သင္...ေသသြားေသာ္…


ဪ.....လူ႔ျပည္ေလာက၊
လူ႔ဘဝကား၊ အိုရနာရ၊
ေသရဦးမည္၊ မွန္ေပသည္တည္း။
~~~
သို႔တၿပီးကား၊ သင္ေသသြားေသာ္၊
သင္ဖြားေသာေျမ၊ သင္တို႔ေျမသည္၊
အေျခတိုးျမင့္၊ က်န္ေကာင္းသင့္၏၊
သင္၏မ်ိဳးသား၊ စာစကားလည္း ႀကီးပြားတက္ျမင့္၊
က်န္ေကာင္းသင့္၏။
~~~
သင္...ဦးခ်၍၊
အမွ်ေဝရာ၊ ေစတီသာႏွင့္၊
သစၥာအေရာင္၊ ဥာဏ္တန္ေဆာင္လည္း၊
ေျပာင္လ်က္၊ ဝင္းခ်က္၊
က်န္ေစသတည္း။
ေဇာ္ဂ်ီ (၁၉၃၅)

No comments: