိဳလိုရာ ဆႏၵ ျပည့္၀ႏုိင္ၾကပါေစ…
ေလးစားစြာျဖင့္…
ေအာင္ဦး


8 comments:

Anonymous said...

ေျဖၾကားခ်က္ကို ႏွစ္ၿခိဳက္မိပါတယ္။

Dream said...

မွတ္သားသြားပါတယ္.. ေျဖၾကားခ်က္က အလြန္ေကာင္းပါတယ္။

မေမ့မေလ်ာ့ ၿမဲၿမံတဲ့ သတိတရားနဲ႔ ေနထုိင္ၾကပါကုန္ေလာ့ …” ဆုိတဲ့ ျမတ္စြာဘုရားရဲ့ ဆံုးမစကား ေျမ၀ယ္မက် နာခံႏုိင္ေသာ
လူသားေတြ ျဖစ္ႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳရင္း

အခုလုိ အသိတရားျဖန္႔ေ၀ျခင္းအတြက္ ေက်းဇူးပါ..

စိတ္၏ခ်မး္သာျခင္းနဲ႔ ျပည့္စံုပါေစ

မက္မက္

Anonymous said...

ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းပါတယ္။ ဒီသမိုင္းေၾကာင္းနဲ႔ ပက္သက္ၿပီး ကြဲလြဲေနတာကို သိခ်င္ေနတာ ၾကာပါၿပီ။ အမ်ိဳးမ်ိဳးၾကားဖူးပါတယ္။ ဓမၼေစတီဆရာေတာ္ ေဟာၾကားထားလို႔ သိရွိရသလို..အခုလိုသိရေတာ့လဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

Anonymous said...

အေမးအေျဖေလးေတြကိုေသခ်ာဖတ္ၿပီးမွတ္သြားတယ္
ဘာသာေရးကိုကိုယ္တက္ႏိုင္တဲ့ဘက္ကေနပံ့ပိုးေနတဲ့
ေမာင္ေလး ကိုေလးစားမိပါတယ္.။


မေမ

Anonymous said...

ကိုယ္ေရးလိုက္တဲ႔ အေၾကာင္းရာတစ္ခုဟာ အၾကိဳးေၾကာင္း ခိုင္လံုဖို႔လိုပါတယ္။
တကယ္အမွန္ကို သိခ်င္ေျပာခ်င္ရင္ ရွိသမၽွ်သက္ေသ သာဓက ကိုလိုက္ပီးေလ႔လာျပီးမွ ေျပာေစခ်င္တယ္။
ရခိုင္ကို ဘုရားေရာက္မေရာက္ ကိုဘယ္လိုရွင္းထားၾကလဲ ဆိုတာ ေသခ်ာေလ႔လာဖူတဲ႔လူဆို သိပါလိမ္႔မယ္။

KingMarayu said...

ရခိုင္ရာဇဝင္မ်ား၌သၾကစ္ၿဖိဳၿခင္း


၁။ ရကၡပူရ- ဒုတိယဓညဝတီႏွစ္ရာလမာယုမင္းသည္ “မိ.ဘ.စံ.ဇီ” ကိန္းအရ ေ႐ွးကုသမင္းသၾကစ္ ၈၆၄၃ ကိုၿဖိဳ၏။

(အိႏၵိယ) မာဂဓ၌- ေဂါတမၿမတ္စြာဘုရား၏ဘိုးေတာ္အည္ဇနမင္းသည္ “ပဥၥ.စတု.ဆ.ပသွ်ဴ”ကိန္းအရ ေ႐ွးကုသမင္းသၾကစ္ ၈၆၄၅ ကိုၿဖိဳခဲ့၏

ရာလမာယုမင္းႏွင့္ ဘိုးေတာ္အဥၹနမင္းတို႔ တၿပိဳင္တည္းၿဖိဳခဲ့ေသာသၾကစ္ၿဖိဳ ၾကြင္းမွတက္လာေသာသၾကစ္ ၆၈ ခုႏွစ္တြင္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ သိဒၶတၳကိုဖြားၿမင္္၍၊ယင္းသၾကစ္ ၁၀၃ ခုႏွစ္(ကလိယုဂ္လႏွစ္ ၂၅၂၅)တြင္ ဘုရာၿဖစ္ေတာ္မူ၏။ ၄၅ ဝါကာလပတ္လံုး သတၱဝါေဝေနယ်အားတရားေဟာၾကားေတာ္မူလ်က္ သၾကစ္ ၁၄၈ ခု(ကလိယုဂ္ႏွစ္ ၂၅၇၀)တြင္ ပရိနိဗၺာန္စံလြန္ေတာ္မူ၏။

၂။ ရကၡပူရ- တတိယဓဝတီ၌-စႏၵသူရိယမင္းသည္ “ဇီ.ဝ.က.”ကိန္းအရ ရာညမာယုမင္းၿဖိဳ ၾကြင္းမွတက္လာေသာ သၾကစ္ ၁၄၈ ကိုၿဖိဳ၏။

(အိႏၵိယ) မာဂဓ၌- အဇာတသတ္မင္းသည္ ဘုရားပရိနိဗၺာန္စံဝင္ေတာ္မူေတာ္ႏွစ္မွာပင္ (အဥၹနမင္းၿဖိဳၾကြင္းမွတက္လာေသာ) သၾကစ္ ၁၄၈ ကို ”သွ်ဴ၊စတု၊႐ူပ”ကိန္းအရၿဖိဳခဲ့၏။ ရကၡပူႏွင့္ထပ္တူပင္။

၃။ စႏၵသူရိယမင္း၏အႏြယ္ေတာ္ ၁၆ ဆက္ေၿမာက္္ၿဖစ္ေသာသူရိယစိၾတမင္းသည္ “ဓနဥၥ” ကိန္းအရ စႏၵသူရိယမင္းၿဖိဳ ၾကြင္းမွတက္ေသာသၾကစ္ ၆၀၉ ကိုၿဖိဳ၏။

(အိႏၵိယ) မာဂဓ၌- သာကမင္းသည္ ဘုရားပရိနိဗၸာန္စံလြန္ေတာ္မူေသာ(ကလိယုဂ္ ၂၅၇၀+၆၀၉)ခု ႏွစ္ေပါင္း ၃၇၉၊ “နဝ.သတၱ.ဧက.ၾတိ” ကိုၿဖိဳခဲ့၏။ ရကၡပူရႏွင့္ထပ္တူပင္။

ေဂါတမၿမတ္စြာဘုရား၏ ပရိနိဗၺာန္စံလြန္ေတာ္မူေသာႏွစ္သည္ ကလိယုဂ္ဆန္း ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၇၀ ၿဖစ္သည္ဟု”ေဂါတမပူရဏ္က်မ္း”ကဆို၏။ သၾကစ္ ၃၁၇၉ ကို သာကမင္းၿဖိဳသၾကစ္ဟူ၍
“သူရိယသိဒၵႏၱက်မ္း”ကဆို၏။(သာသနာႏွစ္ႏွင့္ထပ္တူၿပဳၿပီးမွ ကိန္းခန္းအရႏွစ္ၾကိမ္ၿဖိဳလာေသာ)
ေဂါစာသၾကစ္ ၁၁၆၉ “နဝါ.ဆႏွင့္၊ ဧက.ဧကာ”တြင္ ၿမတ္စြာဘုရားပရိနိဗၺာန္စံလြန္ေတာ္မူေသာ ကလိယုဂ္ကပ္ဆန္းႏွစ္ေပါင္း ၂၅၇၀ ကိုေႏွာေသာ္ (၂၅၇၀+၁၁၆၉)-၃၇၃၉-“နဝါၾတိသတၱဂၢိ”ၿဖစ္၏။ ယခုေရာက္ေနေသာ ကလိယုဂ္ကပ္ႏွစ္ဆန္းကို သိလိုလွ်င္---
“သာသနာႏွစ္ တည္တံုလစ္၊ စင္စစ္မွန္သမုတ္။
သုညသတၱ ဗ်ည္းဒြယ၊ ေႏွာထကလိယုဂ္။”
(သုညသတၱ ၊ ဗ်ည္းဒြယ -၂၅၇၀ ဟူူ၍ ရမ္းၿဗဲ့ေတာင္ေက်ာင္းဆရာေတာ္၏ ရခိုင္ရာဇဝင္သစ္က်မ္း စတုတၳတြဲ စာမ်က္ႏွာ ၂၇၅+၇၆ မွာေတြ႔ရ၏။)
ဤ၌ သၾကစ္ၿဖိဳၿခင္းကို ဓညဝတီေခတ္၌ေရတြက္လွ်င္ “ရာလမာယုမင္း” ၈၆၄၅ ကိုတစ္ၾကိမ္၊ စႏၵသူရိယမင္း ၁၄၈ ကိုတစ္ၾကိမ္၊ သူရိစိၾတမင္း ၆၀၉ ကိုတစ္ၾကိမ္၊ ၃ၾကိမ္ေတြ႔ရ၏။ ၿမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္စံလြန္ေတာ္မူေသာႏွစ္တြင္ သာသနာႏွစ္ႏွင့္ေဂါဇာသၾကစ္ကိုခပ္တူၿပဳလို၍ ေဂါဇာ ၁၄၈ ကိုၿဖိဳခဲ့ရၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။

Anonymous said...

ေကာင္းမြန္တဲ႔ေျဖၾကားခ်က္ပါ..

Bunny Than Aye said...

ေကာင္းလြန္းလို႔ ရွယ္ပီး ၿပန္ၿဖန္႔ေဝပါရေစ