(၁) ဒါယကာတစ္ေယာက္သည္ မိမိခ်ည္းသာလွဴ ၊ သူတစ္ပါးတို႕အား မတိုက္တြန္း ၊ ထိုသူမ်ိဳး ျဖစ္ေလရာ ဘ၀တိုင္း၌စည္းစိမ္ခ်မ္းသာႏွင့္ ျပည့္စံု၏။ အျခံအရံကားမရွိ။
(၂) ဒါယကာတစ္ေယာက္သည္ မိမိကိုယ္တိုင္ ေပးလွဴျခင္းမရွိ ၊ သူတစ္ပါးတို႔အားေပးလွဴရန္ တိုက္တြန္း ၊ထိုသူမ်ိဳး
ျဖစ္ေလရာဘ၀တိုင္း၌ မိမိမူ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာႏွင့္ မျပည့္စံု။ အျခံအရံကားေပါ၏။
(၃) ဒါယကာတစ္ေယာက္သည္ မိမိကိုယ္တိုင္လည္း ေပးလွဴျခင္းမရွိ ၊ သူတစ္ပါးတို႕အားလည္း မတိုက္တြန္း မႏိႈးေဆာ္ ၊
ထိုသူမ်ိဳး ျဖစ္ေလရာဘ၀တိုင္း၌ မိမိလည္း မခ်မ္းသာ။ အျခံအရံလည္းမရွိ။
(၄) ဒါယကာတစ္ေယာက္သည္ မိမိကိုယ္တိုင္လည္းလွဴ ၊ သူတစ္ပါးတို႔အားလည္း ႏိႈးေဆာ္ ၊ ထိုသူမ်ိဳးျဖစ္ေလရာဘ၀တိုင္း၌မိမိလည္း စည္းစိမ္ခ်မ္းသာရွိ
အျခံအရံလည္းေပါၾကြယ္၏။
(ဓမၼပဒ)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment